Het is misschien niet zo’n gedroomde baan als profvoetballer, burgemeester of
brandweervrouw, maar vrijwilliger bij de Zonnebloem is ook een pracht-job. Wat is er nou
leuker dan om mensen met een fysieke beperking net dat duwtje in de rug te geven
waardoor ze toch gewoon aan sociale activiteiten kunnen deelnemen?
Een hoogtepunt voor de vrijwilligers is de jaarlijkse hartenwens-actie, wanneer onze ‘gasten’
(onderling spreken we wel van onze ‘klantjes’, maar dat klinkt denigrerend en zo bedoelen
we het niet) mogen zeggen wat ze heel graag nog eens zouden willen als een persoonlijk
avondje of dagje uit. De Riki-Stichting, die we daar heel dankbaar voor zijn, maakt dat
financieel mogelijk.
Zelf heb ik veel geluk gehad. Zo maakte ik al een keer, als vrijwillig begeleider van Jos (die
graag nog eens terug wilde naar zijn oude cluppie in de Achterhoek), de geweldige
ambiance mee in het voetbalstadion van de Superboeren van De Graafschap die gelijk
speelden tegen de Palingboeren van Volendam. Als Zonnebloemers waren Jos en ik hoge
gasten in de ereloge.
Vorig jaar had ik iets heel anders, toen mijn gast Rijk, net als 70 jaar geleden (hij is nu 93)
een Mis wilde bijwonen in de Sint Janskathedraal in Den Bosch. Wat mooi is die kerk
gerestaureerd, wat geweldig werd er gezongen, en wat gezellig (mijn vrouw Ellen vond het
ook leuk om mee te gaan) was het om na afloop een Bossche Bol te eten op het terras dat
de priester ons adviseerde!
Dit jaar mocht ik Gery begeleiden die graag, net als lang geleden, naar het Openlucht
Museum in Arnhem wilde bezoeken. We gingen eind augustus, met zonnig weer, net na de
grote vakantiedrukte. Het ‘Openlucht’ blijkt nog steeds een belevenis. Het is een echt
volksmuseum dat veel vertelt, niet over Kastelen van een kleine Koninklijke elite, maar over
het werk en de woningen van gewone mensen in de stad en op het platteland. In
boerderijen, papiermolens, werfwoningen, arbeidershuisjes – overal mag je naar binnen en
veel mag je aanraken.
De schommelende Van Gend & Loos-koets, het Deventer urinoir met de sprekende pop, het
tweehonderd jaar oude huiskamercafé De Goede Moordenaar, het Haagse schommel-
trammetje, de unieke verzameling van grote en kleine molens, het 70-er jaren huis met
gehaakte oranje sprei en grote Che Gueverra-poster in de WC - was het niet moeilijk kiezen
wat nu eigenlijk het leukste was?
Volgens Gery niet. Die vond het Groene Kruisgebouwtje nog steeds verreweg het mooist.
Bijvoorbeeld vanwege met de wijkverpleegster op de Solex, de huisarts met stropdas, de
opvoedkundige platen, de vitrines met oude hulpmiddelen, en de man in bad.
Ik was het wel met haar eens, al helemaal na het zien van het trillende filmpje van Oude
Drees in het kruisgebouwtje die sprak over verbetering van de sociale omstandigheden van
de gewone werkman.
Het ‘Openlucht’ is nog altijd een heerlijke historische plek om naar toe te gaan met
buitenlandse vrienden, met kleinkinderen, of gewoon lekker nostalgisch samen.
En voor niemand hoeft het museum onbereikbaar te zijn. Met de Zonnebloem kan alles.