Loterijverkoop levenswaardig verslag

geschreven door Wim Wijnen, vrijwilliger

Loterij verkoop levens waardig verslag.

Al vele jaren verkoop ik met veel plezier en inzet honderden loten in mijn buurt de Struytschehoeck. In het verleden liep ik met de oud voorzitster Laura Antheunissen door de Bonzenhoek, dat deden we met veel plezier al hadden we op den duur wel pijnlijke voeten maar we waren doordouwers. We gingen ervoor. Het was een mooie tijd die saamhorigheid dat paste bij De Zonnebloem en nog steeds moet ik zeggen met zijn allen voor elkaar. Tijden veranderen ook bij De Zonnebloem. In zijn voordeel, een ander beleid in Breda, maar als afdeling en vrijwilliger merk je er weinig van. De onderlinge verstandhouding is altijd belangrijk samenwerken is de standaard en dat is altijd gebleven. Wij moeten het samen doen, al is er wel eens verschil van inzicht dan moet je weleens compromissen sluiten.

Vandaag mijn laatste lot weer verkocht. Het was een fijne klus maar ben ook opgelucht dat het weer is gelukt. Het was ook moeilijk en dan bedoel ik niet het verkopen van de loten maar de menselijke kant van de bewoners waar ik aanbelde. Moest maar even binnenkomen, zou ik dat wel doen mondkapje op, afstand houden CORONA-regels. Verhalen over vroeger en na een tijdje 1 lot verkopen meer kon ze niet missen!! Maar met haar hart steunde ze ons.

Maar het is niet zo dat het bij me blijft hangen het heeft zijn tijd nodig om het te verwerken want de mooie verhalen overheersen gelukkig en nemen soms weer meer loterijtijd in beslag en moet ik wat harder door blijven gaan met het plezier wat vele mensen ook hebben .

Het liep tegen enen en ik wilde stoppen, maar zag een deur openstaan. Ik loop de gang in en kom in een  lege kamer met een paar schilders , ik draai  mijn verhaal af en dat werd gewaardeerd met de verkoop van 15 loten in een keer. Nou dan kan mijn moment niet stuk, dat snap je wel. Soms loop ik twee galerijen en heb je 2 loten verkocht. Balen doe je dan. Kan ook gebeuren, maar zo zit het niet in elkaar nooit de moed verliezen. Er komt altijd weer een lichtpuntje wat je ook doet en volhouden.

Ja dat is ook een dingetje. Ik bel aan en de deur gaat open. Zie ik een  mevrouw met een mondkapje op (ik ook) en laat weten dat haar man in quarantaine is sinds die ochtend. Zij wil wel loten maar nu kan het niet en daar heb ik begrip voor, maar vraag haar of zij het emailadres wil opschrijven dan regel ik het digitaal en zo heb ik veel bewoners die geen geld in huis hebben ook benaderd via mijn  emailverkoop pagina waar zij alsnog loten hebben gekocht.

Een leuk voorval wil ik nog vertellen.

Bel ik aan en dat is ook apart die bellen, die klinken altijd hetzelfde in de wooncomplexen. Ik luister dan een minuutje, daar train je een beetje op en loop je weg als het te lang duurt. Dus loop ik weg en ineens hoor ik een vrouw schreeuwen: “ik ben niet doof hoor”. Verbaast kijk ik om en zeg: “ik hoor je niet”. Knalt ze de deur dicht, viel haast uit de sponning. Daar moet ik dan maar weer om lachen, maar ook triest.    Ontroerende momenten komen ook langs en wel als iemand je een bedrag schenkt zonder loten te willen,  maar De Zonnebloem wilt steunen dan is elke  euro een geschenk.

Er kan zoveel meer dan je denkt

Wim Wijnen