Koningsdiner met de Zonnebloemauto
Je 100e verjaardag vieren met de koning en koningin. Het klinkt als een sprookje! Toch werd het werkelijkheid voor mevrouw Richardson uit Brunssum. Ze mocht vrijdag aanschuiven bij het fameuze koningsdiner. Haar ‘taxi’: de Zonnebloemauto – onder politie-escorte!
Koning Willem-Alexander vierde dit jaar zijn vijftigste verjaardag met een groot Koningsdiner. Op de gastenlijst: iedereen die ook op 27 april jarig is én net als de koning een kroonjaar bereikt. “Mijn moeder werd honderd, twee keer zo oud als de koning!”, vertelt Yvette Duzanson. “Dat vond ik zó bijzonder dat ik haar aanmeldde voor het diner. Ik wilde haar daarmee eren. Dat bleek een schot in de roos!”
Zonnebloemauto
De voorpret begon met de reis ernaartoe, met de Zonnebloemauto. “Ik was zó enthousiast over het feit dat mijn moeder was uitgenodigd voor het diner, dat ik vooraf niet had nagedacht over hoe we haar daarheen zouden kunnen brengen. Ze is namelijk grotendeels verlamd door een beroerte en zit in een rolstoel. Ze is dus niet zo mobiel. Toen vertelde een medewerkster van het paleis over de Zonnebloemauto, die zij zelf wel eens huurde om met haar vader op stap te gaan. Een rolstoelhuurauto die je zelf kunt besturen. Dat bleek perfect. Mijn moeder is best een grote vrouw, met een grote rolstoel, maar zelfs die paste goed achterin.”
Over de busbaan
De familie reed met mevrouw Richardson in de Zonnebloemauto naar de verzamelplek bij het station in Amsterdam. Waar ze onderdeel werden van een heuze politie-escorte. “Alle genodigden werden vanuit daar in bussen naar het paleis gebracht, maar mijn moeder kon daar met haar rolstoel niet in. Daarom werden we bij uitzondering door politiemotoren begeleid naar het paleis. We reden over de busbaan, alles was afgezet. Overal langs de kant stonden mensen te juichen. Mijn moeder zat te stralen achterin de auto, en wij zaten te gillen van enthousiasme. ‘Al die mensen komen voor mij’, zei ze als grap. Ze voelde zich de koningin van Nederland.”
Lakeien
Nadat de Zonnebloemauto een parkeerplekje had gevonden tussen de limousines, was het tijd voor het diner. “Mijn moeder vond het in één woord gewéldig. Maar wat wil je als er continu lakeien voor je klaarstaan die erop toezien dat je helemaal niets tekortkomt”, zegt Yvette lachend. “Het eten gaat er bij mijn moeder wel wat lastig in, omdat slikken niet zo makkelijk meer gaat. Maar het eten zelf was in zekere zin natuurlijk bijzaak.”
Speech
Ze was ook erg onder de indruk van het koninklijk echtpaar. “De koning noemde haar zelfs in zijn speech. Voor hem was het ook heel bijzonder dat ze erbij kon zijn. Tijdens het diner liepen ze rond en kwamen ze ook praten met mijn moeder. Ze is niet zo spraakzaam meer vanwege haar beroertes, en spreekt vanuit haar Caribische roots alleen Engels, maar toch namen de koning en koningin de moeite om haar te komen feliciteren. En ze bleven haar hand vasthouden. Heel bijzonder. Maar eigenlijk zijn ze ook heel gewoon.”
Achterkleinzoon van Wilhelmina
De unieke belevenis heeft veel betekend voor mevrouw Richardson. Dat kon haar dochter letterlijk aan haar zien. “Het was ongelooflijk om een 100-jarige die kampt met allerlei mentale en lichamelijke beperkingen te zien opfleuren. Ze vond tijdens het diner zelfs de kracht om haar rug te rechten, terwijl ze normaal wat in elkaar gedoken zit. Ze was heel helder van geest en maakte grapjes. Ze leefde echt helemaal op door alle lieve aandacht.” En dat terwijl ze vooraf door ons wel herinnerd moest worden wie de huidige koning ook alweer was. “Toen ik vertelde dat het de achterkleinzoon van Wilhelmina was, ging er een belletje rinkelen”, vertelt Yvette.
Zin in het leven
En nog steeds ziet Yvette de impact. “Ik was vanochtend nog even bij haar om te kijken hoe het ging. Ze zit er nog steeds fleurig bij, met een krachtiger gezicht. Niet zo grauw als anders. Het doet me goed om mijn moeder zo te zien. Ik ben door dit alles tot het besef gekomen dat mijn moeder iets nodig heeft om naar uit te kijken, iets om voor te leven. Dat heeft het Koningsdiner echt met haar gedaan. Ze heeft weer zin om dingen te ondernemen. Ze vroeg me zelfs wanneer we weer op pad gaan met de Zonnebloemauto. Dus het wordt tijd om weer wat leuks te plannen. Al zal ze het deze keer waarschijnlijk zonder politie-escorte moeten doen.”
Mevrouw Richardson is op 5 mei jl. overleden. ,,Ze heeft alles bewust meegemaakt en van elke minuut van haar koninklijk onthaal genoten. Alleen op het einde was ze op'', aldus de dochter. ,,Mijn moeder wilde ten volle leven en hiermee werd ook haar laatste wens vervuld.'' (Bron: AD.nl)