Feestmiddag 70-jarig jubileum van onze Zonnebloemafdeling in Cambreur College
Gezellige feestmiddag met officieel gedeelte en daarna een leuke theatervoorstelling.
Eindelijk was de dag dan daar, we konden het grote jubileumfeest gaan vieren, En stonden met velen klaar om de prachtige aula te versieren!
De aula van het nieuwe Cambreur, wat een feest was het daar te zijn.
Met de kleur van zonnebloemen, groot op de muur, fijntjes op de tafels in het klein.
Wel vijftig vrijwilligers en honderd gasten, genodigden van hoog niveau, Sponsoren die ons verlosten van financiële lasten en Besturen uit de regio.
Zij waren allen gekomen om met ons te feesten, ook de burgemeester was erbij.
Zo’n prachtige bloeiende Zonnebloemclub, dat maakt toch iedereen blij!
De burgemeester leek verbaasd, in Dongen zo’n mooie afdeling Zonnebloem?
Ze wist het niet, van haar kregen we complimenten en eeuwige roem.
Maar wie was toch de meneer, die daar als eerste plechtige woorden sprak? O jee…onze voorzitter…wat een knappe man in dat mooie pak!
Nog meer mooie woorden volgden, felicitaties en bloemen kwamen eraan te pas, Toen nog niet wetend dat er nog veel meer te genieten was.
Koffie met toepasselijk gebak, een drankje in de pauze, een hapje tussendoor.
En…zelfs Anny M.G. Smidt kwam persoonlijk in het programma voor!
Nou ja, persoonlijk… vertegenwoordigd door ’T HUISTHEATER’ , wat een prachtig paar!
Ze zongen en sprongen de sterren van de hemel, ze hadden het helemaal voor elkaar.
Het organiserend comité had veel eer van hun inzet en voorbereidend werk, Alles verliep als een gesmeerde machine, solide, samenwerkend en sterk.
En als afsluiting kregen we een bakje friet met mayonaise en kroket of frikandel, (Misschien een wat ongezonde versnapering…maar het smaakte wel!)
Jammer, toen was het met de pret gedaan, de voorzitter nam het laatste woord, Hij dankte ieder voor inzet en aanwezigheid, en zei van ganser harte, we gaan zo voort!
Daarna werd er nog lang gepoetst, geschrobd, geveegd en gesjouwd. Want het Cambreur was ons met grote gastvrijheid toevertrouwd.
Maar toen was er toch het einde van een mooie dag, Ik kijk erop terug met een dankbare lach!
Vrijwilliger Elly
Nog een verhaal:
Dat de Zonnebloem in Dongen zeer actief en levendig is wisten we al (ook landelijk erkend), maar wat ze nu bij het 70-jarig jubileum georganiseerd hebben geweldig, een jubileum waardig.
Wat moeten hier vele uren van overleg en creatief denken aan vooraf zijn gegaan.
Maar het resultaat was groots. Een klasse-optreden van echte acteurs met prachtige zang, pianospel en zelfs dans. Ze brachten ons terug naar de jaren ’60 met liedjes en teksten van Annie M.G. Schmidt, die zonder moeite door iedereen mee werden gezongen. Ook de diverse typische personen werden bij de bijbehorende liedjes leuk aangekleed voor het voetlicht gebracht. Heel smaakvol. Het verveelde geen moment. Het lied ‘Vluchten kan niet meer’ maakte ook nu weer veel indruk en gaf reden tot nadenken. Ook het geluid was prima.
Dan de zaal waar we werden ontvangen. WAUW!
Een bijkomende verrassing, omdat wij als niet-scholieren dit prachtige gebouw mochten bewonderen. Onze koffie met heerlijk gebak smaakte eens zo lekker en wat waren we met velen. In de pauze reuze verwend met kunstige hartige hapjes en consumpties. Menigeen zal inspiratie hebben opgedaan voor een volgende verjaardag thuis.
En de vrijwilligers maar rennen, maar ieder krijgt mooi zijn of haar bestelde drankje voor zijn neus; chapeau.
Links en rechts worden kennissen begroet en wordt er bijgepraat. En dan op het einde gaan we met zijn allen naar de friettent (figuurlijk dan), wat was dat leuk en gezellig. Voor onszelf maken we dat niet meer zo makkelijk klaar. Lekker met je vingers friet eten, al had je wel een vorkje ter beschikking.
Het herinneringsboek is ook geweldig, zo verzorgd, prachtige foto's, opmaak en dito papier.
En dan op huis aan. Iedere keer sta ik versteld van wat er allemaal geregeld moet worden om ons een paar uren gezelligheid te geven. Dit kan toch maar in ons Nederland, mogen we toch wel eens dankbaar voor zijn.
Maar de vrijwilligers wacht nog een schoonmaak van het Cambreur.
Maaaaar... één ding, wij zijn ze wel heel heel dankbaar. Ook dank aan iedereen die heeft meegeholpen om van deze dag een enorm feest te maken.
Een dankbare gast
