Verslag van bezoek aan dit museum op 13 februari 2019

Op wat een mooie eerste lentedag bleek te gaan worden vertrokken we rond de klok van 1 met enkele auto’s en de Rode Kruis bus uit Baarn richting Barneveld met 24 gasten van de Zonnebloem. Dat er bijna even zoveel rollators moeten meereizen is tegenwoordig een gegeven. We zouden toch niet meer zonder deze uitvinding kunnen.

Tussen half twee en twee uur druppelde het gezelschap binnen. We kregen een hartelijk welkom en werden door de vrijwilligers van het museum geïnstrueerd hoe het parcours konden volgen. De rood gemutste draaiorgelman nam meteen zijn taak serieus en verwelkomde ons met wat vrolijke deuntjes.

Er zijn in het museum heel wat hoogteverschillen te nemen maar die zijn  allemaal prima afgedekt met een lift die geschikt is voor iedereen met een hulpmiddel.

Rondwandelend en rijdend kwam voortdurend de herkenning boven bij gebruiksvoorwerpen uit het begin van de vorige eeuw. Onze gasten keken hun ogen uit en genoten bij iedere nieuwe uitstalling van een oud ambacht of vooroorlogs tafereel.

Bij de houtslager werd Joop zelfs even ingeschakeld om tijdens de demonstratie zijn steentje bij te dragen. Een kleurig springtouw was het resultaat van de noeste arbeid van onze 90+ gast.

Na een uurtje werden we verwacht in het café/restaurantgedeelte waar we mochten genieten van een kopje koffie en een gebakje. De leuke ervaringen werden daar ook al uitgewisseld.

Daarna vervolgde we onze tocht door het andere gedeelte van het museum, de speelgoed afdeling. Treintjes, meccano, oude spelletjes, poppen en beren, het was er allemaal. Veel aandacht was er voor de fantastisch mooie poppenhuizen. Sommige zijn echt een juweeltje.

In de winkel tenslotte werden door menigeen kleine kadootjes, zoals oud snoepgoed aangeschaft voor de kleinkinderen of voor een aanstaande verjaardag.

In de twee uur dat we daar geweest zijn kwamen er veel leuke herinneringen boven uit de jeugdtijd van onze gasten en konden we terugzien op een geslaagde middag.

Het drukkere verkeer was geen reden om de terugtocht dwars te zitten. In de auto kwamen zij met het hoogste woord weer duidelijk aan hun trekken, het werd er alleen maar gezelliger op.

Dankbaar en voldaan brachten we de gasten tegen de klok van half vijf weer thuis.

Het moet even gezegd dat de inzet van de vele vrijwilligers steeds weer bij iedere activiteit  bijzonder te noemen is. Het zijn er teveel om ze persoonlijk te bedanken maar de drijvende kracht Nico Brandsen wil ik hier wel even noemen.