Mannenuitje
Op 10 maart heeft een groep heren van Zonnebloem Zeist het vernieuwde militair vliegtuigmuseum in Soesterberg bezocht. Het bezoek is door de heer de Vet beschreven in een prachtig gedicht.
De Zonnebloem
Een dagje met de Zonnebloem
Soms zelfs een halve dag
Ik realiseer me weer opnieuw
Wat de liefde toch vermag
Maar nu ter zake dit verslag
Gaat over zo’n paar uren
Pillen en poeiers blijven thuis
Vergeten kramp en kuren
Ons reisdoel dat is Soesterberg
Dus dat is maar een wipje
De schrijver dezes houdt van vocht
En denkt dan aan een nipje
Vrijwilligers van beider kunne
Waren prachtig op tijd
Dit soort maakt onze wereld mooi
Dat hoor je wijd en zijd
Het oorlogsmuseum snel bereikt
Gelost rollators en rolstoelen
Heel stiekum kijk ik om mij heen
Naar al die blije smoelen
In ganzenpas naar kassajuf
Ze lacht naar al die mannen
Wat deze denken schrijf ik niet
Het zijn en blijven Jannen
Zelfs voor de poort stond al ’n tank
Het speelgoed van barbaren
Als je er nuchter over denkt
Ten bergen rijzen de haren
We volgen pijlen op de vloer
Dan hoef je niks te missen
Waar verdelg gereedschap voor diend
Moet je niet naar gissen
Straaljagers hangen aan ’t plafond
Want ja deez hal is groot
Toevallig denk ik aan ’t gebed
Geef ons heden het daaglijks brood
Dan bommenwerpers recent en oud
En kijk, anti tankgeschut
amper honderd jaar geleden
in Drenthe nog de plaggenhut
Mitrailleurs kanonnen klein en groot
Handwapens safe achter glas
De grijze massa zwaar misleid
Liep echt niet uit de pas
Wij zongen: voor Vorst en Vaderland
En: in blauwgeruite kielen
Maar onze mannen en zonen aan het front
De top lichte tijdig de hielen
Verbazing verbijstering op elk gezicht
Bij ’t zien van dat kostbaar spul
En horen gezang van Tromp en Piet Hein
Nog veel en veel meer flauwe kul!
Gelukkig ter onderbreking het restaurant
De koffie is bruin en goed heet
Er is taart en cake en hartige hap
We laten het hangen weer breed
We praten en lachen- vertellen ’n mop
En Jan declameert ’n gedicht
Wie goed luistert begrijpt ook de clou!
Dat zie je dan aan het gezicht
Zo’n ontspannen paar uurtjes zo voorbij
En dankbaar en blij weer naar huis
Daar pakken we moedig ons pakje weer op
Want ja, elk huis heeft zijn kruis
Wij zagen weer even wat liefde vermag
Door de ijver van de Zonnebloemmensen
Zij werken pro-deo wat zijn ze mooi
Aan zinvolle kleine wensen!!
Jan de Vet
