De staf die deze vakantie voor ons heeft georganiseerd bestaat uit José, Liesbeth, Karin en Truda. Op vrijdagmiddag 15 september jl. was de kennismakingsmiddag in de Plataan in Zwaag.

Deze middag was speciaal voor de gasten en de vrijwilligers die dit jaar mee gaan. Tijdens de duidelijke uitleg van Karin werd verteld wat er van ons verwacht wordt én wat we mee moeten nemen. Ook werden de verschillende taken verdeeld zoals corvee, bardienst, drankenkaarten verkopen, verslagje schrijven, helpen bij het in- en uitstappen van de bus en meerdere taken. Deze middag konden we alvast een beetje kennismaken met elkaar. We gaan met 30 gasten en 23 vrijwilligers samen op vakantie naar Lunteren.

Maandagochtend 2 oktober worden we om 10 uur verwacht bij de Plataan. Wij, de gasten & vrijwilligers & onze chauffeurs, krijgen lekker koffie met een koek. Daarna is het altijd een heel gepuzzel om alle koffers en andere spullen in te laden, maar uiteraard is dat gelukt en vertrekken we rond half twaalf. Onze chauffeur heet René en hij brengt ons veilig en wel naar ons vakantieverblijf.   In Lunteren aangekomen rijden we over een spoorlijn. Deze treinbaan wordt ,,het kippenlijntje” genoemd en is honderd jaar terug aangelegd en loopt van Ede naar Barneveld. Daar zijn heel wat kippetjes over vervoerd.

Groepshotel Het Bosgoed staat aan de Molenweg 49 in Lunteren, het is een prachtig vijfsterrenhotel wat speciaal is ingericht voor senioren en voor mensen met een lichamelijke beperking. We worden gastvrij ontvangen en zitten om één uur aan een heerlijk lunchbuffet. Daarna de koffers uitpakken en wie wil gaat even rusten. Om half vier genieten we lekker buiten van koffie met gebak, nadat we samen ons welkomstlied hebben gezongen. Het is heerlijk weer dus sommige gasten gaan aan de wandel en de rest zit gezellig op het terras. Het diner is echt heerlijk en het menu staat op een mooie kaart bij ons bord vermeld.

Karin heeft een leuke verhalenbingo in elkaar gezet waarbij door iedereen een prijsje is gewonnen. Hierna gezellig aan het klaverjassen, rummicuppen, kezen en met het grote Jengaspel aan de gang. Iedereen gaat moe, voldaan én met een prijsje naar zijn kamer.

De spreuk van maandag is:

Werken is het mooiste dat er is. Laat dus altijd iets over voor de volgende dag.

Dinsdag 3 oktober staat er een uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar.

De fotograaf komt om kwart over tien en maakt tussen de regenbuitjes door een groepsfoto van ons allemaal. De bus komt ons ophalen om naar Garderen te gaan waar we de zandsculpturen gaan bewonderen. Juffrouw Knotsebol stapt bij ons in de bus en nodigt ons uit om haar klasje te bezoeken, nadat we met z’n allen het lied van Piet Hein hebben gezongen. We krijgen eerst een lunch aangeboden en gaan vervolgens naar de klas. Juffrouw Knotsebol laat ons eerst de tafel van zeven opdreunen, daarna de toonladder zingen en we ronden de les af met het lied ,in de maneschijn..’ Er is een leuke puzzeltocht uitgezet waardoor je langs alle sculpturen komt en uiteindelijk de oplossing vindt: Een land met deze geschiedenis heeft een mooie toekomst We genieten nog van koffie met appeltaart voordat we weer samen naar het hotel rijden. Sommige gasten gaan even op rust en anderen blijven gezellig napraten.

De kok heeft weer een heerlijk diner voor ons bereidt en de mooie menukaart mag weer mee naar de kamer. Ook vanavond worden er allerlei gezelschapsspelletjes gedaan. Iedereen geniet volop!

 De spreuk van dinsdag is:

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

Woensdag 4 oktober starten we weer met een uitgebreid ontbijtbuffet.

We hebben van iedere vrijwilliger een jeugdfoto gevraagd, geplastificeerd en in het hotel opgehangen. De gasten mogen raden welke naam er bij de foto hoort, wat best nog wel een lastige klus is. Maar gelukkig hebben we hier twee dagen de tijd voor. Er wordt gezellig overlegd én goed naar onze snoeten gekeken, wat weer voor veel leuke momentjes zorgt.

Na de lunch gaan we in groepjes wandelend naar Lunteren. Er worden verschillende winkels en terrasjes bezocht, het dorp werd overspoeld door onze Zonnebloemers. Voor wie het toevallig niet gezien heeft, Lunteren is het middelpunt van Nederland.

Na wederom een heerlijk diner hebben we met z’n allen geapplaudisseerd voor kok Jan. Hij tovert samen met kokkin Trudy de mooiste en heerlijkste gerechten op tafel. In de avond komen Folkert en zijn dochter Mélanie voor ons zingen. We hebben even een stukje gefilmd voor een gast van ons die naar het ziekenhuis is gebracht, zodat hij er toch een beetje bij is. Er wordt volop meegezongen en lekker gedanst. De derde mooie dag van deze reis.

De spreuk van woensdag is:

Het kostbaarste geschenk dat we iemand kunnen geven, is onze aandacht.

Donderdag 5 oktober mogen we uitslapen, wel een kwartier!!! We houden een beautydag. Er staan voetenbadjes, kappers-, manicure- en pedicurespullen klaar. Jacqueline geeft meerdere gasten een voetreflexbehandeling, waar duidelijk van wordt genoten. Verder gaan we lekker aan de wandel want het is nog steeds heerlijk weer. Deze week helpen Bram, Clarentina, Nico en ik steeds bij het ontbijt- en lunchbuffet. Dit is een leuk klusje want wij krijgen de complimentjes alsof we het eten zelf hebben verzorgd.

Vanavond worden we in onze mooiste kleding verwacht voor ons slotdiner. Haren mooi in de krul en make-up op de wangen. Het is werkelijk een prachtgezicht.

Hierna gaan we met z’n allen naar de feestzaal waar we de slotavond vieren. Leontien krijgt een mooie pen met inscriptie omdat zij voor het vijfde jaar mee is als vrijwilligster en Karin krijgt een mooi beeldje omdat zij al voor de dertigste keer mee is. Daarna hebben we een avondvullend programma. Er wordt gezongen, voorgedragen en geplaybackt door gasten en vrijwilligers dat het een lieve lust is. In de pauze wordt de uitslag van de fotoquiz bekend gemaakt. Alle vrijwilligers gaan met hun eigen jeugdfoto het rondje langs zodat iedereen meteen het antwoord van de fotoquiz weet. Hierna was er een hilarisch ontgroeningsverhaal voor de vrijwilligers die voor het eerst mee waren. Het was een prachtige slotavond!

Helaas ontvangen we op dat moment een telefoontje dat onze gast Arie Korver is overleden. Dhr. Korver is woensdag naar het ziekenhuis gegaan voor onderzoek. We eindigen deze avond met een brandende kaars in het midden van de zaal, een prachtig afscheidsgedicht en het lied Time to say goodbye van Andrea Bocelli. 

De spreuk van donderdag is:

Een glimlach is de goedkoopste manier om je uiterlijk te veranderen.

Vrijdag 6 oktober is de laatste dag van deze oergezellige vakantie. De koffers worden gepakt en we gaan samen voor de laatste keer ontbijten. Stiekem hebben we allemaal weer zin om in ons eigen bed te slapen. In Zwaag aangekomen krijgen we nog lekker koffie en lekkere broodjes. Na het afscheidslied gaan we moe maar voldaan op huis aan.

De spreuk van vrijdag is:

Als plan A mislukt, bedenk dan: er zijn nog 25 andere letters.

We zijn deze vakantie enorm verwend door verschillende gulle gevers,

De herinneringsmappen werden gesponsord door het regiobestuur, het gebak op maandag werd gesponsord door afdeling Avenhorn/De Goorn. De menukaarten zijn gemaakt door Tiny Pater uit de Goorn, Els Bakker & Karin van Kooten uit Spierdijk. De kist appels door Jan & Joke Boon uit Wognum.

De Bingoprijzen door afdeling Spierdijk/Wogmeer. De lunch in Garderen door een anonieme gever, de koffie en appeltaart door afdeling Westerblokker en Spanbroek en de koek in het hotel door Truus Grooteman uit Avenhorn.

De Andréhoeve uit Spierdijk sponsorde de kaasblokjes, het gebak op de donderdagochtend door afdeling Obdam/Hensbroek, Ans  Vriend sponsort de ijsjes op donderdagmiddag, afdeling Wognum/Zuidermeer en Zwaagdijk Oost sponsoren alle hapjes van deze dagen en Koos Bakker sponsort de tulpenbollen die we uitgedeeld hebben.

We hebben deze vakantie ontzettend gelachen met elkaar, zie hieronder:

Nog maar net een minuut onderweg vraagt een van de gasten: Waar is mijn assistente? Zoals je merkt went dat heel snel om je eigen vrijwilligster te hebben.

Bij de uitleg wordt door Karin over de nachtzorg gezegd dat de bel niet voor kleinigheidjes moet worden gebruikt omdat we deze meiden hun nachtrust gunnen. Dus bel niet voor de lol! Zegt één van de gasten ondeugend: “Maar ik hou wel van de lol..”

Bij het diner op maandag zegt een gast: “Ik vind de vakantie nu al helemaal geweldig” Daar word je als vrijwilliger heel blij van.

Abba zegt op woensdag dat we vandaag de week doorknippen en herinnert zich een oud versje:

Woensdag, oh woensdag, de mooiste dag der dagen. ’s Morgens nog een halve week en ‘avonds nog twee dagen. Vroeger ging dit versje over donderdag maar toen hadden we nog een zesdaagse werkweek, haha

Op 4 oktober slaat Anita de krant open: Oh, het is dierendag. Waarop iemand anders zegt: ,,Jazeker Anita, we moeten lief zijn voor elkaar”

Een van de gasten vertelt tijdens het eten: ,,Ik denk dat ik deze week het denken maar uitzet, hahaha”

Folkert ziet onze oudste gaste de zaal binnenkomen, er wordt hem toegefluisterd dat ze 98 is. Hij zegt gevat: ,, daar komt de koningin binnen” waarop zij antwoordt: ,, nee hoor, zeg maar tante Jeanne” ,,Maar als u 100 wordt breng ik u een bos bloemen, …. als u een feest geeft” Hij denkt meteen, mooi alvast een boeking binnen voor 2025

Tijdens het optreden ontdekten we dat er stiekem een dochter van Martien Meiland mee was als vrijwilligster. ,, Noooooh, wat góéd” gilde Leontien door de zaal, hahaha

Abba krijgt een goedbedoelde stomp op zijn bovenarm en speelt dat het zeer doet en met blauwe plekken naar huis gaat. De dame zegt meteen: ,,Oh, ik zal ze er wel even afborstelen” waarop haar man zegt: ,,Niks, het is een kerel. Gebruik maar een staalborstel”

Tijdens de beautyochtend masseert Bram de rug van José met zo’n speciaal apparaatje. José zegt: ,,Hé, blijf je wel aan de achterkant?” Waarop Bram zegt: ,,Achterkant, wat is de achterkant” Verbolgen antwoordt José: ,,Er zit gerust wel wat hoor enneh… wat God niet schiep heb de schuimfabriek wel, hahaha”

Soms ontstaan er mooie gesprekken aan tafel, je deelt veel met elkaar. Na een best verdrietig verhaal wordt er gezegd: “Ik heb veel ups en downs meegemaakt, ben nu bijna honderd maar mijn leven is de moeite waard” Daar word je dan stil van.

Er is een mooie wellnessruimte in het hotel waar de gasten gebruik van mogen maken. Bram vraagt aan verschillende gasten of zij dat willen. Op de vraag of een gast wel eens in bad gaat wordt ,, jawel, hoor” geantwoord. Nou, ga dan lekker hier in het bubbelbad zegt Bram. ,,Bubbelbad?, nee hoor. Dan moeten m’n kleren uit” En een andere gast antwoordt: ,, Nee hoor, dan moet ik weer van onderaf beginnen, haha”

Als vrijwilliger zijn we steeds aan het studderen, zegt een gast ,,blijf toch eens zitten mens, of heb je springveren in je kont”

Tijdens een van de gesprekjes krijgen we het over het steunen van goede doelen, ,,ik zeg altijd maar zo, ik heb er geen last van, alleen de bank, hahaha”

Tijdens de feestavond zegt een gast: ,, ik ben goed in klaverjassen, zingen en dansen maar er is nóg een ding waar ik goed in ben en dat is zoenen.” En hij kuste gelijk zijn vrouw vol op de mond.

We hebben een hele kleine dame mee dit jaar, zodra zij ergens wil gaan zitten vliegt iedereen om zo snel mogelijk een kussen voor haar te pakken, wat geniet zij hiervan.

Jeanne ging niet mee naar Garderen en wilde wel alleen in het hotel blijven. Wij vinden dat niet gezellig voor haar, Clarentina blijft bij haar. Dan zegt Jeanne lachend: “Maar waarom? Ik ben thuis toch ook alleen en steek de boel gerust niet in de fik”

Een van de gasten was haar rozenkrans kwijt, ze zocht haar hele kamer af en ging zelfs op knietjes ónder het bed kijken. Bij het naar bed gaan slaat zij het dekbed open en gelukkig… daar ligt ie. ,, Komt altijd weer terecht hoor”, zegt ze lachend.

Abba is postbode en woont vlakbij één van onze gasten. Als hij weer eens een pakketje voor haar buurman heeft brengt hij die bij haar. Gekscherend vertelt zei: ,,Ik heb hem een straatverbod gegeven maar hij blijft maar komen” We hebben er samen veel schik om.

Verschillende keren horen we de gasten zeggen: ,, Ik eet hier veel meer als thuis” Dat geldt ook voor de vrijwilligers, het is echt vakantie dus volgende week denken we er weer een beetje om

Een van onze gasten had een nieuwe roze nachtjapon mee, helaas waren de mouwen te krap. Huppakee, de schaar wordt gepakt en gewoon een stuk van de mouwen afgeknipt.

Maandagochtend zijn we nog onbekenden voor elkaar maar na zo’n gezellige week zijn we echt een Zonnebloemfamilie geworden. Hartelijk dank allemaal!

Liefs Truda