“En de afwas?” vroeg een van de gasten van Zonnebloem Hofkwartier voorzichtig aan één van de studenten van de Hotelschool The Hague die weer een nieuwe gang kwam serveren van het lunchmenu dat zo in

“En de afwas?” vroeg een van de gasten van Zonnebloem Hofkwartier voorzichtig aan één van de studenten van de Hotelschool The Hague die weer een nieuwe gang kwam serveren van het lunchmenu dat zo in de fijnproeversgids van Michelin kon. “Die doen wij,” verzekerde de aankomende hotelvakkracht. “Mooi,” klonk het gerustgesteld. Want het drukbezochte smakelijke uitje leverde een  flinke stapel borden, schaaltjes, bakjes, glazen en wat al niet aan vuile vaat op. De mensen van Hofkwartier namen de gelegenheid te baat om erop te wijzen dat deze afdeling van de Zonnebloem nog best wel wat ruimte heeft voor nieuwe gasten èn vrijwilligers die zich om de gasten bekommeren.

Een meer dan smakelijke lunch, beloofde Hofkwartier de gasten. Op een gerenommeerde plek: het restaurant van de Hotelschool The Hague in Scheveningen. Maar weinigen lieten zich die kans ontgaan om van de hogere keukenkunsten te genieten. Een ‘Local Hero Lunch’ stelde het welkomsbord in het vooruitzicht: een lunch die voor het overgrote deel gemaakt werd met producten uit de buurt. En dan niet zomaar wat van een plaatselijke leverancier maar specialiteiten waar het vakmanschap en de zorg voor natuur, milieu èn samenleving vanaf spatte. Brood bijvoorbeeld dat op een langzame ambachtelijke wijze was gemaakt. Want kwaliteit kost nu eenmaal tijd, kregen de gasten en vrijwilligers van het Hofkwartier mee. Sommigen keken intussen wat bezorgd naar alweer schalen met heel veel gesneden brood. Dat kregen ze toch helemaal niet op? Hoefde ook niet, benadrukte een van de docenten later. Van wat overbleef werden croutons voor de soep gemaakt. O ja, en voor elk verkocht brood doneerde de bakker een bedrag aan de Voedselbank.

Zo viel er over alles wat op tafel kwam wel iets bijzonders te melden. Een schema zette alle feiten overzichtelijk bij elkaar zodat gasten èn vrijwilligers onder de indruk vaststelden: zo kan het dus ook! De studenten die de lunch onder het toezicht van hun docenten verzorgden wilden door middel van een quiz tussen de gangen om door nog weten hoeveel van hun tekst en uitleg was blijven hangen. Dat bleek nog best veel te zijn en iedereen wachtte met extra aandacht op het dessert: zelfgemaakt honing-lavendelijs met honing van de eigen hotelschoolbijen.

Maar jammer dat sommigen daar niet heel erg of zelfs helemaal niet van konden genieten. Want: het vervoer, altijd weer dat vervoer!  Dus snelsnelsnel ijsje wegscheppen of teleurgesteld laten staan voor wie er wel twee lust en dan het busje in. Want dat wacht niet.

Dat vertelden de mensen van het Hofkwartier overigens ook nog: ze verwelkomen graag nieuwe vrijwilligers omdat die er altijd te weinig zijn. Nieuwe gasten zijn er ook nog steeds meer dan welkom. Laat maar horen!