‘Vrijwilligerswerk doen maakt je een leuker mens’

Wat maakt vrijwilligerswerk doen zo mooi? Wat kun je in die rol betekenen voor anderen? Thijs Schaminee en Peter Roeterdink, die jaarlijks meereizen op schip MPS de Zonnebloem, weten er alles van. Verhaal over avontuur, plezier en emotionele momenten. ,,Echt, de tranen stonden in haar ogen. En bij mij ook. Zó mooi.”
Thijs Schaminee (49, foto rechts) ziet de beelden zó weer voor zich. In Duitsland was het, kort nadat hij daar met MPS de Zonnebloem was aangemeerd. Even ervoor, tijdens de bootreis, had een dame verteld over haar ziekte MS (Multiple sclerose) en de daarmee gepaard gaande praktische beperkingen. Lekker op blote voeten in een park neerstrijken lukte bijvoorbeeld niet meer. Domweg omdat dit soort plekken lang niet altijd rolstoeltoegankelijk zijn.
En toen, op het moment dat Thijs haar voor duwde in de richting zo’n plantsoen, kreeg hij een idee. ,,Ik heb haar opgetild, vervolgens tientallen meters gedragen en haar uiteindelijk op een kleedje neergezet in het park”, vertelt de inwoner van het Brabantse Uden. ,,Daar, in Duitsland, kon ze voor het eerst in lange tijd weer parkgras onder haar handen en voeten voelen kietelen. Echt, de tranen stonden in haar ogen. En bij mij ook. Zó mooi.”
Supergelukkig van vrijwilligerswerk
Vrijwilligerswerk doen voor de Zonnebloem. Als twee mensen er veel over kunnen vertellen zijn het Thijs en zijn boezemvriend Peter Roeterdink (46), die hij nota bene leerde kennen aan boord van MPS de Zonnebloem. Samen reisden ze al zestienmaal mee op het schip. En als het aan hen ligt volgen nóg talloze edities. Eenvoudigweg omdat ze keer op keer weer genieten van de trips.
De tekst gaat verder onder de foto

Dat wil zeggen: van de gezelligheid, van het avontuur en van de mensen met een lichamelijke beperking die mede dankzij hun zo’n prachtige vakantieperiode beleven. ,,Een kleine bijdrage leveren aan het geluk van anderen geeft zóveel energie”, zegt Peter. ,,Eigenlijk zou iedereen die gezond is twee á drie dagen per jaar vrijwilligerswerk moeten doen. Echt, je wordt er supergelukkig van.”
Kippenvel
Praat met Thijs en Peter en het is net alsof in hun ogen spontaan de zomer doorbreekt. Eindeloos kunnen ze vertellen over al die keren dat ze meereisden op het riviercruiseschip, dat speciaal is ingericht voor mensen met een lichamelijke beperking. Over al die passagiers, die als vanzelf een glimlach op hun gezicht kregen nadat ze aan boord waren gegaan. Over de warme banden die ze opbouwden met sommigen van hen. En, dat zeker ook, over de emotionele momenten die ze beleefden.
Neem die keer dat een man een paar chocoladerepen had gekocht tijdens de reis. Iets dat voor gezonde mensen vanzelfsprekend is, maar voor hem niet meer. ,,En nu lukte hem dat dus weer, met dank aan alle voorzieningen aan boord”, vertelt Thijs. ,,Oh wat was hij trots. ‘Deze repen ga ik aan mijn dochters cadeau doen als ik thuis ben’, zei hij. Heus, dan staat het kippenvel op je armen. Het geluk van zo iemand van zijn gezicht zien spatten; onbetaalbaar is het.”
Gevoel van saamhorigheid
Waarom word je vrijwilliger aan boord van MPS de Zonnebloem? Het is een vraag die iedereen anders zal beantwoorden. Voor Thijs gold dat hij, vond hij, iets voor de samenleving terug moest doen nadat hij zestien jaar geleden vader was geworden van een gezonde zoon. Peter op zijn beurt koos ervoor in een periode dat hij door omstandigheden wat meer tijd over had. Inmiddels kunnen ze zich geen leven meer voorstellen zonder hun jaarlijkse bijdrage op het schip.
De tekst gaat verder onder de foto
,,Voor mij is het een van de allerleukste weken van het jaar”, vertelt Peter met hoorbaar enthousiasme in zijn stem. ,,Weet je wat ik een van de aller-, allermooiste dingen vind? Het optimisme van de passagiers, ondanks hun beperkingen en ondanks de eenzaamheid waarmee ze geregeld te maken hebben. En, tenminste zo mooi: de blijdschap die ze naar je tonen wanneer we bijvoorbeeld samen een terrasje pikken of een kerkje bezoeken. Hier doe je het voor, denk je dan. Echt, ik kan het iedereen aanraden om vrijwilligerswerk te doen op MPS de Zonnebloem. In een tijd van individualisme, heb je dan weer bij uitstek het gevoel van saamhorigheid. Fantastisch is het, werkelijk waar.”
Werkstress loslaten
En, Thijs en Peter weten het als geen ander: er kunnen dierbare vriendschappen uit voortvloeien. De twee vrijwilligers hadden elkaar vermoedelijk tenslotte nooit ontmoet, als ze zestien jaar geleden niet samen hun eerste vaarreis op MPS de Zonnebloem hadden gemaakt. Vrijwilligerswerk doen is, kortom, veel meer dan puur een bijdrage leven aan de maatschappij. Het sociale aspect is minstens zo belangrijk. ,
,Weet je”, vertelt Thijs. ,,In het dagelijks leven heb ik best een stressvolle baan. Maar in de week van de boottrip is het net alsof ik al die spanningen opeens kwijt ben. Dan geniet ik alleen maar van al dat prachtigs dat ik de tegenkom. Van de passagiers, die je ziet opfleuren wanneer ze na wat geduldige aanmoedigingen bijvoorbeeld weer zelfstandig een lapje vlees kunnen snijden. Van de mede-vrijwilligers, van de plekken waar je komt; eigenlijk van alles. Op MPS de Zonnebloem vergeet ik onmiddellijk alle stress.”
Peter kan het alleen maar beamen, vertelt hij. Sterker: hij kan nu al niet wachten tot de volgende editie waarop hij acte de présence kan geven. Zo gehecht is hij aan zijn jaarlijkse ‘uitje’. ,,Nee, het voelt zeker niet als werk”, besluit de inwoner van Apeldoorn met een glimlach. ,,Het tegenovergestelde is waar. Je inzetten voor anderen geeft je voldoening en geluk. Ik maak er graag tijd voor vrij.”