Adios Amigos de recensie van Marjon
Drie vrienden, elk met een lichamelijke beperking, delen één wens: eens lekker los gaan in Salou. Adios Amigos, nu in de bioscoop, vertelt een geestig en ontroerend verhaal over jezelf verrassen. Vrijwilliger Marjon Pieterse bekeek de film en concludeert: “Dit is precies waar de Zonnebloem voor staat!”
“Ik zou graag naar deze film gaan om bewuster te worden van wat het leven met een beperking voor iemand inhoudt. Zo hoop ik daar meer op in te kunnen spelen tijdens mijn werk bij de Zonnebloem.” Met die motivatie won (vakantie)vrijwilliger Marjon Pieterse via de Facebook-pagina van de Zonnebloem twee vrijkaarten voor Adios Amigos. En dus zijn we benieuwd: missie geslaagd?
Flink feesten
“Het is een mooie, grappige film. De hoofdpersonen zijn drie jongens met een beperking: de een is spastisch, de ander blind en de derde heeft een hersentumor. Ze zitten aan de rand van het zwembad meiden te bekijken en komen op het idee om met z’n drieën naar Salou te gaan, om eens flink te feesten en eindelijk eens met een meisje naar bed te gaan.”
“Uiteraard loopt het verhaal heel anders. Zonder veel te willen verklappen: ze beleven de vakantie van hun leven, maar op een heel andere manier dan verwacht. Moeten onderweg teleurstellingen verwerken, maar leren verder kijken dan hun neus lang is. Waar het ze om begon – hun maagdelijkheid verliezen – wordt uiteindelijk bijna bijzaak.”
Niet betuttelen
“De film laat heel mooi zien wat je eigenlijk allang weet: mensen met een beperking hebben precies dezelfde behoeftes. Maar ook dat je ze moet durven loslaten. Niet betuttelen. Aan het begin van de film zie je drie afhankelijke jongens, in een heel beschermde omgeving. Hun ouders zien het plan totaal niet zitten. En als een van de vaders overstag gaat, neemt ‘ie gelijk de hele organisatie over.”
“Voor mijzelf als vrijwilliger was dat de grootste eye-opener van de film. Neem mensen niet alles uit handen. Gisteren betrapte ik me er zelf op. Ik doe bezoekwerk bij een dame hier in de buurt, die koffie ging zetten. ‘Zal ik even helpen?’ hoorde ik mezelf zeggen, omdat haar fijne motoriek niet goed is. Terwijl ze het misschien juist graag zelf doet.”
“Zo zie je maar: sommige dingen wéét je wel, maar je moet er toch af en toe aan herinnerd worden. Wat dat betreft was de film heel geslaagd. Al was het verder ook gewoon lachen, en af en toe volschieten. Het einde raakt je echt. En als er één boodschap blijft hangen, is het wel: laat mensen uit hun comfortzone komen, ontdekken wat er allemaal kan. Precies waar de Zonnebloem voor staat!”
