Het leven moet je vieren
In zijn rolstoel zit Rien op het dek van MS de Zonnebloem. Met zijn handen boven zijn ogen tuurt hij over het water. Tot zijn blik blijft hangen bij een klein bootje in de verte. “Die ligt volgens mij helemaal schuin”, wijst hij. Even blijft hij kijken. “Het zijn ook verraderlijke zandbanken hier”, besluit hij. “Dat weet je alleen als je het gebied goed kent.”
Terug in de tijd
Het schip vaart op dat moment door het Hollands Diep en passeert het kleine eiland Tiengemeten. De vrouw van Rien, Liesbeth, komt naast Rien staan en vertelt. “Deze omgeving kennen we heel goed. Het is alsof we terug gaan in de tijd! We hebben hier met z’n tweetjes veel gevaren met onze platbodem. Een fijne motorboot, die we 15 jaar hebben gebruikt.” Rien knikt lachend: “Ja, we hebben in dit gebied heel wat rondgescharreld. Ankertje uit, een beetje vissen, wat zwemmen. Hier liggen waardevolle herinneringen aan een heerlijk vrij vakantiegevoel. Geweldig om het gebied weer terug te zien.”
Water opzoeken
Dat vrije gevoel komt helemaal terug nu ze voor het eerst in vijfentwintig jaar weer lang op het water zijn, dit keer met het vakantieschip van de Zonnebloem. “We hebben onze eigen boot weg moeten doen, vanwege mijn progressieve ziekte, MS. Sindsdien zijn we het water natuurlijk wel weer gaan opzoeken, we nemen af en toe een pontje. Maar dat echte lange varen, dat vakantiegevoel, was lastig terug te vinden. Een Zonnebloemvakantie komt zeker het dichtst in de buurt!”
“Stoppen als het nog leuk is”
Het verkopen van hun eigen boot was echter een besluit dat ze snel namen. “Wij vinden echt dat je moet stoppen als het nog leuk is. Je moet de drama’s in je leven niet groter laten worden dan nodig. Zeker niet in mijn situatie. En als wij hadden doorgevaren op dat moment, was het echt minder leuk geworden.”
Vijftig jaar MS
Een knappe levensinstelling, zeker als je bedenkt dat Rien op zijn twintigste al de diagnose MS kreeg. “Maar we kunnen samen nog heel veel, en daar ben ik dankbaar voor”, vertelt Liesbeth. “En we ondernemen dan ook van alles. We kijken gewoon naar wat wél kan.” Rien knikt. “Onlangs ben ik zeventig jaar geworden, en had ik dus vijftig jaar MS. Dat is best wel een prestatie. Ik heb dan ook een heel groot feest gegeven. Want het leven moet je vieren.”