Op 6 juli 2018 was het dan zover. Op die dag mocht ik, mevrouw van Leeuwen, een wens in vervulling laten gaan van de Zonnebloem.

Mijn grootste wens was om nog een keer terug te gaan naar het dorp waar ik ben geboren en getogen, Epe.

Mijn zoon, Nico, kwam mij om 10 uur ophalen bij Santvoorde in Baarn, waar ik sinds 2017 woon.

Samen gingen we op weg naar Epe.

Even voorbij Elspeet zijn we gestopt voor een korte pauze en om even van de natuur te genieten. Wat blijft het toch een mooie omgeving.

Als eerste gingen we naar het complex waar mijn ouders een aantal jaren gewoond hebben, de Boskamp. Daar stonden mijn dochter Margareth en schoonzoon Jan ons op te wachten. In de Boskamp werden we hartelijk onthaald en nadat ik verteld had waarom we er waren, konden we daar genieten van een heerlijke kop koffie. De inrichting was na 40 jaar natuurlijk wel enigszins veranderd maar de gezelligheid niet.

Daarna zijn we naar het centrum van Epe gereden om te gaan genieten van de lunch die ons door de Zonnebloem werd aangeboden. Zoals u op een van de foto’s kunt zien zaten we heerlijk buiten op een terras. Ik had een tonijnsalade.
Op het terras ook even de route doorgenomen van alles wat ik wilde zien en natuurlijk nog even gewinkeld.

In het centrum van Epe kwamen veel herinneringen boven. Voor een tienermeisje zou dat moeten zijn waar je met vriendinnen zat te kletsen of waar je stiekem stond te zoenen met je vriendje. Maar mijn jeugd speelde zich af in de oorlog. Dus veel herinneringen zijn minder leuk maar voor mij wel goed om ook daar nog een keer bij stil te kunnen staan.

Na de lunch gingen we naar het huis aan de Glorialaan waar ik ben opgegroeid. Hier hebben we een foto gemaakt waarop ik samen met mijn zoon en dochter sta voor mijn ouderlijk huis.

Leuk om nog even gezien te hebben. Veel is er gelukkig niet veranderd. Mijn kinderen wisten nog dat er in de buurt een speeltuin was waar zij vaak speelde. Ook is er nog  een foto van mijn kinderen, zo’n 40 jaar geleden genomen aan de overkant van mijn ouderlijk huis……. echt niks veranderd toch?

Na de Glorialaan even langs de kerk en daarna door naar het Hertenkamp. Daar gingen we vroeger als we vakantie vierde in Epe ook heen met de kinderen. En net zoals vroeger had ik natuurlijk eten en drinken meegenomen. Een fles jus d’orange gewikkeld in kranten om het koel te houden en een bekertje met een naam er in zodat iedereen altijd zijn eigen beker had. Nog even kletsen met een edelhert en dan weer door naar ons volgende doel. Begraafplaats Norelbos.

Op deze begraafplaats liggen mijn ouders en andere bekenden begraven, waaronder een jeugdliefde.

Ik was daar zo mee bezig dat nog voor de auto stilstond ik de deur al geopend had. Paniek in de auto en ik werd door de kinderen even goed toegesproken. Ouder werd even kind en de kinderen even de ouders…….. de tijd is ook wat dat betreft voorbij gevlogen!

Daarna het laatste en weer luchtige bezoek aan mijn lagere school, de Anne de Vries school.

Eerst een foto voor de school gemaakt en omdat de deur nog open stond maar even naar binnen gelopen. Binnen kwam ik een lerares tegen en nadat ik had verteld waarom ik in Epe was, werd ik door deze vriendelijke dame rondgeleid en mocht ik, na bijna 80 jaar, nog even in de schoolbank zitten. En net zoals vroeger moest ik weer nablijven (klok staat op 4 uur), geintje hoor!

En dan zit het er weer op. Wat een drukke, zonnige, vermoeiende, emotionele maar PRACHTIGE dag.

Een dag die ik nooit had willen missen en zo blij dat ik dit met mijn kinderen en schoonzoon kon delen.

We hebben met zijn vieren de dag afgesloten bij de Chantarel in Apeldoorn. Ook een plek met veel herinneringen. Mijn ouders vierden daar hun 50 jarig huwelijk en ik mijn 75^e verjaardag.

Voor mij dus geen betere plek om “afscheid” te nemen van Epe en de Epertour.

Ik wil graag de Zonnebloem bedanken dat ze deze dag mogelijk hebben gemaakt. Onvergetelijk!

(en natuurlijk ook Margareth, Jan en Nico. Liefs van Ma.)