Start van de weken Kom er bij
De Weken van Kom Erbij zijn gestart op 21 september met de werkconferentie over eenzaamheid in de Koningshofkerk. Hier volgt een verslag van Jürgen Erik (een van onze vrijwilligers).
Al voor de starttijd van 17.00 uur werden professionals en vrijwilligersorganisaties van harte welkom geheten onder genot van hapjes en drankjes. Te denken valt aan wrap, boterhammetjes en bittergarnituur.
Het was de bedoeling dat het eerste half uur werd genetwerkt en gegeten en ik zag toch echt niemand die in een hoekje zich zat te vervelen en om half zes was niemand uitgepraat, maar toch begon dan de lezing van Nan Stevens over eenzaamheid, die bezocht werden door de vrijwilligers Jeanne, Renee, Marja, Marianne en mezelf.
Wist je dat kinderen van 3-4 jaar al laten weten dat ze het gevoel van eenzaam zijn kennen? Te denken valt aan "papa is altijd aan het werken". Het programma Brandpunt besteedde recentelijk uitgebreid aandacht aan deze problematiek en wist je dat zelfs in Amsterdam er eenzaamheid bestaat? Er is een reisgids genaamd "lonely in Mokum - Reisgids Verbonden Stad".
Je kan eenzaamheid onder vertellen in "Emotionele Eenzaamheid" en "Sociale Eenzaamheid". Eerstgenoemde gaat om een specifieke band missen, bijvoorbeeld een levenspartner, die is overleden. Verder is er "Sociale Eenzaamheid", zoals het missen van vrienden, kennissen of collega's.
Volgens de optiek van Nan, is er een voordeel aan eenzaamheid en dat is dat het aanmoedigt om "aktie" te ondernemen, maar hoe word er op gereageerd. Ze wist zelfs een 82-jarige te helpen, die haar dankbaarheid toonde.
In het tweede deel van de avond konden mensen gaan denken over vragen die op de tafels lagen en hun gedachtes op een tafelkleed schrijven. Door de hele kerk lagen tafels met stiften en vragen, althans dat was de bedoeling. De 3 zaaltjes om de hoofdzaal heen ontbraken de vragen, maar zover ik weet, was ik de enige die de zaal bezocht samen met mijn zonnebloem Renee.
Het was de bedoeling dat je ook tijd vrij maakte om in gesprek te gaan met elkaar. Zo vond ik o.a. Nan Stevens wel een goede keuze. Symphatiek amerikaanse vrouw, die al 25 jaar in Nederland woont, puur bij toeval door een studie is ze blijven hangen. Ze woont in Nijmegen, waarop ik haar vertelde dat ik een mooie stad vind en dat we recentelijk op de pannenkoekenboot waren als Zonnebloemuitje, maar ik zelf weinig heb meegekregen van Nijmegen door mijn leuke collega's.
