Wij vragen onze bestuursleden waarom zij vrijwilligers bij de Zonnebloem zijn en hoe ze hun rol beleven.

Nel: Veel mensen denken dat de Zonnebloem er vooral is voor oude mensen. Dat is onjuist. De Zonnebloem heeft tot doel om mensen met een lichamelijke beperking vanaf 18 jaar mogelijkheden te bieden om deel te nemen aan het normale sociale verkeer. Dat kan zijn een vakantie in een veilige omgeving met speciale voorzieningen, maar ook leuke bijeenkomsten of dagjes uit.

Bovenal biedt de Zonnebloem aandacht door vrijwilligers met de aan hen gekoppelde deelnemers aan de Zonnebloem. Vrijwilligers bezoeken de deelnemers of bellen ze regelmatig op. Tegenwoordig ook via Skype of Whatsapp. Onze deelnemers krijgen regelmatig een attentie op bijzondere dagen.

Ons bestuurslid Nel de Groot regelt wat wij noemen: ”het bezoekwerk”. Dat is soms een heel gepuzzel, want, zo zegt Nel: “zowel de vrijwilligers als de deelnemers moeten wel een klik met elkaar hebben. Anders werkt het niet”. Ze geeft aan welke zaken daarbij een rol kunnen spelen. “Leeftijd is een belangrijk criterium. Een jongere met een beperking heeft liever een wat jonger iemand die over alledaagse zaken kan praten. Maar ook willen sommige vrouwen liever een vrouw als vrijwilliger, zodat onderwerpen als mode of koken besproken worden. Een wat oudere man hebben we succesvol aan iemand gekoppeld. Hun gespreksonderwerpen waren het bedrijf dat de deelnemers had opgezet, de reizen die hij naar het buitenland heeft gemaakt en vogels. Net onderwerpen waar de vrijwilliger ook over mee kon praten.”

Nel geeft aan dat het wel zo is dat de meeste deelnemers wat ouder zijn. Ook de vrijwilligers zijn al vaak wat op leeftijd. Nel geeft aan dat vanaf 18 jaar mensen zich kunnen laten inschrijven. “Het leuke is, dat als de gemiddelde leeftijd wat omlaag gaat, er ook weer een andere dynamiek ontstaat”.

Veel mensen denken dat vrijwilliger zijn veel tijd kost. Dat is echt niet zo, zegt Nel. “Ja, natuurlijk moet je er wat tijd insteken. Maar als vrijwilliger hoef je echt niet alle activiteiten bij te zijn. Ik denk dat voor de meeste vrijwilligers geldt dat ze per maand zo’n twee tot drie uur kwijt zijn aan het vrijwilligerswerk”. 

Als we Nel vragen of dat ook voor bestuursleden geldt zegt ze: “Nee, die moeten wel wat meer doen, maar, al met al zal dat maximaal zo’n acht uur per maand zijn. Hoewel sommigen er wat meer van maken. En, je kan natuurlijk vaak je eigen planning maken. Vroeger vergaderden we bijvoorbeeld maandelijks ’s avonds. Nu kijken we of we met zijn allen een paar uurtjes vrij hebben. Vergaderen aan de koffietafel noemen we dat, heel gezellig.”

Doordenkend vragen we ons af of mensen met een lichamelijke beperking ook in aanmerking kunnen komen voor een bestuursfunctie. “Natuurlijk. Graag zelfs. Weet je, vroeger hadden we een bestuurslid die rolstoelgebonden was. Zij was penningmeester. Helaas is zij verhuisd buiten onze regio en moest ze haar functie opgeven. We hebben nu een goede penningmeester, maar er is zeker ruimte binnen het bestuur om er iemand bij te krijgen. Al of niet met een lichamelijke beperking.”