Bezoek aan de Floriade
Bustocht naar en bezoek aan de Floriade in Almere
Dagtocht naar De Floriade in Almere
Voor de afdeling Naaldwijk-Maasdijk stond op 14 juni de dagtocht naar De Floriade op het programma. Het zou een volle dag worden, want al om acht uur stond de bus klaar aan de Verdilaan. In de bus kreeg iedereen een fles water en een krentenbol, want vanwege het vroege tijdstip was er van ontbijten misschien niet zo heel veel gekomen. Het was heerlijk weer en bij aankomst stonden de rolstoelen van de Zonnebloem klaar (al moest er nog wel iemand met de sleutel van de container waar ze in stonden worden opgetrommeld).
Dwars door de Floriade voerde het pad naar De Orangerie, waar het appelgebak en de potten koffie en thee al klaar stonden. Daarna kon ieder vrij wandelen door het park en om half een was het tijd voor een heerlijke lunch, weer in de Orangerie. Daarna ging ieder weer zijn eigen weg. De vrijwilligers hadden allemaal een mooie nieuwe zonnebloem-gele polo aan en je zag ze overal verspreid met de gasten wandelen. Er was heel veel te zien en vooral door het mooie weer zagen alle bloemen, planten en ook de gebouwen er prachtig uit.
De door Westlanders gebouwde hoogste kas ter wereld (Greenhouse), met daarin prachtige arrangementen, van o.a. Heleen Valstar, was zeker ook zeer de moeite waard. Rond kwart over drie was het weer verzamelen bij de bus en met wat vertraging vanwege files, net als op de heenweg, waren we om half zes weer in Naaldwijk. Het was best een vermoeiende dag voor iedereen, maar zeker een leuke dag.
Nellie v.d. Meer
Hier nog een verslag:
De dagtocht van 2022 naar de Floriade in Almere
Na twee jaar met weinig Zonnebloem activiteit zijn we weer op pad gegaan, nu voor een dagtocht naar de Floriade. Dat is niet zo gek want de Floriade ontvangt graag Zonnebloem afdelingen. Dat laten ze merken o.a. door de aanleg van enkele parkeerplaatsen vlak bij de entree, speciaal gereserveerd voor hun bussen, plus nog twee containers voor rolsstoelen. Ons bestuur heeft veel moeite gedaan om een bus vol te krijgen. Voor iedere gast was er een vrijwilliger bedoeld om te duwen. Dat is uitgebreid naar twee vrijwilligers per rolstoel en dat was achteraf gezien wel nodig. Het was een bus met hefplatform voor mensen die slecht ter been zijn, dus niet een goedkope bus. Het bestuur had voor iedere vrijwilliger een mooie gele polo laten bedrukken met het logo van de Zonnebloem en afdelingsnaam. Dat heeft op het tentoonstellingsterrein heel goed gewerkt. Van verre kon je elkaar gemakkelijk herkennen. Maar er was een probleempje. Die polo moest je eerst op de openbare weg aantrekken. Dat gaf nogal een gedoe bij gebrek aan kleedhokjes. De dames gingen dicht bij elkaar staan, terwijl de heren zich even moesten omdraaien, maar dat deden ze niet allemaal. Sommige dames deden daar niet moeilijk over.
Het was prachtig weer. Nadat iedereen was ingestapt, vertrokken we 10 minuten later dan gepland. Voor iedereen was er alvast een krentenbolletje beschikbaar voor de eerste trek. De chauffeur koos voor de toeristische route door Wassenaar, waarschijnlijk om file-hinder te verminderen en vertelde komische dingetjes die onderweg te zien waren. We hebben heel veel auto’s gezien. Daar aangekomen bleek dat er ook andere Zonnebloem afdelingen een dagje Floriade deden. Met een plattegrond en een entreekaartje waren we uitgenodigd om eerst koffie te gaan drinken. Dat kon in een kas aan de andere kant van het park. Die kas was meer een grote glazen stolp die duidelijk niet gebouwd was door een Westlandse kassenbouwer want die zou eraan gedacht hebben om te krijten en om schermdoek op te hangen om de zonnestraling tegen te houden. We stonden dus snel weer buiten om te gaan kijken naar al dat moois waarvoor we gekomen waren.
Daarbij bleek dat twee begeleiders per rolstoel een goed idee was. De ene duwde terwijl de andere de looproute in de gaten hield. Van de gast hoefde je daarbij geen medewerking te verwachten, die vond het heerlijk om rondgereden te worden en alles te bekijken. Er waren allerlei paviljoens met een of ander huisje erop en bloemen eromheen. Je kon dat van dichtbij bekijken via een schelpenpad. En dat vond de duwer niet altijd even leuk. Met z’n tweeën kon je af en toe gelukkig wisselen. Die paviljoens toonden een grote variatie aan bouwsels met ervoor een bordje met goed leesbare tekst. Zo hier daar ook een mens erbij om iets uit te leggen. Er waren veel bouwsels uit andere werelddelen, en steeds weer andere bloemen. Onder de glazen stolp werd voor ons een kleine maar voedzame lunch geserveerd. ’s Middags gingen de meesten naar het westelijke deel, dichter bij de entree / uitgang met onderweg weer veel paviljoens. Een daarvan was een heel grote: The Green House. Daarin voelden wij ons als Westlanders gelijk helemaal thuis. Een hoge kas, niet erg warm en vol met producten zoals we die hier ook telen. De arrangementen waren prachtig gemaakt onder leiding van een Westlandse arrangeur.
Bij de uitgang was uiteraard ijs te koop. De verkopers deden goede zaken.
Om circa half vier vertrokken we weer, nu weer richting Naaldwijk in een lange stoet die af en toe erg langzaam reed. Nu wel over de A4 zodat de chauffeur weer andere dingen kon vertellen. Om een uur of half zes stonden wij onze polo’s weer uit te trekken om ze in te leveren bij voorzitter Corrie. Vooral zij en ook de andere leden van het bestuur verdienen veel dank voor wat zij eerst georganiseerd hebben en vervolgens in goede banen geleid hebben.
Gerard Helmich
Klik op onderstaande link voor fotoalbum
