De Remigiuskerk in Hengelo was de hoofdlocatie van Open Monumentendag Bronckhorst; de muurschilderingen in die kerk waren de pareltjes.

Het comité Open Monumentendag Bronckhorst zette opnieuw een antieke GTW-bus in om Zonnebloem-gasten langs tal van Bronckhorster monumenten te vervoeren. Vorig jaar was het weliswaar een prachtige rit, toch koos de Zonnebloem-afdeling Steenderen er voor om niet langs de monumenten, pareltjes in de gemeente, te rijden maar er een van dichtbij te bekijken.

Een vijftal geïnteresseerde gasten werd in de kerk ontvangen door Han van der Lans, voorzitter van Open Monumentendag Bronckhorst. Erik Schuerink, voorzitter van de Vrienden van de Remigiuskerk nam de microfoon van hem over om het verhaal van de muurschilderingen te vertellen.
De manshoge schilderingen verdienden het om van dichtbij bekeken te worden; de informatie op panelen werd aandachtig gelezen. En men ontdekte her en der de kleine stukjes muurschildering die voorzichtig waren blootgelegd. Later dan gepland schoof men aan aan de stamtafel van het eetcafé tegenover de kerk voor een weldadige lunch.
Ook de buiten de kerk opgestelde informatiepanelen kregen ruim aandacht van de vijf gasten; de geplaatste foto's gaven aanleiding tot mooie gesprekken.


De middeleeuwse schilderingen werden in 1911 ontdekt onder een dikke laag kalk die er tijdens de Reformatie op aangebracht was. Ook in 1911 ging de witkwast er al snel weer overheen, omdat ook toen de Protestanten niet graag werden herinnerd aan het Roomse verleden van ‘hun’ kerk. Gelukkig dacht men daar in 1930 anders over. Deskundige Jacob Por legde zorgvuldig een deel van de muurschilderingen bloot.
De schilderingen zijn waarschijnlijk in de vijftiende eeuw aangebracht door monniken van het toenmalige klooster Bethlehem bij Doetinchem. 

De  muurschilderingen laten de twaalf apostelen zien, ieder draagt een voor hem kenmerkend attribuut.
In de noorderbeuk is een muurschildering van de aanbidding van het kindje Jezus door de drie koningen. Ernaast een tafereel van de martelares Margaretha, die de draak verplettert, en de heilige Birgitta (of Apollonia), de patrones tegen kiespijn, met als attribuut een tang.

Ook in later jaren is er nog regelmatig aan de fresco’s gewerkt, maar er was en is nooit voldoende geld om álles bloot te leggen. Volgens experts zit er vermoedelijk nog veel meer onder de witte kalk verborgen.

Er wordt overigens ten onrechte gesproken over – fresco’s -. Het zijn echter secco’s. Het verschil tussen beide methoden is dat bij de een de schildering op een natte kalkondergrond wordt aangebracht, bij de ander op een droge.

----------------------------------------------------------------------------

De foto van de muurschildering is gemaakt door Han van der Lans, die van een gezellige lunchtafel door Jos Lohuis.