Wij van Zonnebloem Hofkwartier wilden de middag van de tweede maart doorbrengen in museum Muzee Scheveningen, maar het liep even anders.

Eigenlijk wilden wij van Zonnebloem Hofkwartier de middag van de tweede maart doorbrengen in museum Muzee Scheveningen om een expositie te bekijken over wat je tegenwoordig allemaal met zeewier kan doen. Daarna zouden we naar kinderboerderij ’t Waaijgat gaan die net niet om de hoek van Muzee is. Tijd genoeg om dat allemaal in één middag te doen, dachten we. Want zo groot is dat museum nu ook weer niet.

Maar het was zulk mooi weer die middag dat we bij de kassa van Muzee Scheveningen besloten eerst maar naar de kinderboerderij te gaan. Op de tweede dag van maart kan het later in de middag nog best koud worden. En dan is er buiten ook weinig aan voor onze gasten en vrijwilligers. Ook niet eerst koffie in het museum, besloten we maar direct naar de beestjes.

Een wijs besluit, leerden we al snel. Mooie strakke blauwe lucht, lekker temperatuurtje en overal mensen die het goed naar hun zin hadden. De beestjes lieten zich ook van hun beste kant zien. Maar dat kwam misschien omdat ze weten dat bezoekers van de kinderboerderij ze graag voeren. Wij van Hofkwartier deden het graag: met het geadviseerde voer waarvan je voor een munt een beker vol uit een ouderwetse snoepautomaat kon draaien. Geef de dieren niet alles wat eetbaar lijkt, waarschuwden borden. Ze kunnen daar heel veel last van krijgen.

Geiten hebben we gevoerd en koeien waarvan één in de blijde verwachting van een kalfje leek te zijn. Iemand uit ons groepje wist waar je op moest letten om dat zeker te weten, maar we kwamen er toch niet uit. Een andere bezoeker van de kinderboerderij wilde met handelingen die deskundigheid verraadden klaarblijkelijk ook wel weten hoe het met een eventueel kalfje zat. Maar die was weg voordat we konden vragen : “En?”

Dus liepen we verder naar een soort van heuveltje waar we op niet heel erg makkelijke bankjes vaststelden dat we voor maart geen betere dag hadden kunnen kiezen om op stap te gaan. En wat een fijne plek was de omgeving van ’t Waaijgat met mooie huizen erom heen en veel voor kinderen. Bijvoorbeeld grond om te leren tuinieren, dachten we te zien. Spelenderwijs leren kinderen er ook om de boel schoon te houden, zagen we ook.

Weer op weg voor ons uitgestelde bezoek aan het museum stelden we nog vast dat de dieren van de kinderboerderij zo goed met elkaar overweg kunnen. Dat is niet altijd zo, maakte later iemand in het museumcafé duidelijk met een verhaal over een koe en een zwijn die geen gelegenheid voorbij lieten gaan elkaar te jennen. Dat zwijn rende dan door de stal en de koe mepte het beest er dan met een zwaai van z’n kop weer uit.

Zo’n middag hopen wij van het Hofkwartier nog vaker te beleven met onze vrijwilligers en gasten. Iemand een suggestie waar we dan naar toe kunnen gaan?