Afgelopen voorjaar is Karst Vaartjes het provinciale bestuur komen versterken. We stellen Karst graag aan u voor.

In een tijd waarin we geconfronteerd worden met veel veranderingen, is het fijn dat ons bestuur uitgebreid is met een ervaren bestuurder met veel aandacht voor het individu. 

Karst vertelt: “Ik zet me graag in voor mensen die iets meer aandacht vragen dan gemiddeld. In mijn werkzame leven heb ik als leidinggevende in het onderwijs altijd meer aandacht gehad voor de ‘zwakkere’ leerling, dan voor de leerling die er zonder mij ook wel zou komen. Ik ben individueel gericht en vind dat een organisatie zich moet aanpassen aan het individu en niet andersom.”

Karst is geboren in het jaar 1949 en is in 1973 getrouwd. Dat huwelijk heeft twee zonen en nu vier kleinkinderen opgeleverd. Tegen de tijd dat Karst meer vrije tijd zou gaan krijgen, ontstond de behoefte om ook nog iets voor een ander te doen: “Ik wilde iets met een enkel persoon gaan doen, vissen of fietsen, iets waarmee ik persoonlijk contact kon opbouwen en voor iemand iets betekenen. In kerkelijk verband had ik de nodige taken uitgevoerd, maar nu wilde ik iets ondernemen met een persoon.” Bij het zoeken naar mogelijkheden stuitte Karst op de Zonnebloem. Karst: “Ik vind het belangrijk om niet alleen maar in mijn eigen, kleine, cirkel iets te doen en te beteken, maar ook mijn mogelijkheden met anderen te delen. Iets voor je naaste doen is een goede zaak en je beleeft er ook nog zelf plezier aan! Ook dat is belangrijk, want anders doe je het uit medelijden en dat kan en mag nooit de bedoeling zijn. Het creëren van sociale contacten is een verrijking van je leven. Je leert van anderen: juist van contacten die je niet zelf uitzoekt.”

Bestuurswerk
Het was dus in eerste instantie de bedoeling dat Karst juist individueel contact zou zoeken, toch veranderde dat idee al snel: “Mijn eerste bezoekwerk zou ik moeten afleggen bij een man van in de 80 jaar. Dat zag ik niet zitten, omdat ik daar hetzelfde tegen zou komen als ik bij mijn moeder tegenkom. Ik wilde geen contacten met bejaarden. Er was op dat moment een vacature voor een bestuursfunctie en zo werd ik meteen voorzitter van een afdeling. Aan het individuele werk kwam ik niet toe. Nu zie ik het als mijn taak om via de organisatie van de Zonnebloem het nodige te doen om mee te werken aan het juiste imago en het behalen van doelstellingen. Het leukste vind ik nu de vele contacten die ik heb in de regio en provincie, ook al verlies ik wel wat ik in eerste instantie wilde.”

Nu Karst in het provinciaal bestuur zit, zit hij vol plannen: “Als provinciaal bestuurder wil ik mij hard maken voor het hoofddoel van de Zonnebloem: het alles op alles zetten om mensen met een lichamelijke beperking een onvergetelijke tijd te bezorgen, zodat ook zij volop van het leven kunnen genieten. Als bestuurder zie ik het als mijn taak om voorwaarden te scheppen en te faciliteren, zodat het Zonnebloemwerk kan plaatsvinden. Het gaat uiteindelijk om het werk zelf, maar er is wel degelijk een organisatie nodig om dat te structureren. Dat betekent dat we als provinciaal bestuur voorwaarden scheppen voor regio’s en hen faciliteren, zodat zij hetzelfde voor hun afdelingen kunnen doen.” 

Kritisch geluid
“Daarnaast vind ik het, als afgevaardigde in de nationale vergadering, belangrijk om het geluid van onze provincie te laten horen en kritisch te zijn. Het geluid laten horen van wat er speelt in onze provincie, regio’s en vele Brabantse afdelingen. Uiteindelijk zal het nationaal bestuur ook voorwaarden moeten scheppen en faciliteren om aan de hoofddoelstelling te kunnen voldoen. De algemene vrijwilligers zal zich moeten terugvinden in maatregelen en plannen. Zij zijn de ambassadeurs en uitvoerders van datgene wat bestuurlijk wordt ontworpen voor de deelnemer van de Zonnebloem.