Toekomst

In de app met mijn vriend verschijnen ineens een aantal mooie koophuizen. Ik staar naar de foto’s. Een trap die gaat naar de bovenverdieping. Een grote woonkamer. Drempels overal. Kan ik met mijn aandoening nu een trap aan in huis? Moeten we niet een bungalow of iets dergelijks kopen? Moet ik dan alles echt in een rolstoel doen in plaats van de tippelstoel die ik nu nog gebruik en mij zoveel meer bewegingsvrijheid geeft.

Ik voel me leeg. In een soort niemandsland. Want ik weet het even allemaal niet meer.

Afgelopen week heb ik een herbeoordeling gekregen vanuit het UWV. De arts is een erg optimistisch man. Over twee jaar zou ik in staat moeten zijn om weer 5 dagen te werken (van 6 uur). Op dit moment werk ik twee dagen en heb ik de overige dagen de zorg van mijn dochtertje, het huishouden, fysiotherapie/ andere afspraken en bijkom momenten. 

Even voor de beeldvorming: bijna alle momenten dat ik alleen vrij ben, lig ik op bed en slaap ik. En dan ga ik ook bijna elke dag als ik Rosie naar bed gaat om 19.00 uur, zelf ook naar bed. Zoveel pijn en last van vermoeidheid heb ik. Ik wil zo graag meer werken. Of überhaupt meer doen! Mijn lijf houdt mij tegen. In al die jaren heb ik geleerd dat balans houden het allerbelangrijkste is met forse pijn- en vermoeidheidsklachten. Ik pijnig mijn hoofd, en vraag mij dus hoe ga ik ooit weer functioneren als ieder ander?

Vanmiddag heb ik de intake bij de Sint Maartenkliniek. Ik voel me ook hierin in niemandsland. Gedachten komen en gaan: ga ik ooit helemaal beter worden? Kan ik dan misschien wel meer werken? Een hypotheek ophoesten en dus een huis kopen? Ik vraag mij af of ik überhaupt een huis wil kopen. De UWV arts hoor ik in mijn hoofd weer zeggen: “Sanne, we moeten gaan zoeken naar een duurzame oplossing. Misschien is het werk wat je doet te zwaar voor langere tijd? En kun je wel licht administratief werk doen.” 

Ik voelde een wilde paniek opkomen: mijn vak, mijn passie, mijn liefde opgeven? Dat zou ik nooit willen! En dus ben ik op mijn werk in gesprek gegaan over hoe ik mijn belastbaarheid beter kan inzetten. Is de balans nog wat op te rekken?

Sorry voor deze rommelige blog vol gedachtes over de toekomst. Zo gaat het nu even in mijn hoofd. Ik weet het even niet. Het voelt allemaal onzeker. Ik blijf mij echter echt verbazen hoe je gezondheid zo’n enorm effect kan hebben op zoveel andere levensgebieden. Wat een zegen zeg als je een fit, energiek en sterk lijf hebt.