Ze wilde er wat vaker op uit. Dat is voor Klara dankzij de jongerenwerkgroep Brabant helemaal gelukt. Mooi! En nóg mooier, dat het van het eerste moment geweldig klikte met vrijwilliger Moniek. Acht jaar lang zijn ze al de beste vriendinnen. “Onze vriendschap is een bijzondere bonus.”
“Wat is het fijn om elkaar weer persoonlijk te spreken.” Zichtbaar gelukkig laat Moniek haar mondhoeken even omhoog krullen, terwijl ze haar gebaksvorkje in een overheerlijk soesje prikt. Door drukte met haar studie, schoot afspreken met haar vriendin Klara er de afgelopen tijd een beetje bij in. De dames appten en belden heel wat af, maar zijn blij elkaar vandaag weer écht te zien. Heerlijk high teaën. “Dat praat toch het lekkerst.”
Hapje
Klara heeft een heupafwijking, zit in een rolstoel en recent is de diagnose cerebrale parese gesteld. Dingen ondernemen is niet vanzelfsprekend. Daarom sloot ze zich aan bij de Zonnebloem. Daar kwam ze Moniek tegen, die toen net vrijwilliger was geworden. Allebei voelden ze al snel een ‘enorme klik’. “Als ik Moniek zie, word ik meteen vrolijk”, vertelt Klara. “Ze is ongelooflijk positief en we raken niet uitgepraat”. Daarom besloten ze ook buiten de Zonnebloem af te spreken. “Niet als vrijwilliger en deelnemer, maar als vriendinnen.” Regelmatig pakken ze een filmpje, eten ze een hapje of kletsen ze bij onder het genot van zoete lekkernijen, zoals vandaag tijdens deze high tea.
‘Hup we gaan’
De vriendschap betekent veel voor Klara: “Moniek is er altijd voor me. Ze is vrolijk en energiek. Als ik me voor een Zonnebloemactiviteit eens niet zo goed voelde, kwam ze me gewoon halen. Dan was het: ‘Hup de rolstoel in de auto en gaan!’. Haar eigen leven gaat ook niet altijd over rozen. Maar ze zit niet bij de pakken neer en is actief bezig met de toekomst. Dat hebben we met elkaar gemeen.” Andersom bewondert Moniek Klara’s sociale instelling. “Klara is niet alleen met zichzelf bezig, maar heeft oprechte belangstelling voor een ander. Ondanks haar lichamelijke beperkingen haalt ze uit het leven wat erin zit. Voor mij is dat echt een openbaring. Als verpleegkundige zie ik het ook vaak anders.”
Bolwerken
Natuurlijk is Klara’s aandoening ook regelmatig onderwerp van gesprek. Het stelt haar gerust dat ze altijd bij Moniek terecht kan. Om haar zorgen te delen, maar ook voor praktisch advies. Omdat Moniek verpleegkundige is, weet ze precies hoe het werkt in de zorg. Klara: “Toen ik een nieuwe heup moest krijgen, zat ik behoorlijk in de rats. Kon ik dat thuis wel bolwerken in mijn eentje? Moniek kwam op het idee dat ik tijdelijk kon worden opgenomen in een verzorgingstehuis.” Ook toen Klara’s oude heupplaatjes verwijderd moesten worden kort voor een Zonnebloemvakantie gaf Moniek goed advies. “Ik dacht dat ik die vakantie wel kon vergeten. Ik zou namelijk veel zorg nodig hebben. Maar Moniek haalde me over toch mee te gaan. En gelukkig maar! Tijdens die vakantie ben ik geweldig opgeknapt.”
Niet kwijt
Ze hebben het alle twee druk, maar na zo’n gezellige middag weet Klara het zeker: “Wat er ook gebeurt. Moniek wil ik niet meer kwijt!”
