Rolstoeldansen op de bruiloft van je kleindochter
De huwelijksdag van je kleindochter. Daar wil je als oma niets van missen. Maar hoe doe je dat als je afhankelijk bent van aangepast vervoer? Loes (83) huurde de Zonnebloemauto en kon van elk moment op de dag genieten. Tot op de dansvloer aan toe...
“Als ik aan het huwelijk denk, schiet ik zo weer vol”, vertelt Loes. Ze is enorm trots op haar kleindochter Nikki. Haar eerste kleindochter die in het huwelijksbootje stapt. “Ze zag er zó mooi uit. Haar jurk, haar haar. En ze zijn zo gelukkig met z’n tweetjes. Dat gun ik ze gewoon enorm.”
Blauwe plekken
Voor Loes was het een extra emotionele dag, wat een reden heeft. Een paar weken geleden raakte ze betrokken bij een ongeluk waarbij ze werd aangereden op haar scootmobiel. “Een auto reed op mijn zijkant in. Ik lag drie meter verderop. Mijn arm bleek helemaal kapot van binnen en ik was bont en blauw. Ik mag blij zijn dat ik er nog ben. Dat besef kwam tijdens de bruiloft ook naar boven. Ook al sta ik met blauwe plekken op de trouwfoto’s: ik was erbij!”
Ave Maria
Voor Loes was de kerkelijke inzegening extra speciaal. “Mijn man is 21 jaar geleden overleden aan MS. Hij kon geweldig zingen. Ze hebben in de kerk een bandje gedraaid waarop hij het muziekstuk Ave Maria zong. Dat nummer is op zichzelf al meeslepend, maar door hem gezongen extra indrukwekkend. Iedereen pinkte een traantje weg.”
Dagplanning
Tijdens de huwelijksdag maakte Loes gebruik van haar elektrische rolstoel. Wat een uitdaging was voor het vervoer. Zoals bij veel trouwerijen was er een dagplanning met verschillende locaties. “Een rolstoeltaxi was geen optie, want die gaat niet op je wachten om je van plek naar plek te brengen. Die brengt je van A naar B en gaat dan weer naar huis. Dus we moesten iets anders verzinnen.”
Zonnebloemauto
Ze kwam uit bij de Zonnebloemauto. Een rolstoelhuurauto waarin een vriend of familielid zelf kan rijden. “De vriend van mijn andere kleindochter, Sander, was mijn privéchauffeur”, zegt ze lachend. “Hij deed het geweldig. Het in- en uitrollen was de eerste keer even goed uitzoeken, maar dat ging al snel goed. Zo konden we ’s ochtends mee de bruid ophalen bij haar ouders en reden we daarna met de stoet mee naar de kerk. De receptie was bij de bruid thuis en het diner en feest weer op een andere locatie. Ik kon er nu gemakkelijk komen én ik kon tussendoor even thuis een uurtje liggen om op te laden. Stond Sander een uur later gewoon weer voor mijn deur om me op te halen. Ik weet niet hoe ik dit zonder de Zonnebloemauto en Sander had moeten doen.”
Op de dansvloer
De avond eindigde met een gezellig feest, waarbij het bruidspaar traditiegetrouw de dansvloer opende. Al snel gevolgd door de ouders en de rest van de familie. “De vader van de bruid trok ook mij de dansvloer op”, vertelt ze vrolijk. “Hij danste rondjes om mijn rolstoel en zwaaide me heen en weer. Rolstoeldansen heet dat. Ik vond het heerlijk. Deze dag kon niet meer stuk.”