Een verrassend positieve kijk op het leven!
Bij het rondbrengen van de jaarlijkse kerstpakketten komen vrijwilligers bij gasten waar ze normaal niet komen. Dan kan een vrijwilliger verrast kan worden! Machteld Hoyer vertelt.
Half december bracht ik ook kerstpakketten rond, en kwam zo terecht bij een 90 jarige gast in haar verzorgingsflat. Bij mijn aankomst zat ze achter haar computer een spelletje te doen.
Omdat mij meteen opviel dat ze haar hele kamer in kerstsfeer versierd had, inclusief een boom met alles erop en eraan, Kerstmannen en kerststukjes, vroeg ik haar wie ze verwachtte met kerst.
“Niemand”, zei ze, zonder spoor van zelfmedelijden. “Ik ben helemaal alleen, al zo lang, en ook als kind ben ik altijd alleen geweest. Ik ben eraan gewend, en kan me prima zelf vermaken. Ik lees veel, heb stapels goede boeken en ook veel kunstboeken. Ik kijk televisie en hou het nieuws bij op alle zenders!
Ik spreek Duits en Engels, en werk met mijn computer”.
Ze vertelde dat ze twee keer getrouwd was geweest. Beide echtgenoten zijn overleden, en ze heeft geen kinderen. Als enig kind kreeg ze al jong tuberculose. Om te genezen lag ze heel lang in sanatoria. Later toen ze ook bottuberculose kreeg, en haar heup operatief moest worden vastgezet, lag ze jaren overdag op het terras van het café dat haar ouders dreven. Altijd alleen, en miste daardoor veel schooljaren, terwijl ze heel goed kon leren.
Ik vroeg haar of ze ook deelneemt aan wat er in het huis aan vermaak georganiseerd wordt.
Nee, daar doet ze niet aan mee, en vrienden heeft ze niet. Behoefte aan prietpraat over het weer of de Libelle al evenmin. Het is prima zo alleen. Er is naast het doen van de eigen was, stofzuigen en het koken genoeg te doen.
Maar een mens moet toch eens naar buiten, zou je zeggen. Haar oplossing is simpel: " Dat doe ik niet graag alleen. Als ik behoefte heb aan frisse lucht ga ik wel even voor het open raam staan".
Onder de indruk van zo'n positieve levenshouding vroeg ik of ik nog eens mocht komen. Nu bezoek ik haar al een tijdje regelmatig. Binnenkort gaan we ook eens samen naar buiten, gewoon ergens naar toe. Een wandeling, een kopje koffie of iets anders wat ze leuk vindt.
Tot mijn verbazing vroeg ze voor haar verjaardag een paar " candlelight-romans”. Zij valt daar “zo lekker bij in slaap”, zegt ze. Inmiddels rond Pasen, en ja hoor: de hele kamer is versierd met kippen, hazen, een paaskleed en een versierde paasboom. Oh ja, ze gaf tussendoor ook nog aan dat ze zeker gaat stemmen bij het komende referendum over de Oekraïne.
Deze mevrouw is inmiddels boven de 90 jaar, en dan nog zo in het leven staan! Dat is toch geweldig!
Machteld Hoyer
