Gezamenlijke boottocht met andere afdelingen uit de regio vanuit de haven in Wageningen

Wat hebben we hier naar uitgekeken: een boottocht maken vanuit Wageningen met maar liefst 160 mensen. Die kwamen uit de afdelingen Heelsum/Renkum, Oosterbeek, Arnhem en Ede en Omstreken.

Met spanning in onze lijven hebben we natuurlijk slecht geslapen, waren veel te vroeg wakker, kregen geen eten naar binnen en bleven maar naar de wc gaan om ‘de laatste druppels’ er uit te persen alvorens we naar Wageningen reden of werden gereden.

Maar alle gekheid op een stokje; het was een prachtige dag. Omdat we veel te vroeg waren, moesten we lang wachten alvorens we aan boord konden gaan. Met de hulp van vrijwilligers van onze afdelingen gingen we één voor één via een treeplank aan boord. Vervolgens werden de mensen die geen trap konden lopen met een lift naar beneden gebracht. Daar wachtte ons een prachtige ruimte waar we allemaal een plekje konden vinden. Gezellig bij elkaar of zoekende waar we bij aan wilden sluiten. Toen iedereen aan boord was, vertrokken we om ongeveer 11:30 uur richting Arnhem. Of iedereen die aan boord was heeft meegekregen waar we allemaal langs voeren, betwijfel ik, maar dat mocht de pret niet drukken. Tijdens het gebruik van een kopje koffie of thee kwamen de gesprekken goed op gang. Mooi om te zien dat jullie zó genoten.

Uiteraard was het wachten op de uitgebreide lunch waar iedereen het over had. We vonden het ook al raar dat er op een gedeelte van de ruimte geen rollator, rolstoel of iets anders mocht staan. Wat bleek namelijk, daar kwam een hele grote tafel met een keur aan eten naar boven zetten. Het zag er indrukwekkend uit. Iedereen genoot van hetgeen er was: van luxe broodjes, vlees-, kaas- en visbeleg, maar ook salades, ragouts, fruit en een zoete broodjes. Voor een ieder wat wils.

Nadat wij onze buikjes vol hadden gegeten moest er uiteraard ook van het toilet gebruik gemaakt worden. Daar hadden we ook verschillende mogelijkheden voor. Er was zelfs een traplift die de mensen, indien nodig, naar de toiletten beneden bracht. Echt luxe was dat wij onze eigen lift’boy’ bij ons hadden die de stoellift naar beneden bediende, namelijk onze secretaris Piet.

Om ongeveer 16:00 uur kwamen we weer terug in de haven van Wageningen en gingen we van boord en ging ieder zijns of haars weegs. Het was een dag met een gouden randje en zeker voor herhaling vatbaar.