In het afgelopen weekend is mevr. Chase met een Zonnebloem vrijwilligster naar dit theater geweest.

Het Christiaan Huygens Theater is speciaal ingericht voor het vertonen van de toverlantaarn. Tot ongeveer 1900 werden professionele voorstellingen met explicateur, levende muziek, vrolijke, aandoenlijke of bloedstollende verhalen en geraffineerde vertonings-technieken regelmatig in de theaters aangeboden. Sinds de komst van de film is dat afgelopen.

Begrijpelijk, maar ook wel jammer, want films missen vaak de intieme, opwindende en ook feestelijke sfeer van de toverlantaarn. In dit theater, dat genoemd is naar de man die de toverlantaarn in 1659 heeft uitgevonden, proberen ze die sfeer weer op te roepen met behulp van authentieke lantaarns, platen, verhalen en muziekstukken.

Er zijn wel wat kleine verschillen met de vroegere voorstellingen: zo vertonen ze meer platen en zijn de verhalen meestal wat ingekort. Ze gebruiken ook een grotere variëteit van technieken, maar iedere techniek is op zichzelf authentiek. Alles werd vroeger precies zo gedaan. Bij het zien van een voorstelling zal ook de meest verwende technicus zich nog afvragen hoe het werkt, en hoe men zo'n honderdvijftig jaar geleden dit allemaal voor elkaar kreeg. 

Bij de voorstellingen maken ze veelal gebruik van materiaal dat tussen 1840 en 1900 is vervaardigd. De twee grote lantaarns zijn gebouwd in 1870 en 1892. Speciaal de driedubbele lantaarn van Hughes is uniek in de wereld. De platen zijn vaak Engels, maar ook de Duitse speelgoedindustrie heeft een belangrijke productie opgeleverd.

In de collectie zit ook Frans materiaal, maar dat is nogal primitief. Nog minder platen zijn uit Nederland afkomstig, hoewel juist in de 18e eeuw Nederland de top-productie leverde. Uit die tijd hebben zij ook veel platen, die echter vanwege hun kostbaarheid niet tijdens normale voorstellingen worden gebruikt. De hoeveelheid vertoonbare platen in de collectie is zo groot dat daarmee vele avonden gevuld kunnen worden.