Danny voelt zich vrij in de windtunnel
Afgelopen jaar moest Danny, een behoorlijke durfal, helaas een parachutesprong aan zich voorbij laten gaan. Dankzij vriend en Zonnebloem-vrijwilliger Wilma Oostdijk beleefde Danny alsnog zijn vrije val. “Het was werelds.”
Een verrassing
Wilma en Danny zijn samen op pad met de Zonnebloemauto. Onderweg naar het skydivecentrum in Roosendaal. Tijdens de autorit weet Danny nog niet wat de bestemming is. Het is een verrassing voor hem. En dat wil Wilma graag zo houden. Maar alsof hij iets vermoedt, begint hij plots over zijn gemiste parachutesprong. “Ik heb het er nog met mijn fysio over gehad”, zegt Danny tegen Wilma, “Hij denkt dat ik wel kan skydiven in een indoorhal.” Wilma moet glimlachen om de opmerking, maar laat niets merken. Ondertussen vraagt Danny zich hardop af naar wat voor activiteit ze eigenlijk op weg zijn. “Gaan we zwemmen?”
MS
Danny heeft MS. De ziekte sloeg hevig toe bij hem en het is maar de vraag of hij een parachutesprong überhaupt aankan. De linkerkant van zijn lichaam kan Danny amper meer bewegen. Toch zit hij absoluut niet stil. Zo beoefent hij een aangepaste variant van judo. Bekijk zijn YouTube-kanaal maar eens. Ook werkt hij nog deels en zet hij zich in als vrijwilliger. “Ik wil zolang mogelijk vasthouden aan wat ik heb en kan”, zegt de Amsterdammer. “Ik ben optimistisch ingesteld. Anderen hebben me misschien al opgegeven, maar ik sta nog volop in het leven. Ik weet dat ik de strijd tegen MS ga verliezen, maar ik ga het de ziekte niet makkelijk maken.”
Het gaat gebeuren
Wilma parkeert de Zonnebloemauto voor het skydivecentrum in Roosendaal. Pas als Danny met zijn rolstoel de auto verlaat, ziet hij waar ze zijn. Het gaat gebeuren! Vastberaden gaat hij naar binnen. Hij is niet bang aangelegd. Wilma ziet de vreugde bij haar vriend en draagt Danny samen met haar man naar de eerste verdieping.
Hechte vriendschap
Wilma en Danny ontmoetten elkaar tijdens een vakantie met het Zonnebloem-schip. Daar ontstond ook het contact tussen Wilma en de afdeling Jong Amsterdam. Wilma sluit vaak aan bij activiteiten van de Amsterdammers en overnacht dan bij Danny. Wilma bewondert het doorzettingsvermogen en de levenshouding van Danny enorm. “Hij pakt het leven nog altijd met beide handen aan.” Dat Wilma bij hem kan logeren, vindt Danny niet meer dan logisch. “Wilma doet veel voor mij, dus doe ik dit voor haar. Ik werd ziek en dan kom je organisaties tegen als de Zonnebloem, met mensen als Wilma. Zij stellen je in staat om dingen te ondernemen die je normaal misschien helemaal niet had gedaan. Dankzij De Zonnebloem kun je nog genoeg van je leven maken.”
Werelds
De medewerkers van de skydivehal in Roosendaal tillen Danny in de verticale windtunnel. De wind giert hem om de oren en hij zoekt naar zijn balans. Al snel heeft hij door dat als hij zijn linkerarm langs zijn lichaam duwt en zijn rechterarm gestrekt houdt, hij recht blijft hangen. En vanaf dan is het genieten. “Het was werelds. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld”, blikt hij terug. “Die parachutesprong, daar droom ik nog steeds van. Maar dit was al een geweldige ervaring!”