De cursus werd gehouden in Clinge bij het Gemeenschapshuis Malpertuus op donderdag 20 maart, op een heerlijke zonnige 1e lente dag. We werden na aankomst welkom geheten door Maartje en door Ellen Joormann, onze docent van vandaag.

We zaten met 14 vrijwilligers van de Zonnebloem aan tafel, sommi-gen kenden elkaar en anderen weer niet. We startten met een uitleg over de Zonnebloem. Wat is de Zonnebloem, wie is de baas en aan de hand van een aantal vragen kwamen we steeds meer te weten.

Ook over ons zelf leerden we veel. We kregen een oefening met kaartjes. Op de tafel lagen een aantal kaartjes met woorden zoals Dromen, Humor, Gevoel, Muziek etc. Je moest uit een aantal van deze woorden kiezen en het opschrijven. Het ging erom dat je moest kijken wat voor jou belangrijk was en wat je inspireert als persoon en vrijwilliger. Dit moest je dan weer vergelijken met de persoon naast je. Het is erg leuk om te zien dat je veel overeen-komsten hebt met elkaar of juist net even andere dingen belangrijk vind.

Ook werd duidelijk in de cursus wat de doelgroep is van de Zonne-bloem. Mensen met een lichamelijke beperking, en dan niet alleen de ouderen, maar ook jongeren. Door hun lichamelijke beperking kunnen mensen in een sociaal isolement raken waardoor ze ook eenzaam kunnen worden. In kleine groepjes zijn we met elkaar in discussie gegaan met een lijstje van voorbeelden wie nu wel of niet in aanmerking komen voor de Zonnebloem.

Dit was erg interessant om te zien dat sommige situaties misschien heel ingewikkeld kunnen zijn om te beoordelen of iemand nu wel of niet in aanmerking komt voor huisbezoek. Het bracht ook goede gesprekken met zich mee over wat eenzaamheid nu eigenlijk is, hoe ervaren mensen dat?  En komt iemand die alleen eenzaam is in aanmerking voor huisbezoek of is het voor hem/haar misschien de oplossing om ook vrijwilliger te worden?

Tussen de middag hadden we een heerlijke lunch met broodjes, verzorgd door Maartje. We gingen allemaal gezellig bij elkaar zitten en daarna nog even naar buiten in de zon en genieten van de mooie kippen en de hertjes die er in de tuin waren.

Het onderdeel wat op mij een grote indruk maakte was wat het nu betekent om afhankelijk te zijn. In groepjes gingen we naar buiten en daar moesten we om de beurt met een blinddoek om door de tuin lopen. De ander moest begeleiden of observeren. We kregen iedere keer een andere opdracht. Na elke opdracht evalueerden we hoe we het ervaren hadden.

Tja, dat is wat met een blinddoek oplopen en maar het vertrouwen in die ander hebben. Je voelt de straat ineens heel bewust en je hoort en ruikt opeens beter. Ik vond het dood eng te lopen met een blinddoek op en niemand die wat tegen me zei. Een super ervaring! En als begeleider wil je het zo goed mogelijk doen, dienstbaar zijn en het de ander naar de zin maken bijvoorbeeld: Waar wil je heen? Ruik je die bloemen en hoor je de kippen? 

Het onderdeel bezoekwerk en wat dat inhield was ook erg leuk. In groepjes moesten we vragen beantwoorden. Ik vond het een fijne opdracht om nu eens te horen wat we allemaal doen en wat ons werk nu inhoudt. Wat moeten we niet doen, of wat juist wel.

Als laatste opdracht konden we kiezen over welke onderwerpen we met elkaar wilde praten in groepjes. De onderwerpen waren herkenbare situaties waar we tegen aan lopen tijdens ons werk. Bijvoorbeeld hoe ga je om met herhaling, of met klagen of depressie van de gasten. Het was goed om met elkaar hier over te praten en te horen wat anderen voor tips of adviezen hebben.

Aan het eind van deze dag kregen we allemaal een certificaat.

Ik vond het een leuke, gezellige en leerzame dag waarin we elkaar allemaal hebben leren kennen en waarin we ook van elkaars ervaring hebben geleerd.     

Diana de Kwaadsteniet.