Dus wat kreeg iedereen die op 14 december in Buurt- en kerkhuis Bethel aanschoof? Een lunchdiner of een dinerlunch? Vooral veel gezelligheid!

Bij de Zonnebloemafdeling Hofkwartier zijn ze er nog niet helemaal uit wat er op de gezellige dag in de aanloop naar de kerst wordt geserveerd. Officieel is het een lunch, maar die is zo uitgebreid dat het best een diner mag heten. Maar dat kan dus eigenlijk niet vanwege het moment van de dag. Dus wat kreeg iedereen die op 14 december in Buurt- en kerkhuis Bethel aanschoof? Een lunchdiner of een dinerlunch? Niemand maakte zich druk over de juiste benaming. Er was vooral veel gezelligheid te vinden!

Ruim dertig mensen kwamen voor het kersttreffen van het Hofkwartier samen. De een op eigen gelegenheid, de ander in een georganiseerde taxibus. Een bijzondere dag werd het. Al was het alleen maar omdat er geen coronavirus was dat mensen op afstand van elkaar hield. Anderhalve meter was dat vorig jaar nog en iedereen kon zich dat nog wel herinneren.

Dan dit jaar: alle tafels vol en iedereen kon zonder mondmasker voor vertellen over bijvoorbeeld mensen die een ander ook blijkt te kennen. Dat schept meteen een band. Het nadeel: de tijd gaat snel als iedereen het naar z’n zin heeft. Een middag is zo voorbij. En dan wacht sommige mensen een leeg huis. Natuurlijk zijn er de vrijwilligers van De Zonnebloem die langs komen voor een praatje of met hun gasten op pad gaan. Dat is iets om telkens weer naar uit te kijken. Ook al heeft een vrijwilliger al laten weten dat het over een tijdje ophoudt. Dan moet je aan iemand anders wennen en maar hopen dat het klikt, klonk het.

De vrijwilligers van De Zonnebloem maakten intussen werk van het buffet. Veel vrijwilligers hadden thuis hun beste recept erbij gepakt om iets lekkers te maken voor de gasten. Anderen kwamen met bijzondere nagerechten en lekkere flessen uit de winkel. Het resultaat: een overvloedig buffet waar met een beetje passen en meten alle lekkers een plekje kreeg. Dat viel nog niet zo mee, want waar laat je het allemaal? En dan niet meteen gaan scheppen maar er eerst van genieten, wilde een van de gasten. En een mooie foto maken voor later.

Van de kerstboom werden ook foto’s gemaakt. Die stond bijna de hele tijd in het mooie licht dat door de ramen van Buurt- en kerkhuis Bethel op de piek viel. Die zag er op een gegeven moment uit als een stralende ster. En herinnerde iedereen die erover wilde nadenken eraan dat het bij kerst om meer dan een gezellig treffen gaat. Totdat het wel erg licht werd en gasten en vrijwilligers met een hand boven de half dichtgeknepen ogen en in de andere een vol bord hun plek aan tafel weer probeerden op te zoeken. Toen bleek maar weer wat een fijne uitvinding zonwering is.

De Zonnebloem, da’s toch eigenlijk iets van vroeger, klonk het aan een van de tafels. Iemands oma zat er ook bij en dat was inmiddels al heel lang geleden. Het gaat er nu modern aan toe, wist een ander. In de coronatijd werden er zelfs via de computer muziekavondjes georganiseerd die iedereen thuis kon meebeleven. En er zijn zoveel jonge mensen bijgekomen dat de gemiddelde leeftijd heel erg flink is gedaald. Als dan maar niemand denkt dat De Zonnebloem vooral voor jongeren is, klonk het.

Hier ging het ook nog over: volgend jaar bestaat de afdeling Hofkwartier van De Zonnebloem zestig jaar. Dat is wel een feestje waard, vond iedereen. Wie wil mag aanschuiven bij de commissie die de feestelijkheden gaat voorbereiden. Maar daar komen we nog een keer op terug!