Vakantie Zonnebloem regio Amstel & Meer 8 t/m 13 mei 2017 in Luyksgestel

8 Mei, het begin van een mooie vakantie met de Zonnebloem. Eigenlijk begon die al een beetje op 22 april. Toen was onze kennismakingsochtend in de Middenhof.

Het was een feest van herkenning, er werd gegroet maar ook gekust en geknuffeld! Waar maak je dat nog mee en het was nog maar de eerste ontmoeting. Een aantal gasten ging voor de eerste keer mee. Marja, die de algehele leiding had, heette ieder van harte welkom onder het genot van een kopje koffie. Ze vertelde hoe de week zou verlopen. Er waren twee excursies, een dag naar een museum, later daar meer over en een bezoek aan de Beekse Bergen. Praktische zaken werden besproken. De indeling van de kamer zou op de dag van vertrek bekend worden gemaakt. De kop was er af. Op naar 8 mei!

Maandag 8 mei
Daar kwamen we een voor een binnendruppelen. Negen uur was ieder present.Na de begroeting, wat al een gezellig moment was, kwam er koffie of thee ook voor de uitzwaaiers. Marja nam het woord en nam de gang van zaken nog even door.
De rechterhand van Marja, Ans werd voorgesteld evenals de verpleeggroep: Ria,Didi,Lia en Marian onder leiding van Jacqueline. De gasten werden aan de vrijwilligers(sters) gekoppeld en ook werd bekend gemaakt wie bij wie op de kamer kwam. Voor mevr. Rietveld (zij hoorde pas 7 mei!!! dat ze toch meekon) en mevr. Swijnenburg was het een onverwacht en blij weerzien. Zij deelden net als vorig jaar een kamer. Zo ook de vriendinnen mevr. van Noorden en mevr. Coenradi. Natuurlijk ook het echtpaar Zwijsen. Voor de overige gasten was het best spannend. Een week lang met iemand die je niet kent op een kamer. Maar zoals ieder jaar zou het prima verlopen.Er werd veel rekening met elkaar gehouden, ik vind dat echt TOP !

Nadat Theo, Lou, Harry, Tom, Dirk en Ron alle koffers onder in de bus hadden gezet, vertrokken we precies om tien uur vanuit Amstelveen naar Luyksgestel. Uitgezwaaid door familie en bekenden. Na een gezellige rit, waarbij natuurlijk de bekende snoeptrommel een paar keer rondging, kwamen we om twaalf uur op de Postelhoef aan. We werden welkom geheten onder het genot van een kopje koffie of thee met een lekkere petitfour. De koffers werden door de mannen voor de kamer gezet, nog niet uitpakken eerst gingen we lunchen. Het smaakte ons voortreffelijk, vooral de kroket. Tijd om naar de kamers te gaan, koffers uitpakken met uw gastvrouw(heer), klinkt toch mooi. Sommige van u gingen even rusten, het was vroeg op vanmorgen! Anderen maakten een wandeling, lekker door het bos.

Een groepje wandelde heerlijk door het open veld. Opeens een hoop stof, ja hoor daar kwam de gierwagen voorbij. Gelukkig niet in werking maar de stank hing er nog goed omheen. Terug op de Postelhoef was er in de recreatiezaal (die noem ik vanaf nu de huiskamer, klinkt gezelliger) koffie of thee voor ons met iets lekkers. Het was prima weer om heerlijk buiten te zitten. Lekker even kletsen. Er was plaats genoeg voor allemaal. De rokers hadden al gauw hun stek gevonden. We zagen deze week vaak rooksignalen maar zij genoten. Tijd voor een drankje. Harry verkocht consumptiekaarten, de drankjes waren niet duur. Dirk en Theo beheerden de hele week de bar, prima niets te klagen. Om kwart voor zes ging iedere dag de bel. Tijd voor ons eerste diner. Ieder vond een plaatsje. Na een praatje van Ans en een moment voor gebed gingen we smullen. Groentesoep - schnitzel met zigeunersaus - appelmoes - sla - patat frites - ijs. De menu kaart was gemaakt door Ingrid. Even danken en naar de huiskamer, gezellig want daar was een goede plek voor allemaal en bevond zich ook de bar! We dronken koffie of thee met wat lekkers.

De hele week zouden we vaak en veel lekkers bij de koffie en de borrel krijgen. Eind van de week maar niet op de weegschaal!! Er werden volop spelletjes gespeeld: rummikub, klaverjassen, scrabble enz. Fijne gesprekken werden er de eerste avond al gevoerd. Er werd een speciaal spel gespeeld: klaverjassen met z’n vijven. De dames van Heteren, Hoogendijk, Zwijnenburg, Ria en Janneke speelden het. Hoe dat ging blijft hun geheim! Er werd een glaasje gedronken en de eerste avond was al heel gezellig. Rond  tien uur zochten de eerste gasten hun bed op, met of zonder hulp. Nog wat napraten maar al snel volgde de rest. Een fijne eerste dag. Allemaal een goede nachtrust en tot morgen.

Dinsdag 9 mei
De eerste nacht op de Postelhoef waar de ene gast een beetje en de ander helemaal niet of juist als een roos geslapen had. Toch even wennen in een vreemd bed. Half negen was elke ochtend het ontbijt. Vroege vogels waren al eerder op. Het was een buffet, zo kon ieder zelf goed kiezen. Marja verwelkomde ons en sprak de dag door. ‘s Morgens eigen tijd, ‘s middags naar museum Dansant. Iedere ochtend zou Marja een gedichtje voorlezen.

Een zachte blik, een blij gelaat
Een vriendelijk woord , een goede raad
Al lijkt het simpel wat je schenkt
Toch is het meer waard dan je denkt

Na deze mooie woorden deelde Marja post uit. Ze waren voor de gasten van o.a. de afd. Uithoorn. Deze kaarten kwamen van Tineke Beuse, hun contactpersoon, omdat ze niet had kunnen uitzwaaien. Wat een leuke verrassing!! Een moment voor gebed en smullen maar. We zagen Lou heel voorzichtig zijn broodje opensnijden. De gasten van vorig jaar weten wel waarom. Deze week moest het beter Lou en dat gebeurde ook. Na het ontbijt zochten de meesten van ons het terras op, de zon scheen volop. Al gauw was daar weer de koffiekar en de koek. Er werd lekker gebabbeld en toch alweer een spelletje gespeeld. Mw. Coenradi en mw. van Noorden maakten een wandelingetje. De politie die ze zag lopen wilde er meer van weten maar door hun goede gedrag mochten ze toch verder. Al met al vloog de ochtend voorbij. Omdat we niet zoveel tijd hadden werd de lunch buiten geserveerd. Lekker uit het handje. Saucijzenbroodje en een sandwich. Echt een vakantiegevoel. Inmiddels was de bus er en onze mannen hadden alle rolstoelen onder in de bus gezet. Een mooie rit naar Hilvarenbeek. De chauffeur vertelde mooie verhalen terwijl we van een prachtige omgeving genoten. We werden hartelijk verwelkom in museum Dansant met koffie of thee en lekkers. Dit prachtige straatorgelmuseum is een uit de hand gelopen hobby van de familie Jansen. Hoe het zo gekomen was werd ons heel goed en vooral duidelijk uitgelegd. In de mooie spiegelzaal en in de sfeer van 1900 stond het oudste orgel van Europa (1903). Het Mortier straatorgel was 50m2 groot. Voor elke kermis of evenement werd het afgebroken en weer opgebouwd. We genoten van de muziek, wel wat hard maar dat hoort bij deze orgels. Zelfs konden we dansen op de klanken van het mechanisch Robot orkest (uniek in Europa). Nou dat deden we. Mevr. Beek had een wens: orgeldraaien !! Dit was haar kans. Het klopte allemaal zo goed (ja orgeldraaien is een kunst hoor) dat er een heus diploma aan haar werd uitgereikt.

Na nog een drankje en een wafel met slagroom (o la la de lijn !) gingen we weer op huis aan. Een mooie rit terug. Net op tijd waren we voor het diner op de Postelhoef. Ja het waren mensen van de klok hoor, zes uur is zes uur! Na een praatje van Marja en even stilte lieten we het ons goed smaken. Vandaag: kippensoep - hachee met rode kool(vers gekookt) en appelcompote - sla - puree en geb. aardappeltjes - ijstaartje. We hebben gesmuld. De menukaart was van Janneke.Terug naar de huiskamer voor de koffie of thee. Een prachtige avond wachtte .

Tim Remie ging deze avond verzorgen. Hij stelde zich voor en vertelde dat hij zijn studie had afgebroken om zijn hart te volgen. Zanglessen nemen en optreden vooral voor ouderen. Veelal bij de Zonnebloem. Tim had een prachtige stem en voor elk lied hield hij een praatje. Zo kreeg het nog meer betekenis. Voorbij kwamen Charles Aznavour: Formidable, Leonard Cohen: Halleluja, Frank Sinatra: My way, onze eigen Wim Sonneveld: Het dorp. Ook zong hij een lied waarbij hij rode rozen uitdeelde. Prompt schonk dhr. van Alphen zijn roos aan mevr. Swijnenburg! Ook werd gezongen voor het echtpaar Zwijsen, zij waren 60 jaar getrouwd. Lekkere meezingers kwamen voorbij. Zo ook: we hebben een woonboot hij ligt aan de Amstel. Hup daar zaten de vrijwilligers(sters) op de grond en meevaren maar. Nog wat gein en dansen en daarna zong Tim als slotlied van Claudia de Brey, Mag ik dan bij jou, aangepast aan deze avond. Na een staand applaus, dik verdiend, kwam er nog een toegift. Weer gingen we voor hem staan en lang applaudisseren. Velen van ons hebben een traantje weggepinkt, Tim wist ons zo te raken. Marja bedankte hem, zoals zij dat zo goed kan met mooie gemeende woorden die hem ontroerde. Zo’n avond had hij nog nooit meegemaakt, nou wij ook niet!! In een woord GEWELDIG!!! Lekker napraten bij een glaasje en een hapje. Wat was het een prachtige dag en avond geweest. Ieder zocht zijn bed langzamerhand op om uit te rusten voor morgen. Wat zullen we allemaal lekker slapen. Weltrusten en tot morgen.

Woensdag 10 mei
Goed uitgerust begonnen we aan een nieuwe dag. Bij het ontbijt nam Marja het woord en sprak de dag door. ’s Middags stond het Bakkerijmuseum in Luyksgestel op het programma. Het gedicht van deze ochtend:

Aandacht

We hebben elkaar nodig
Dat is toch zonneklaar
Want mensen willen warmte
En aandacht voor elkaar

Waarom niet even praten
Waarom geen lieve lach
Zo zorg je voor een lichtpunt
Ook op een donkere dag

Iemand die naar je luistert
Iemand die met je praat
Dat is nu juist het gene
Waar het bij een mens om gaat.

Hierna lekker ontbijten. Daarna lokte het terras, want weer liet de zon zich zien. Wat boften we toch met het weer. Lekker koffie en thee, groepsfoto maken, een praatje maken, stukje wandelen, spelletje doen.  Alles was goed. We leerden elkaar steeds beter kennen wat gezelligheid en fijne gesprekken opleverden. Zo heeft Janny met dhr. Stronkhorst over het slagersvak gesproken, haar vader had ook een slagerij. Ja de tijd vloog. De lunch werd weer buiten geserveerd. Lekker en gemakkelijk, niet op een holletje naar de eetzaal. We kregen een loempia, sandwich en krentenbrood. Melk en karnemelk. Heerlijk!!

De rolstoelen stonden klaar voor een pittige wandeling en na ruim een half uur waren we er al. Allemaal de bakkerij in. Een grote oven stond daar te gloeien. Voor de gasten op de eerste rij was dat puffen. Het hele bakproces van A tot Z werd uitgelegd door vrijwilligers. Ja ook daar draaide de bakkerij op vrijwilligers. Na hun verhaal mocht ieder van ons een eigen broodje bakken, nee geen zoete. Dat viel nog niet eens mee. Bolussen en vlechtbroodjes waren favoriet, maar er werden ook poppetjes en hartjes gemaakt. Terwijl we buiten een drankje aangeboden kregen door de afd. de Kwakel en Aalsmeer (de Kwakel had ook een deel van de entree betaald) werden de broodjes afgebakken. Verrassend hoe ze eruit kwamen. Zo was het toch zoeken naar je eigen broodje. Nog warm met roomboter en suiker hebben we er meteen van gesmuld. Mevr. Beek ging nog even naar binnen. Daar kwam ze nog veel over het stoken van de oven aan de weet. Even daarvoor hadden we ons ook al over haar verbaasd. Van een rolletje in haar hand toverde ze een leuke zonnehoed in diverse modellen. Duur? Welnee, ze had het ooit eens voor 50 cent gekocht. Leuk he!!

Tijd om weer naar huis te wandelen. Terug gaat altijd sneller dan heen (dat denken we). Wat ons opviel was dat er bijna, echt bijna nergens bloeiende planten in de tuin stonden. Alles groen, boompje, hegje, struikje, allemaal keurig. Één plantenbak met geraniums hebben we gezien. Dan zijn de tuinen bij ons toch veel fleuriger en gezelliger. Thuis gekomen nog een bakkie of een neutje en dan zes uur diner tijd. Deze avond, tomatensoep - gehaktballetjes - bloemkool - diverse aardappeltjes - sla en appelmoes - grootmoeders toetje (vlaflip). De menukaart met het mooie gedichtje erin was van Mirjam. Na het woordje van Marja lieten we het ons goed smaken. Maar wat gebeurde daar. Opeens zag ik Dirk op de grond kruipen. Ik dacht nog, hij zoekt zijn lens. Maar nee, hij sloop onder onze tafel om mevr. Swijnenburg bij haar kuiten te pakken. Dirk, Dirk, jij blijft toch altijd een kwajongen maar de heren van Alphen en van Meerwijk hadden het met elkaar bedacht. We konden er hartelijk om lachen.

Na deze smakelijke maaltijd wachtte ons de BINGO. De prijzentafel was goed gevuld. Luchtje, chocola, boekjes, kaarsen enz. Na de koffie, thee en lekkers begonnen we om half negen. Het spel werd uitgelegd. Alle getallen waren te horen in een verhaal dat Marja vertelde dus dat was goed luisteren en opletten. Ans controleerde de bordjes. Al heel snel klonk het BINGO. Mooi niet, hij was vals. Dus die hele mooie prijs ging niet door. We gingen verder, spannend. Ja hoor BINGO, dhr. Stronkhorst was de gelukkige. Als een haas was hij zonder stok of rollator bij de prijzentafel. Zo zie ja maar, soms sta je versteld van jezelf. Zijn bordje klopte. Meneer Raben die bingo eigenlijk helemaal niks vond kreeg er toch steeds meer schik in. Vooral toen hij al gauw een prijs had. Het verhaal ging door en zo kwam iedereen aan een prijsje. Na een drankje werd er nog een ronde gespeeld. Nagenietend werd er weer gekaart, natuurlijk klaverjassen, lekker gekletst en rondgegaan met heerlijke worst en kaas. Het werd tijd om te gaan slapen. Na zo een gezellige dag is het goed rusten. Slaap lekker en tot morgen.

Donderdag 11 mei
Goed nachtje gehad allemaal? En klaar voor deze dag? Allemaal waren we weer present voor het ontbijt. Marja vertelde dat de Beeksebergen op het programma stond.

Zij las het gedicht:

Mooie herinneringen

Ieder mens heeft diep van binnen             Doosjes met herinneringen
Draag die doos niet als een last                Want heus ze komen vaak van pas
Doosjes die je laten weten                        Dat het slechter is geweest
Doosjes vol met dankbaarheid                 Voor elke lach, voor ieder feest.

Mooie doosjes vol van liefde                    Boordevol van tederheid
Maar ook doosjes vol van afschuw          Haat en onverdraagzaamheid
Met de deksel er stijf op                   
Maar die doosjes vol van liefde                Zet ze altijd bovenop

Want wanneer er weer zo een dag is      Vol verdriet en tegenslag
Put dan moed uit een zo’n doosje           Dan verander je opslag
Je ziet de dingen weer heel anders        Je voelt je dankbaar maar ook heel blij
En als je me niet wilt geloven                 Probeer het dan, het hielp ook mij

Wat smaakte het ontbijt toch heerlijk. Bovendien heel gezellig met elkaar. Vaak bij een ander aan tafel, zo bleef er altijd wat te praten. De bus was er om half 10. Hup de rolstoelen onderin. Wederom een mooie rit met een andere chauffeur, dat was heel leuk. Zo werden er weer nieuwe verhalen verteld. Vooral over het smokkelen wat bij de grens met Belgie natuurlijk vaak gebeurde. Hij vertelde dat een grenspaal door de bevolking de schijtpaal werd genoemd. Daar leunden ze tegenaan als ze moesten sch..ten. Zo zaten ze niet op het gemak (zoals het vroeger genoemd werd) maar deden ze het wel op hun gemak. Ook wees hij ons op een hek van prikkeldraad langs de grens. Vroeger was het kilometers lang. In de oorlog werd er door de Duitsers 10.000 volt opgezet. U kunt zelf wel bedenken wat een drama’s zich daar afgespeeld hebben en hoeveel mensen er zijn omgekomen. Ook wees hij ons een bos aan waar de Duitsers afweergeschut hadden staan waarmee ze vliegtuigen naar beneden schoten. Vele parachutisten kwamen om maar menig piloot werd gered door de plaatselijke bevolking met gevaar voor eigen leven. Of door het verzet die ze weer op een veilige plaats brachten. Veel heeft zich hier afgespeeld, allemaal voor onze vrijheid!!!

Rond elf uur kwamen we bij de Beeksebergen aan. Een gids stapte bij ons in de bus en gaf veel uitleg over de dieren in hun park. De eigenschappen, het gedrag en het fokprogramma. Te lang doorfokken is slecht. Daarom werken ze samen met 6 dierentuinen zodat alle dieren altijd op een goede plaats zijn. We zagen o.a. leeuwen, hyena’s, impala’s. Om één uur stond er een heerlijke lunch klaar. Na 3 uur in de bus was het heel fijn om even de benen te strekken. Er bleef voor ons nog 2 uur over om zelf door het park te gaan. Zonder gevaar aangevallen te worden. Zo kwamen we langs de giraffen, olifanten, apen, zelfs een nijlpaard en veel meer. We kwamen uit op de plaats waar de bus stond. Eerst nog even genieten van een ijsje. Aangeboden door de afd. Amstelveen. Er werden nog wat kadootjes gekocht en hup de bus in. U moet weten dat dhr. van Meerveld helemaal in paniek was. Zijn sigaretten waren op. En waar toch te kopen? Harry haalde de chauffeur over een ommetje naar een benzinepomp te maken, daar kocht hij sigaretten. Goede daad Harry! Na een uurtje rijden, babbelend of dommelend want we waren best wel moe, kwamen we om vijf uur thuis. Nog even tijd om bij te komen.

Zoals gewoonlijk ging de bel voor het diner. Na zo een dag op pad hadden we allemaal trek. Marja wenste ons smakelijk eten. Vanavond aten we: champignonsoep - kip cordon blue - spinazie - sla - vruchten - diverse aardappeltjes en citroenmousse. Roely maakte de menukaarten. Na deze maaltijd hadden we een vrije avond. Nou ja, vrij… Er was genoeg te doen. Songfestival, onze 3 meisjes moesten toch maar proberen de finale te halen. Een ontroerend moment was het onverwachte weerzien met hun zieke moeder. Met hun mooie lied en prachtige stemmen haalde ze het. Maar!! Ajax speelde in Frankrijk tegen Olympique Lyon de halve finale. Natuurlijk vonden onze mannen een plek om te kijken, maar ook menige dame sloot zich daarbij aan. Nou die zijn nog fanatieker dan de heren. Een super spannende wedstrijd! Een zucht van verlichting bij het laatste fluitsignaal. Ondanks het verlies van 3-1, toch finalist! Thuis hadden ze met 4-1 gewonnen. Nu ik dit thuis schrijf grinnik ik een beetje. Zondag 14 mei was mijn dag. Feyenoord, mijn clubje, werd kampioen van Nederland. De andere gasten hadden zich prima vermaakt. Er was gesjoeld, gekaart, gepuzzeld, gekleurd enz. Natuurlijk moest er een borrel op gedronken worden met een lekker stukje kaas en worst. 2 x Succes, Songfestival finale en Ajax finale. Wat zal iedereen lekker slapen of door de spanning juist niet. Na nog wat bijpraten werd het bedtijd voor sommige gasten. De anderen volgden later. Na weer een mooie gezellige, drukke en spannende dag wens ik iedereen welterusten. Tot morgen!!

Vrijdag 12 mei
Goede morgen, goed geslapen? Mannen, nog gedroomd van de kampioensbeker? Uitgerust voor alweer onze laatste echte vakantiedag. Zo’n week gaat veel te vlug! Bij het ontbijt sprak Marja de dag door. Omdat er geen dorpje in de buurt was om te wandelen en te winkelen had de staf het volgende bedacht. Lekker doen waar je zin in hebt. Voor de dames een beautysalon en de heren zoals al een paar jaar naar de Hema. Ja, echt zonder de dames. Marja las voor:

Pluk de dag.

Elk uur en elk moment wat ik kan vieren
pak ik met beide handen aan
Ik wil zo midden in het leven staan
elk randje van de dag versieren

Wie nu leeft heeft het heden
van de morgenstond tot de avond rond
Elk moment met eigen grond
niet blijven hangen in het verleden

De uren willen rekken van alle fijne dagen
Schemerend tot de eerste schemerlamp
het donker komt verjagen

Pluk de dag dat is mijn leus
Dat is mijn motto
Dat is mijn thuis

Na het ontbijt (niet haasten) naar de huiskamer om krantje te lezen! Ja dat wil ik nog even vermelden. Elke ochtend ging Harry op de fiets naar de supermarkt om een krant te halen. Op verzoek nam hij ook: tandpasta, een schrijfblok, crème, verbandjes en andere vrouwenzaken mee. Zo was hij net BOL.COM, ‘s morgens besteld, dezelfde dag in huis. Harry, bedankt hiervoor! De krant werd goed gelezen. We gingen heerlijk aan de koffie of thee. Daarna kwamen de spelletjes weer op tafel. Wat blijft vooral klaverjassen toch leuk, net als puzzelen. Wat is dat toch gezellig en leuk. Maar ook en dat gebeurde de hele week, werden er fijne, serieuze en soms moeilijke gesprekken gevoerd. Wat is er mooier dan dat er iemand naar je luistert! Dat je gevoelens, hoe moeilijk soms ook, kunt delen. Dat is toch de bedoeling van de zonnebloem. Er kon ook ingetekend worden voor een behandeling in de beautysalon. Ook hebben er een paar vrijwilligers in het verwarmde buitenbad gezwommen, stoer hoor. Eerst gingen we nog lekker lunchen in de eetzaal. Hierna gingen de mannen zoals gemeld naar de Hema. Waar dat was en wat ze uitspookten hielden ze geheim. De Salon werd geopend voor: haren wassen, föhnen en opmaken door Jacqueline. Voetmassage door Mirjam. Nagels lakken deed Jannie. Handmassage werd gedaan door Ria en Marja. Hier was veel belangstelling voor.

‘s Avonds was het slotdiner en zouden er veel foto’s gemaakt worden. Wat een bof dus om zo mooi gemaakt te worden! Er was wel even stress voor mevr. Beek. Haar haren waren gewassen, maar geen föhn te vinden. Geintje van de meiden, hij was er wel! De andere gasten vermaakten zich op ieder zijn eigen manier, prima. Sommigen gingen even rusten, dat was ook wel fijn. Natuurlijk was er ook deze middag weer een bakkie en een glaasje. Wat werd er toch goed voor iedereen gezorgd en werd iedereen verwend. ‘s Avonds gingen we aan tafel, mooi gekapt en gekleed voor ons slotdiner. Marja sprak ons toe en deelde de gang van zaken voor morgen mee. Ze wenste ons smakelijk eten. Het drankje bij het diner werd voor alle vrijwilligers/sters aangeboden door dhr. Stronkhorst als dank voor deze mooie week. De mannen trakteerden alle gasten. Zo konden we allemaal proosten met elkaar. We genoten van: viscocktail - heldere runderbouillon - varkenshaasje met champignonsaus - koninginnen groente - sla en compote - diverse aardappeltjes en een ijsdessert. De mooie menukaarten had Ria gemaakt. Heel voldaan, na een momentje van stilte, voor een laatste mooie avond naar de huiskamer. Natuurlijk een kopje koffie of thee. De koekjes en chocolaatjes stonden al op tafel voor ons. Het is een mooie traditie geworden op deze avond een gedichtje of verhaaltje voor je eigen gast voor te dragen. Ja deze week bent u goed in de gaten gehouden en soms wat uitgehoord zodat er iets moois over u te vertellen viel. Marja opende de avond. De eerste gedichten werden voorgelezen. Dit zijn mooie, leuke, ontroerende momenten. Het werd tijd voor een: wijntje, biertje, advocaatje, borreltje, sapje enz. Wat een keuze, zoals de hele week prima verzorgd door Theo en Dirk. Dit rondje werd aangeboden door afd. Uithoorn. Bedankt en proost! Dhr. van Alphen deed een mooi dank woordje. Door zijn vroegere werk was hij ook de aangewezen persoon om de vanmiddag gelakte nagels van de dames te keuren. Prijzen deelde hij uit. Natuurlijk voor een kus! Het is u weer gelukt! Volgens mij bent u dol op kussen. Na deze leuke onderbreking werden alweer gasten verrast met een mooi gedichtje of verhaaltje. Mevr. Coenradi en mevr. Eindhoven spraken een dankwoordje evenals dhr. Stronkhorst. Zij spraken namens alle gasten hun dank uit voor deze mooie week. Er gebeurde buiten iets vreemds. Een raar figuur scharrelde buiten rond en gluurde door de ramen, maar bij de zonnebloem laten ze niemand buiten staan. De vreemdeling werd binnen gehaald. Hij bleef gekkigheid maken, had de lachers op z’n hand, maar werd ontmaskerd. Het was Theo! We hadden het kunnen weten. Jij bent altijd in voor een geintje. Zo kennen we je. Daarna nog een drankje met lekkere hapjes. Hier willen we slagerij Gepo Vleeswaren voor bedanken, hij schonk ons die heerlijke worsten waar we de hele week van gesmuld hebben! De laatste gasten werden toegesproken. Zo had ieder zijn mooie herinnering.

Marja haalde Jacqueline naar voren, zij was voor de 5e keer mee. Als dank een mooie pen met inscriptie. Ook Dirk is al 13 keer mee geweest. Voor hem, een glasobject met inscriptie. Gefeliciteerd allebei! Even tijd voor een slokje. Marja nam de microfoon (wat fijn dat ze die had) zo kon ieder haar goed horen. Haar woorden vat ik zo samen: wat een mooie, gezellige, ontroerende week hebben wij samen gehad. Elkaar leren kennen en een luisterend oor voor elkaar gehad. Ook gasten voor elkaar. Wij als vrijwilligers (sters) hebben daar van genoten. Jullie als gasten maakten er voor ons ook een geweldige week van. Daarom zingen de vrijwilligers dit afscheidslied voor jullie:

Op de wijze van: De uil zat in de olmen.

Gasten bedankt!

Wij zijn nu aangekomen, bij ’t einde van dit feest
We kunnen dankbaar zeggen, wat is het leuk geweest
Bedankt, bedankt gasten, heel erg bedankt
Bedankt, bedankt gasten, heel erg bedankt

We gaan jullie verlaten, we gaan morgen naar huis
Wij zullen nog lang praten, over dit feest gedruis
Tot ziens, tot ziens gasten, heel graag tot ziens
Tot ziens, tot ziens gasten, heel graag tot ziens

Ja gasten, leef gelukkig, bedankt voor alles hoor
Wij wensen jullie veel geluk en zingen nu in koor:
Bedankt, tot ziens gasten, bedankt, tot ziens
Bedankt, tot ziens gasten, bedankt, tot ziens

De verpleeggroep met Jacqueline als hoofdverpleegkundige werd bedankt (gelukkig een makkelijke week). De vrijwilligers kregen ook allemaal een pluim, maar Marja, als verantwoordelijke voor deze week met Ans als assistente, verdiende van ons allemaal een groot compliment. Ja en zoals dat gaat, kwam ook aan deze mooie dag en avond een eind. Er volgden nog wat huishoudelijke mededelingen en ieder zocht voor de laatste nacht in de Postelhoef zijn bed op. Heerlijk slapen of nagenieten voor allemaal.

Een goede nacht, welterusten!!

Zaterdag 13 Mei
Goedemorgen. Nog gedroomd over gisteravond?  Voor het ontbijt alle koffers op de gang gezet. Door de mannen later in de bus gezet. Voor al jullie werk deze week, bedankt! We genoten van ons laatste ontbijt samen op de Postelhoef. Marja had een mooie gezegde voor deze laatste ochtend:

Wees niet treurig over wat voorbij is
Glimlach omdat het plaats vond.

Er werd hier na het ontbijt al afscheid genomen van elkaar. Geknuffeld en gekust. Telefoonnummers waren al uitgewisseld en de plannen voor bezoekjes gemaakt. In Amstelveen is hier geen tijd meer voor. Tien uur vertrok de bus, uitgezwaaid door onze gastvrouw van de Postelhoef en Rita en Tom (zij gingen met hun eigen auto naar Amstelveen). Wat hadden we genoten! Twaalf uur reden we Amstelveen in. Bij de Middenhof opgewacht door familie en bekenden. Het was een hartelijk weerzien.

Dit verslag is door mij met plezier gemaakt. Zo kunt u er samen met de foto’s nog eens van nagenieten.

Hartelijke groeten,

Janneke

Janneke,

Namens alle gasten en vrijwilligers heel hartelijk bedankt voor het maken van dit mooie en levendige verslag!