Verloren vakantie van Ellen en Hans

Ook voor Ellen (80) en Hans (86) gooide de averij aan MPS de Zonnebloem roet in het eten. Hun Rijnreis ging niet door. 

Ellen is zes jaar mantelzorger geweest voor Hans. Haar man heeft parkinsonisme, een zeldzame variant van de ziekte van Parkinson. Toen het thuis niet langer ging, verhuisde Hans naar een verzorgingshuis. Voor de beide echtlieden is dit een impactvolle verandering. Een vaarvakantie op MPS de Zonnebloem betekende voor hen eindelijk weer samen vakantie vieren. De zorgvrijwilligers nemen alle zorgtaken over, zodat zij alleen van elkaars gezelschap hoeven te genieten.   
 
Cruise als favoriete vakantie 
Het echtpaar uit Tiel maakte al vele cruises, hun favoriete manier van op vakantie gaan. “Door Hans’ verslechterde gezondheid, kunnen we dat niet meer”, vertelt Ellen. “Gelukkig attendeerde onze dochter ons op de vaarvakanties van de Zonnebloem.” MPS de Zonnebloem is toegerust op mensen met een zware zorgvraag en er zijn voldoende zorgvrijwilligers aan boord die deze zorg kunnen bieden. Het was hartverscheurend om Ellen en Hans te moeten vertellen dat het schip tien weken uit de vaart is en dat alle geplande vaarvakantie afgezegd moeten worden.   

Elsloo was een echt cadeautje 
Lang stilstaan bij de geannuleerde vaarweek hoefden Ellen en Hans gelukkig niet. “De Zonnebloem bood ons een alternatief aan, waar we niet over hoefden na te denken”, gaat Ellen verder. “De midweek in het Friese Elsloo was echt geweldig. De Zonnebloemvrijwilligers wisten precies wat wij nodig hadden. Ze hielpen Hans met alles, ook met eten.” Wat haar vooral is bijgebleven van de reis zijn de wandelingen. Een vrijwilliger duwde de rolstoel met Hans, zodat ik dat niet hoefde te doen met mijn pijnlijke artrosehanden. Nog een voordeel: ik kon eindelijk weer eens gezellig náást Hans lopen, echt een cadeautje!”  
 
Onderling begrip 
In de aangepaste vakantievilla in Elsloo met andere deelnemers waarvan de vaarvakantie was geannuleerd, vond Hans een lotgenoot. Dat is zeer uitzonderlijk door de zeldzaamheid van zijn aandoening. Daardoor voelden de mannen zich verbonden. Ook Ellen vond daardoor een lotgenoot en konden ze allebei als partner ervaringen delen. “Dat onderlinge begrip schept toch een band”, aldus Ellen. Nog steeds kan ze er niet bij hoe ontzettend fijn het was en dat er vrijwilligers zijn die zo goed aanvoelen wat ze kunnen doen om hen een onbezorgde vakantie te geven.