Pasen

Een versje van Toon Hermans

Ik denk aan de Pasen uit mijn kindertijd.

Als dan op paasmorgen de klokken van de kerken begonnen te luiden, gingen de ouders met hun kinderen naar buiten, de tuin in of de straat op en dan vertelden ze dat de klokken terugkwamen uit Rome, en hoewel je als kind al duidelijk voelde dat dat nergens op sloeg, deed je toch maar mee.

Vader of moeder wees dan naar de wolken en zei: ’Kijk daar gaat er een!’ En als je lang genoeg keek zag je ze nog vliegen ook!

Die klokken lieten dan zogenaamd de paaseitjes vallen, die je een paar minuten later in het gras vond. Wat hebben ze ons vroeger toch een boel wijsgemaakt.