Namens Marie Galjee heeft onze vrijwilligster Henny van der Wardt het uitje naar de Zaanse schans verwoord. De hartenwens van Marie Galjee.

Een Hartewens van mijn gast !
Toen ik aan Marie (ik móet haar tutoyeren) vroeg of zij een Hartewens had, sprak ze iets uit wat wij niet konden vervullen omdat het in de privésfeer lag. Toch kwam ze vrij snel met iets. Helemaal niet veeleisend. Een dagje naar een leuk klein plaatsje (dorpje-stadje)...winkeltjes...kleine straatjes…terrasje...kopje koffie met iets lekkers erbij... Géén grote stad! Ze noemde ook de Zaanse Schans! Daar was ze nog nooit geweest! Na nog wat opties doorgenomen te hebben werd het dát. De Zaanse Schans! Beiden vonden we juli en augustus geen geschikte tijd vanwege de vele toeristen ,dus werd het een mooie nazomerdag in september. Ik had wat gegoogeld en kwam er achter dat het een VierVoeterVriendelijk gebied is. D.w.z. dat haar hondje, Mopsje, óók mee zou mogen. Nou…dat vond ze geweldig. Hoefde ze geen oppas te regelen en niet op de tijd te letten. Op donderdag 11 september was het zo ver. Op de file-index zag ik een file van 12 km op onze route. Storing op de wisselstrook. Ja hoor... dat had ik weer! Maar…om 10.45u waagden we ons dan tóch de weg op en     ” Miep” navigeerde ons zonder problemen naar onze bestemming. Bij de ingang werden we door een fotograaf verwelkomd en we namen een mooie pose aan voor de foto! We wilden eerst wat lopen over de paden. Even de benen strekken. Ook goed voor Mopsje. Veel souvenirwinkeltjes liepen we in en uit. Haar hondje mocht overal mee naar binnen. Ze tilde haar dan op hoewel dat niet altijd hoefde. Achteraf had ze daar wat spierpijn aan over gehouden! Wat wel grappig was, dat veel mensen reageerden op Mopsje, een Malteser, klein en witte krullen.” Oh so cute…zo schattig…” Ze wilden haar allemaal aaien en knuffelen. Daardoor raakten we in gesprek met allerlei nationaliteiten. Australiërs, Engelsen, Japanners Ze hadden ook zo’n hondje gehad...was dood gegaan en ineens liep daar “hun”…Mopsje. Hele verhalen. Zaten we op een bankje voor een huisje …kwam er een mevrouw een bakje water voor haar brengen...en wéér een levensgeschiedenis !
Marie zei dat ze door haar hondje altijd veel contact had op straat. Maar ze is ook een hele gezellige vrouw die er open voor staat en dan het gesprek ook aangaat.
Natuurlijk zijn we heerlijk gaan lunchen buiten op een terras. Een brutale Kauw pikte een hapje mee op onze tafel. Was wel even leuk…maar niet té lang !! De vogel ging op een gegeven moment gewoon náást ons bord zitten !!
Marie had , net als ik, geen behoefte aan het bezichtigen van een museum. Zoals bv een molen of het klokkenmuseum. Och…dat had ze allemaal wel ooit gezien. We overwogen nog even of we een vaartocht zouden gaan maken over de Zaan, maar dat zou teveel tijd in beslag nemen.
Wél bezochten we het AH- winkeltje waar we van de winkelier achter de toonbank mochten. Hij maakte een paar foto’s van ons. Weliswaar bewogen…maar alla!!
We kochten daar natuurlijk een klein zakje met snoepjes van vroeger. Nostalgie !
Ook in de winkel- klompenmakerij genoten we. Er werden klompen gepast. Bijna had ze een paar klompen voor haar zoon gekocht maar die waren haar toch te duur!
Het kuieren over de Schans…langs de huisjes…uitrusten op een bankje ,likkend aan een ijsje, terwijl we de mensen observeerden. Dát was het genieten! Ook Mopsje had het naar haar zin. Ze kreeg regelmatig haar lievelingsbotje en een bakje water. Ondertussen ontwikkelden zich hele gesprekken tussen ons. Daar was óók behoefte aan. De onderwerpen waren vaak serieus…maar gelachen hebben we óók! Op een terrasje…onder het genot van een cappuccino en gebakje… evalueerden we vóór sluitingstijd de dag. We kwamen tot de conclusie dat die geslaagd was en verlopen was zoals we het voorgesteld hadden. Heel relaxed en ontspannen. Jammer dat de zon het regelmatig liet afweten en er een straf windje stond. De voorspellingen waren iets beter geweest. Maar het was droog en we konden de hele dag buiten zijn. Marie ging snel nog een kaasje halen voor thuis en wij kochten natuurlijk  de foto die van ons drietjes genomen was . Tóch een mooie herinnering aan een prachtige dag! “Miep” navigeerde ons ,nu langs de andere kant van Amsterdam, dóór de file naar Eemnes. We waren rond 18.00u thuis. Moe…maar voldaan! Marie Galjee heeft dit verhaal gelezen en zei…”Hennie…er is geen woord van gelogen…het was een heerlijke dag...en ik ben ontzettend verwend!’
Hennie van der Wardt