Verslag van ritje met de duofiets

Ad Verharen belde me op met de vraag of ik zin had in een fietstochtje op donderdag 3 juli. Nou, daar had ik wel oren naar. Om even buiten te zijn na drie snikhete dagen.

Om half twee kwam Wilma Eikenaar me ophalen. Ze vroeg waar ik naartoe wilde en ik zei: ‘Liefst naar de bossen waar het lekker koel is.’ Dus wij op pad en we hadden er allebei zin in.

Via de Duiventorenbaan reden we het bos in en het was er heerlijk koel, dus het was genieten. We wa- ren al een tijdje aan het fietsen toen de fiets ineens stilviel en niet meer vooruit te branden was. Er kwa- men drie fietsers langs en één van hen gaf de tip om alles even stil te zetten en dan weer op te starten. En inderdaad, hij deed het weer, dus Wilma zei: ‘We keren nu om en gaan niet verder het bos in.’ Hij deed het even en viel toen weer stil. Toen kwam er een meneer op de fiets langs en die zette de fiets aan de kant en zei: ‘Ik probeer jullie wel naar de parkeerplaats te duwen.’ Dat viel niet mee, want het was een behoorlijk stuk te gaan.

Wilma moest mee trappen en dat was behoorlijk zwaar. Wilma ging Maria-oord bellen voor hulp. On- dertussen kwam er een mevrouw met een hond aanlopen en ze vroeg: ‘Wat is er aan de hand?’ Wilma zei: ‘De fiets doet het niet meer en nu wachten we tot we opgehaald worden.’ Die mevrouw zei: ‘Ik wil die mevrouw (ik dus) wel naar huis brengen.’ Dat wilde ik wel, dus ik werd netjes voor de deur afgezet. Naderhand werd ik door Wilma gebeld en ze vertelde dat ze opgehaald was, dus alles was goedgeko- men. Van dit ritje heb ik ondanks alles heel erg genoten. Er zijn toch heel veel behulpzame mensen in Dongen. Ik heb aan dit ritje heel positieve gevoelens overgehouden. Alle lof voor Wilma die alles opgelost heeft.

Een dankbare gast