Op een mooie zaterdag, met echt nazomerweer gingen Tony en ik op stap om onze gasten voor deze dag op te halen.

Twee dames hadden aangegeven graag naar een dierentuin te gaan. Daarom ging de reis naar Rotterdam om een bezoek te brengen aan Diergaarde Blijdorp. Onderweg werden er gegokt welke dieren er te zien zouden zijn. Een van de gasten wilde heel graag beren zien. Helaas, die leven niet in Rotterdam.

Ook hebben we onderweg “ruzie” gekregen met de navigatie en kregen we een toer door de Rotterdamse binnenstad. De conclusie in de auto: fijn dat we in Zeeland wonen, dan heb je de ruimte. En als je nu denkt dat het Zeeuwse dames waren van origine, nee, Spanje en de Randstad bleken de voormalige woonplaatsen van de gasten te zijn.

Na het ophalen van de rolstoelen die gehuurd waren in de dierentuin was de eerste stop natuurlijk een koffiepauze. Hier konden we ook de route gaan plannen door de dierentuin. Als laatste zouden we de vissen gaan bekijken. Maar eerst, zebra's of iets dat erop leek, olifanten, giraffes en het blijkt dat er een indeling is gemaakt per werelddeel. Helaas voor de rolstoelduwers, eerst omhoog. Naar beneden leek geen probleem, maar een rolstoel gaat gewoon rijden zonder rem. Ook dit is goed gekomen, na de eerste heuvel.

Tony bleek eigenlijk een stiekeme fotograaf, die voor één van de gasten de mooiste foto's maakte als haar dat niet lukte vanuit de rolstoel. Ik begreep dat er later een heus plakboek van gemaakt zou gaan worden. Dat deed bij mij denken aan mijn jeugd waarbij maanden na de activiteit de foto's eindelijk eens werden uitgezocht en nog een keer de beleving dunnetjes over werd gedaan.

De lunch was ook een uitdaging. Hoezo? 'Ik wil een broodje ham en pillen', vroeg één van de dames. Helaas, beide hadden ze niet tot hun beschikking, maar een broodje kroket en voor de anderen een hamburger met frietjes bleek ook een goede keuze. En die pillen? Ook dat kwam natuurlijk goed, de verpleegster kwaliteiten was ik nog niet verleerd.

De route werd, met af en toe een U-bocht voltooid en we eindigden in een mooi aquarium. Waarbij mevrouw verzuchtte: 'hier had ik het liefst de hele dag gezeten'. Ik moet toegeven, het is fantastisch als je in de tunnel onder water zit en de haaien en roggen over je heen zwemmen. Ook de andere aquaria waren soms adembenemend mooi en ik heb volgens mij Dory en Nemo wel gespot. Dat de dieren hier geen last hadden van de hitte bleek wel, in de andere gebieden waren de dieren aan het luieren vooral ver weg van de bezoekers. Jammer, maar we stelden vast dat dat de natuur is natuurlijk.

Helaas werd er ook nog de hulp ingeroepen van de eerste hulp op het terrein toen een kleine wond spontaan optrad. Dan merk je, ondanks het beeld dat we soms van anderen hebben, hulp nooit ver weg is. Ik kon geen zakdoekjes vinden in mijn haast, deze werden door een aardige dame aangereikt en ook een fles water om wat schoon te spoelen. In de eerstehulppost is iedereen opgeknapt en schoongemaakt en konden we gelukkig onze weg vervolgen.

Na een voldaan bezoek hebben we dit keer een directe route naar Zeeland genomen waarbij het aanbod om even te stoppen werd afgeslagen. Dat kan ook liggen aan het gesnurk vanaf de achterbank natuurlijk. De dames zijn thuis weer geïnstalleerd en ook ik was blij dat ik na deze dag thuis was. De volgende dag had ik blaren op de handen van het rolstoel duwen, maar het gezicht van de dames maakt dat helemaal goed.