Op pad met de Zonnebloemauto broer en zus herenigd

Nieuw dit jaar is de Zonnebloemauto: een huurauto met plaats voor een rolstoel of scootmobiel. De komende weken rijden we telkens een stukje met iemand mee. Deze week stapten we in bij Wil de Bruijn uit Tilburg, die haar broer in Zeewolde opzocht.

Contact blijven houden

“Mijn broer Koos en ik zijn heel hecht. Altijd geweest. Ik ben de oudste dochter van het gezin, hij is mijn jongste broer. Misschien dat dat het is. Ondanks de 120 kilometer die tussen ons in zit, zijn we de laatste jaren extra naar elkaar toe gegroeid: we zijn de enigen van het gezin die nog over zijn. Daarom is het extra belangrijk dat we contact blijven houden.

Doordat we allebei niet meer de jongsten zijn, zien we elkaar alleen nog maar op elkaars verjaardag. Twee keer per jaar. Mooie momenten zijn dat altijd. Maar toen ik deze zomer werd getroffen door een beroerte, leek dat even heel lastig te worden. Ik raakte halfzijdig verlamd en kwam in een rolstoel terecht. Iets wat er ontzettend inhakt. In één klap werd ik afhankelijk van anderen. Maar ik móést en zou dit najaar naar Koos en zijn vrouw Wil.

Emotionele ontmoeting

De Zonnebloemauto bleek de ultieme oplossing. Mijn dochter is vrijwilligster bij de Zonnebloem en kende de auto. Mijn rolstoel kon erin en mijn dochter en haar vriend reden me naar Koos. Onderweg haalden we ook een andere dochter op. Met z’n allen op naar Zeewolde. Wat was het geweldig en emotioneel om Koos weer te zien. Wat fijn om hem en Wil weer te kunnen vasthouden.

Grenzen verlegd

Na die dag kwam ik met een heel fijn en trots gevoel thuis. Het was weer de eerste keer sinds mijn beroerte dat ik écht buiten ben geweest. Een uitstapje. Ondanks alle beperkingen van nu hebben we het toch maar mooi klaargespeeld. Dat geeft me zelfvertrouwen. Ik heb ondanks mijn beperkingen weer grenzen verlegd. Het heeft me doen inzien dat er mogelijkheden zijn. Dat ik niet achter de geraniums hoef te zitten.”