De vakantieweek voor gasten woonachtig in de Zaanstreek was van 3 t/m 8 oktober naar Elsloo. Het verslag is geschreven door een vrijwilliger.

Sinds enkele jaren ben ik vrijwilliger bij de Zonnebloem in Krommenie. Dit jaar had ik mij opgegeven om als vrijwilliger mee te gaan met de vakantieweek van de regio Zaanstreek. Ik vond het best wel spannend: Hoe zal het gaan, wat kan ik verwachten, hoe zijn de gasten, de andere vrijwilligers?
Maandagmorgen 3 oktober stond ik toch wat nerveus om 9.00 uur bij verzorgingshuis Rosariumhorst in Krommenie, vanwaar we zouden vertrekken. De bus die ons naar onze bestemming zou brengen, stond echter in de file waardoor hij een uur te laat kwam. De lift van de bus gaf ook de nodige problemen, waardoor we ruim een uur later weggingen dan gepland. Na een extra rondje over de rotonde in Zaandam waren we toch echt onderweg naar Elsloo.
Onderweg kregen we een lekkere krentenbol, want we kwamen natuurlijk laat aan voor de lunch. Om ongeveer 13.00 uur kwamen we op onze vakantiebestemming aan. Wat een hartelijk ontvangst en wat een prachtige accommodatie. Na een heerlijke lunch hebben we de kamers opgezocht en de koffers uitgepakt. 's Middags konden we doen wat we wilden. Het weer was prachtig dus de meesten gingen lekker naar buiten. Verder was het een heerlijke rustige dag. We hadden lekker de tijd om elkaar wat beter te leren kennen.
Op dinsdag stond het museum van Ot en Sien op het programma. Wat een leuk museum en wat een herkenning. We kregen veel te horen over het leven en werken van dhr. Jetses, de tekenaar van Ot en Sien. We hebben er allemaal erg van genoten. Ook hadden we nog een huifkarrentocht die mede door de gezellige liedjes zeer geslaagd was.
’s Avonds hadden we de Bingo die erg gezellig was.
Op woensdagmorgen stond zwemmen op het programma. Het hotel had een eigen zwembad waar we gebruik van mochten maken. Sommige gasten moesten wel even over de streep getrokken worden om te gaan zwemmen., maar toen ze eenmaal in het water waren, hadden we een hoop lol met z’n allen.  We waren wel met 25 personen in het water. Wat een feest en wat genoten de gasten hiervan. Ik krijg er nog kippenvel van als ik er aan terug denk. Omdat dit zo’n succes was, hebben we donderdagmorgen weer gezwommen. De gasten die niet konden zwemmen zaten toen gezellig om het bad heen. Toen er twee vrijwilligers met kleding en al in het water gegooid werden, was de hilariteit groot.
Op woensdagmiddag hebben we met de eigenaar van het hotel een mooie wandeling gemaakt in het bos dat tegen het hotel aanligt. Hij had mooie verhalen over het gebied. Bij terugkomst stond er een heerlijke high tea voor ons klaar. 's Avonds kwam er een duo zingen, dus moesten de beentjes van de vloer en konden we lekker meezingen met bekende liedjes.
Op donderdagmiddag gingen we naar de Advocaathoeve, waar we uitleg kregen en dia’s te zien kregen over het agrarisch bedrijf en hoe advocaat gemaakt wordt. We kregen 5 soorten advocaat en 3 likeurtjes om te proeven.  ’s Avonds hadden een heerlijke barbecue en een optreden van een zangeres. Deze dame had mooie zelfgemaakte liedjes en natuurlijk ook de nodige meezingers. Dansen konden die avond ook weer volop.
Op de vrijdagmorgen konden de gasten een zeepketting maken. Wat was dat leuk om te doen en wat een creativiteit onder de gasten. ’s Middags was er weer een lekkere luie middag. Iedereen kon doen wat hij of zij wilde. Er werd gewandeld, geslapen, gekaart en zelfs een handmassage kon je laten doen. Kortom: deze middag vloog ook weer om. Om 17.00 uur moesten we allemaal onze mooiste kleren aantrekken voor het afscheidsdiner. Na de gezamenlijke borrel gingen we aan het diner. De tafels waren extra mooi gedekt en het eten was weer, zoals alle keren, fantastisch. Tussen de gangen door werden er mooie gedichten voorgelezen en een aantal personen bedankt. Een van de gasten had ook een dankwoordje voor de vrijwilligers. Enkele vrijwilligers deden ‘s avonds nog een geweldige act, waardoor de stemming er weer goed inzat op deze laatste avond.
Toen brak alweer de laatste dag aan: Ontbijten, koffers inpakken en dan voor de laatste keer met elkaar koffie drinken. Daarna kwam de bus en moesten we echt weer terug naar Krommenie. Daar werden velen opgehaald worden door hun familie. We moesten afscheid nemen van elkaar wat niet meeviel na zo’n week.

Wat heb ik een geweldige week gehad. Ik wist niet wat ik er van kon verwachten, maar dat het zo leuk en fantastisch was had ik niet durven dromen. Wat vond ik het bijzonder om te zien dat je na 2 dagen eigenlijk één grote familie bent. Vrijwilliger of gast, het maakte niet uit.
Daarom allemaal bedankt voor deze geweldige week (en ik hoop dat ik nog vele jaren mee mag).

Remieke Kerssens