Elvis heeft het gebouw verlaten, klonk het ooit. En wij van Zonnebloem Hofkwartier weten waar de heer Presley naar toe ging: naar het varend corso!

Elvis heeft het gebouw verlaten, klonk het ooit. En wij van Zonnebloem Hofkwartier weten waar de heer Presley naar toe ging: naar het varend corso! Want daar zagen we hem op een grote motorfiets die weer op een boot vol bloemen stond toen de varende optocht Den Haag aandeed. De Zonnebloemers van het Hofkwartier zagen het allemaal voorbijkomen bij Brouwerij de Prael en Bij de Westermolens.

Met die motorfiets liet Elvis regelmatig flink van zich horen. Vooral onder de brug Bij de Westermolens waar een aantal Zonnebloemers kwartier had gemaakt, klonken de motor en de sirene die er klaarblijkelijk bij hoorde alsof ze uit een luidsprekerkast kwamen. Net als de orkesten en koren die zich op andere boten presenteerden. Ook die klonken onder het brugdek luid en duidelijk. Op een van de boten was een wel heel bijzonder orkest te horen: dat maakte gebruik van bermmaaiers en kettingzagen die met motorgeraas muziek uit een installatie aanvulden.

Sommige boten trokken de aandacht met hoog opgebouwde taferelen. Lastig om daarmee onder de brug Bij de Westermolens te varen. Daar zit niet hele veel ruimte tussen het water en de brug. De decorateurs hadden daar rekening mee gehouden. Bijvoorbeeld door een imitatie van een palmboom met een bepaalde constructie tijdig in te trekken of nagemaakte Romeinse zuilen met een scharnier om te klappen. Sommige bemanningen leken van dat ‘tijdig’ een spelletje te maken en haalden net, maar dan ook heel net, op tijd de mast van een zeilboot in. Zonder ook maar één moment langzamer te varen.

Soms raakte de vaart er een beetje uit wanneer boten elkaar wat al te dicht naderden. Bijvoorbeeld omdat er verderop iets van een opstopping ontstond. De toeschouwers werden op zulke momenten op wel heel bijzondere concerten getrakteerd. Geluidsinstallaties lieten hun verschillende muzieksoorten op onverminderde sterkte horen; koren en orkesten droegen de hunne eraan bij. En wat is het dan weer knap om toon en tempo niet te verliezen. Kakofonie? Ja, maar wel een leuke!

Ook de zangers van een boot waarvan de opbouw aandacht vroeg voor vanille uit het Westland liet zich daardoor niet van de wijs brengen. Ze hadden hun presentatie nog wat extra’s meegegeven: vanillegeur. Smakelijker dan de geur van uitlaatgas die soms erg nadrukkelijk naar de kant golfde. Want ja; veel boten varen op een motor die brandstof verstookt. Net als generatoren die de licht- en geluidsinstallaties van de corsoboten aan de gang houden. Misschien dat de varende collectanten van ‘Duit voor een schuit’ langs de route van het Varend Corso zoveel sponsorcentjes hebben opgehaald dat er voor een volgend corso eens gedacht kan worden aan elektrische boten?

De Zonnebloemers van het Hofkwartier komen dan graag kijken hoever het er dan mee staat.