Ik heb weer zin in het leven

Even de stad in. Koffie drinken met vriendinnen. Of een dagje dierentuin. Gewoon, even onder de mensen zijn. Bijna leek Yvonne die vrijheid te verliezen…

Yvonne ging onlangs naar de dierentuin, samen met vrijwilliger Marian. Ze kennen elkaar via de Zonnebloem. Marian duwt de rolstoel van Yvonne. “Ik kan niet zelfstandig vooruitkomen, omdat ik een scheurtje in het bot in mijn bovenarm heb opgelopen. Dat ik hier ben, is dankzij haar hulp. En het is nog gezellig ook.”

Op z’n kop

Yvonne zit sinds tien jaar in een rolstoel. Na een val van haar fiets – waarbij ze een gebroken been opliep – werd botontkalking ontdekt. “Nu zit ik in een rolstoel. Dat zet je leven op z’n kop. Zeker omdat ik al 22 jaar alleen woonde en gewend was in mijn eentje te gaan en staan waar ik wilde. Ineens kon ik nergens meer naartoe zonder hulp. Ik dreigde mijn vrijheid kwijt te raken.”

Zelfstandige vrouw

Zonnebloemvrijwilligers uit de buurt lieten het niet zover komen. “Zij nemen me mee. Ze organiseren uitjes en regelen aangepast vervoer. Vrijwilligers duwen je rolstoel. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik schrijf me nu in voor bijna elk uitstapje. Zo kan ik toch leuke dingen doen in het leven. En kom ik weer onder de mensen. Ik voel me weer zoals vroeger: een zelfstandige vrouw.”

Goede vriendin

De wereld van Yvonne is nu weer een stuk groter geworden. “Ik ontmoette vrijwilliger Ingrid, die écht een goede vriendin is geworden. En ook de andere mensen die ik tijdens uitjes ontmoet zijn heel gezellig. Als ik een keer een uitstapje oversla, vraagt de rest waarom ik er niet ben. Ik word gezien en gewaardeerd om wie ik ben. Dat gevoel verdient ieder mens.”