Het Nederlands Symfonie Project wordt met een 10e editie afgesloten. De finale dus. Geen winnaars, geen verliezers maar de bekroning van een reeks klassieke concerten.

Hoewel klassieke muziek lang niet voor iedereen is weggelegd, is bezoek aan een concert opgenomen in het Zonnebloem-programma. Samen met vijf gasten, een moest er jammer genoeg afzeggen, luisterden twee vrijwilligers naar de soms onstuimige, dan weer ingetogen muziek die onder leiding van dirigent Pim Cuijpers door de 70 musici werd gespeeld.

Het orkest is gevormd door een mix van muziekstudenten aan de Nederlandse conservatoria, aangevuld met getalenteerde musici, studerend aan verschillende universiteiten. Een van de cellisten bijvoorbeeld studeert Engels aan de Universiteit van Utrecht maar speelt ook in het Utrechtse studentenorkest.

Op het programma stond Pini di Roma van Ottorino Respighi, gecomponeerd in 1924. Onder de pijnbomen van Rome spelen kinderen, pijnbomen leiden naar de ingang van een catacombe en staan verstild onder het licht van de maan. Deze facetten zijn verwerkt in zijn compositie: overweldigend, plechtig en de rust van de zwoele zomernacht.

In 1931 componeerde Maurice Ravel het Pianoconcert in G. Net terug van een rondreis door Amerika is het niet verwonderlijk dat Ravel  jazzy invloeden in het pianoconcert heeft verwerkt.
 Thomas Beijer soleerde. Begin dit jaar werd hem de Nederlandse Muziekprijs uitgereikt, de hoogste staatsonderscheiding voor klassieke musici.

De Symfonische Dansen (1940) van Sergej Rachmaninov vormden de afsluiting van het concert. De Symfonische Dansen bestaat uit drie delen, ieder met hun eigen sfeer. Dan weer snel maar niet vrolijk door zorgen over de oorlog. De wals van het tweede deel is donker en sinister. Ook het laatste deel heeft iets duisters maar sluit jubelend af met een paar klinkende akkoorden door het  hele orkest.

Foto's: NeSP