Vrijwilligersuitje 2018
Naar Nijmegen met een touringcar ter gelegenheid van 50 jaar Zonnebloem Leusden, ik kan mij vervelender dingen bedenken.
Half 12 kom ik bij Sint Joriskerk, eeuh Sint Jozefkerk... huh, die zat toch in Volendam? :-). Waar is de rest? Marja en haar man zag ik in hun auto voorbij komen, dus sowieso zijn we met zijn drieën. Nu nog de bus van PON en we kunnen gaan. Binnen een kwartier waren wij echter omringt door bijna iedereen van Zonnebloem Leusden en vertrokken wij op tijd. Heb weinig van de busreis meegekregen. Ik zat naast Ruby en kon alleen herinneren dat we ineens op de Veluwe zaten en ik een bordje "Nijmegen" zag. We moesten maar liefst 10 meter lopen naar de Pannenkoekenboot en wat zag die boot er leuk uit, vooral het allesbehalve expliciete beeld van de zeemeermin wilde ik meteen in mijn tas stoppen.
Thea en Gerard gingen roken... en op een boot ben ik ook altijd wel enthousiast om naar buiten te gaan. Heerlijk op het dek! Geheel onverwachts waren er pannenkoeken klaar, dus beneden gekomen zie ik appelmoes, perziken en eieren... en als ik doorliep een pannenkoekenkast. Echt iets wat ik ook altijd al graag had willen hebben. Je kon kiezen voor een naturel, spek en appelpannenkoek. Dat laatste komt het dichts bij een appeltaart, dus die nam ik.
De tocht is een 7 bruggentocht en ik heb er zeker 4 van gezien. Voor de rest heb ik eigenlijk alleen maar braaf geluisterd *en getracht niet te lachen, want dat is niet goed voor je spijsvertering) naar Wil (ideale gesprekspartner als het om korte vakanties gaat), Thea, Ruby en Arnolda met de gedachte "misschien leer ik er wat van". We hadden 3 consumpties, maar aan een had ik genoeg... want had al de hele ochtend in mijn stamkroeg LifeCity gezeten vanaf 7 uur 's morgens (indrinken heet dat).
Volgens mij namen de meeste 2 pannenkoeken, maar Ita & ik waren echt toe na alle inspanning aan een derde. Terwijl een groot deel het dek inmiddels hadden ontdekt.
75 minuten later gingen we allemaal ons eigen weg. Een biermuseum... voor mensen die houden van vieze geurtjes en voor mensen die slecht ter been zijn, wederom 10 meter wandelen naar het terras. Arnolda was de enige die echt nog iets wilde zien van Nijmegen. Een toilet, een paar winkeltjes en omgeving bekijken. Tja, vooral dat eerste had ik ook wel willen zien. Ze kwam terug met een paar ansichtkaarten... iets wat ook wel mijn ding is. Had ik echter geen tijd voor, dus misschien iets voor het voorjaarsuitje, kan ik meteen de 3 gemiste bruggen bekijken.
Op de terugweg zat ik naast Ita, ook dat was een prachtige busreis. Ik zag het bordje "Amersfoort 12 km" en dat was het enige wat ik meekreeg.
Hoop dat alle vrijwilligers en hun partner (of geheime lover) hebben genoten en lijkt me leuk om de volgende keer geheel compleet te zijn, want genieten is zo belangrijk in het leven!
De MAN touringcar werd door de firma Pon ter beschikking gesteld. Enorm bedankt hiervoor!
Bekijk alle foto's. Verslag en foto's van Jurgen Erik.
