In het filmhuis van De Gruitpoort in Doetinchem werd de documentaire Aquarela getoond. Gasten lieten zich overdonderen door de beelden en de stem van het water.

Aquarela, geregisseerd door Victor Kossakovsky, was in november te zien op IDFA, het International Documentary Film Festival Amsterdam. De documentaire toont de vele persoonlijkheden van het water, in talloze scharkeringen van blauw en wit, soms ook olieachtig. En laat de bulderende en borrelende stem van het water horen.

Voor het maken van de beelden reisde Kossakovsky de halve wereld rond: van het Baikalmeer in het zuiden van Siberië, naar onder andere Groenland en Venezuela met steeds een grootse, soms ook beangstigende hoofdrol voor water.

Op het Baikalmeer, in oppervlakte zo groot als België met een diepte van zo’n anderhalve kilometer, zakken auto’s door het ijs. Door de klimaatverandering is het ijs weken eerder dan normaal gaan smelten, met menselijk leed als gevolg. Op Groenland legde de regisseur het afbrokkelende ijs vast, dat majestueus deinend op de golven zijn eigen weg gaat.  In Venezuela filmde Kossakovsky de Angel Falls, met een lengte van een kilometer de hoogste waterval ter wereld.

In een hevige storm is een massief zeilschip een hulpeloze speelbal van de golven. Tijdens de orkaan Irma laat water een verwoestend spoor na in de stad Miami. De mens speelt in dit alles slechts een bijrol.

Foto-onderschrift: Afgebrokkeld ijs bij Groenland. Foto: Liesbeth Spaansen