In de stuurhut

Op het moment dat ik mijn hut uit stap, begint het werk voor mij als kapitein. Ook als ik geen dienst heb. Passagiers weten me al vroeg te vinden. Ze willen iets weten over het programma van die dag. Of hebben een vraag over het schip. Als kapitein ben je altijd bezig. Maar dat vind ik niet erg. Het is het contact met de passagiers dat dit werk zo leuk maakt!

In de stuurhut is iedereen welkom. De deur is groot genoeg voor rolstoelen en zelfs voor een bed. Er staat een comfortabele stoel en natuurlijk serveren we koffie. De meeste nieuwsgierigen weten nog niets over varen. Ze denken bijvoorbeeld dat ik de hele dag aan het roer sta. Een groot houten rad. Maar dat is allang niet meer zo. Sturen doen we met een knuppel, een soort pookje. En het schip vaart voor een groot deel op de automatische piloot.

Ik vind het prachtig om over mijn vak te vertellen. En het is helemaal geweldig om te bomen met passagiers die zelf gevaren hebben. Een tijd geleden voer een vrouw mee die pas weduwe was geworden. Samen met haar man had ze veertig jaar lang een boot gehad. Nu was ze al in geen jaren aan boord van een schip geweest.

Ze kwam iedere dag bij me zitten in de stuurhut. En ik heb haar alle technische ruimtes laten zien. Aan boord van MPS de Zonnebloem bloeide ze helemaal op. Prachtig om te zien. Ik denk nog vaak terug aan de brede lach om haar mond toen ze zelf een stukje mocht varen. Op dat soort momenten weet ik het zeker: mijn werk is mijn grootste hobby.