Ron Brandsteder als ambassadeur van de lach

De cast van de Zonnebloem Theater Tournee komt in december even tot rust tijdens de ‘winterstop’. Zo ook Ron Brandsteder, een van de hoofdrolspelers. Heeft hij het nodig? Of kan hij niet wachten tot de shows weer beginnen in januari?

Jullie zijn op de helft. Hoe gaat het tot nu toe? 

“Heel erg goed! Het is wel intensief, maar leuk om te doen. En natuurlijk iets totaal anders dan ik altijd heb gedaan.” 

Ja, want we zien je nu als zanger en acteur! 

“Precies. Zingen doe ik eigenlijk al heel mijn leven, vind ik leuk om te doen. Maar mensen kennen mij vooral als presentator. Wel heb ik de afgelopen jaren met André van Duin in de theaters gestaan. Maar de terugkerende grap van de show was dat ik na 3 seconden zingen werd afgekapt door André. Nu mag ik eindelijk een liedje uitzingen!” 

Was het zingen de reden om mee te doen met de Zonnebloem Theater Tournee? 

“Ook. Maar ook omdat deze voorstelling extra betekenisvol is. Mijn hele carrière staat in het teken van mensen aan het lachen maken. Dat doe ik het liefst, de clown uithangen. Heb ik van mijn moeder. Maar de lach van dit publiek is anders. Hij werkt bevrijdend.”

Leg eens uit…? 

“Je speelt voor een publiek voor wie een dagje uit extra speciaal is. Dat merk je tijdens de show: iedereen zingt enthousiast alle liedjes mee en bij het eindapplaus zie je veel ontroerde gezichten. Maar des te meer ná de voorstelling. Ze komen speciaal naar je toe om je te bedanken. Je krijgt een knuffel. Of zelfs een kus. Ze zijn echt dubbel dankbaar. Dat geeft ontzettend veel voldoening.” 

Hoe gaat de samenwerking met de andere castleden? “

Ik speel nu samen met onder meer Petra Berger, Joke de Kruif, Arwin Kluft en Rolf Koster. Ik kende niemand echt goed, maar al snel was er chemie. We leren veel van elkaar. Ik ben niet de beste zanger, ook niet de beste acteur. Maar ben wel de oude rot in het vak. Ik leer veel van hen op musicalgebied, en ik hoop dat de twee getalenteerde stagiaires, Guus en Tamara, misschien wat van mij oppikken. Het voelt ook goed om op mijn leeftijd het stokje een beetje door te kunnen geven.” 

Maar als oude rot heb je niet minder energie, toch? 

“Zeker niet. Zolang er veel te lachen is in het leven, blijf je in de ‘running’. Daarom vind ik het ook zo leuk om in deze klucht te spelen. Zolang mensen plezier hebben, blijf je mentaal sterk. Uit onderzoek blijkt ook dat veel lachen letterlijk een positieve invloed heeft op je gezondheid. Er komen bepaalde stofjes vrij die je gelukkig maken.” 

Hoe breng jij de winterstop door? 

“Mijn vrije tijd is altijd snel gevuld. Ik verveel me niet. Ik heb een motor en die rijd ik het hele jaar door. Daarnaast tennis ik met mijn zoons. Ze bellen me dan vanaf de tennisbaan: pa, waar blijf je? En we vieren met z’n allen natuurlijk kerst. Maar stiekem zal ik heel blij zijn als het straks januari is. Dan gaan we weer de bühne op. Mensen lekker laten lachen.”