Nieuwsbrief nr. 2 2015

Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum

Zilver voor De Zonnebloem

30 september a.s. is het zover:  Onze afdeling viert haar 25-jarig bestaan, ofwel haar zilveren jubileum. Op 27 juni 1990 is de afdeling Alphen aan den Rijn – Ridderveld opgericht. Eind september gaan wij dat officieel vieren op een mooie locatie met veel genodigden. 'Waarom 3 maanden na de werkelijke datum?', zult u zich afvragen. De ervaring leert dat veel mensen uit het vrijwilligersveld eind juni al vakantie vieren. Op 30 september hopen en verwachten wij dat ze weer thuis zijn en mede te gast kunnen zijn op ons bescheiden, maar o zo gerechtvaardigde feestje.

25 jaar Zonnebloem in Ridderveld, waarbij talrijke gasten genoten van wat vrijwilligers tot stand brachten. Door de vergrijzing en de bezuinigingen in de zorg voelen steeds meer mensen zich eenzaam en beperkt in hun mogelijkheden. De  Zonnebloem is met haar 66 jaar weliswaar een oude vereniging, maar oubollig is zij dus allerminst. De behoefte aan gezelschap en gezelligheid neemt toe, of dat nu aan de eigen eettafel is, op een feestlocatie, een boot, in een dierentuin of een museum.

25 jaar Zonnebloem in Ridderveld, waardoor mensen uit de wijk daadwerkelijk iets konden doen voor hun beperkte, veelal oudere, medemens. Huisbezoeken die nu en dan leiden tot nieuwe vriendschappen, activiteitenbegeleiding die mensen bijeenbrengt op plaatsen waar ze anders niet zouden komen, en bestuurs-functionarissen die de boel organiseren, in goede banen leiden, en de schaarse middelen bewaken. Onze afdeling wordt weliswaar aangestuurd door de landelijke Zonnebloem, maar in de uitvoering zijn we redelijk autonoom. Er is een afdelingsbestuur dat de lakens aanbiedt aan vrijwilligers, maar het deelt de lakens niet uit, zoals in het bedrijfsleven. Dit maakt de organisatie toegankelijk, maar af en toe ook kwetsbaar. Pieken en dalen hebben we gehad in die 25 jaar. Met trots kan ik stellen dat de afdeling het op dit moment goed doet. De sfeer onder de vrijwilligers is prima en dat zie je terug in fijne activiteiten en tevreden gasten.

De landelijke Zonnebloem kijkt naar vraag en aanbod, naar publiciteit en fondsenwerving. Het aanpassen van het beleid aan de tijd en de behoefte loopt dan ook als een rode draad door hetgeen wij als afdeling voorgeschoteld krijgen. De richtlijnen laten ons zien dat kleinschalige activiteiten meer aandacht krijgen. Je kunt op je vingers natellen dat dit ten kosten gaat van grootschalige activiteiten, maar anderzijds komen er wensen aan bod die anders onbeantwoord zouden blijven.  Als afdeling kunnen we niet anders dan met z'n allen de uitdaging aangaan en kijken hoe wij de veranderingen kunnen doorvoeren in het belang van onze "klanten". Een begin is al gemaakt in de vorm van een commissie die kleinschalige activiteiten organiseert. Ik twijfel er niet aan of over vijf jaar is dit normaal en worstelen we weer met andere veranderingen. Spannend blijft het!

Ik spreek de wens uit veel vrijwilligers, gasten en andere genodigden op onze feestelijke bijeenkomst de hand te mogen schudden. Wellicht heeft u de persoonlijke uitnodiging al ontvangen of anders is die onderweg via een van de bezoekvrijwilligers. Tot ziens op 30 september bij Alfreds Diner!

Namens het bestuur, Willem Versteeg (voorzitter)

Hoera!!! - 25 Jaar -  Het zilveren jubileum van de afdeling Ridderveld

Van de 25 jaar die deze afdeling bestaat, heb ik met veel plezier meer dan de helft meegemaakt. Ik ben begonnen als vrijwilliger, maar al gauw werd mij gevraagd of ik geen bestuursfunctie wilde, want ze zaten erg omhoog: de secretaris ging weg. Na wat gesprekken en overdenkingen heb ik besloten het te proberen, het was voor mij namelijk iets wat ik nooit had gedaan, maar alles is te leren.

We hadden een erg leuk bestuur, en de samenwerking was prima. In die periode van 12 jaar dat ik secretaris was deden we alles wat bij de Zonnebloem hoorde. Ook hebben we veel nieuwe activiteiten voor onze gasten bedacht en uitgevoerd, zoals: in het weekend van Nationale Ziekendag boden we op de Herenhof plantjes aan aan het winkelend publiek met de vraag/opdracht of ze dit bij iemand in de buurt wilden brengen die een oppeppertje goed kon gebruiken, b.v. door ziekte of eenzaamheid. In zo’n weekend werden er veel plantjes gebracht bij mensen die er erg blij mee waren. Er kwam ook een speciale mannendag, dan gingen we alleen met de mannen op pad naar locaties die voor deze groep erg interessant waren. Ook  gingen we mee in het RABO samenspel, de opzet was de ouderen van Alphen een gezellige dag in Avifauna te bezorgen. Dit ging in samenwerking met allerlei andere verenigingen in Alphen, het was een aantal jaren een jaarlijks terugkerend evenement. We hadden een grote groep vrijwilligers, waarvan er velen jaren hebben meegedraaid.

Na 12 jaar moest ik, zoals de regels voorschrijven, mijn functie neerleggen. Daarna ben ik gevraagd voor het regiobestuur en dat doe ik nu al weer een groot aantal jaren met net zoveel plezier.

Ik wens jullie afdeling nog zeker 25 fijne en goede jaren toe, en een fijne feestdag op 30 september.

Groetjes, Wil van den Burg

Jubileum Zonnebloemafdeling Ridderveld en (bijna) jubileum vrijwilliger

Omdat ik de langst ”zittende” vrijwilliger van deze afdeling ben, heb ik de eer om een stukje te schrijven in deze jubileumnieuwsbrief.

In juli 1990 werd er in Alphen een grote ledenwerfactie gehouden. Alphen werd zo groot, dat de Zonnebloem aldaar niet meer kon voldoen aan de groeiende vraag van ouderen en gehandicapten om ze te bezoeken en te begeleiden. Niet alleen was er meer financiële ondersteuning nodig voor de activiteiten, maar ook was er behoefte aan meer vrijwilligers. Het resultaat van deze actie was erg positief, want er kwamen 1800 ondersteunende leden en 24 vrijwilligers bij, zodat er in Ridderveld een Zonnebloemafdeling bij kon komen.

Zo las ik in mei 1991 in het Witte Weekblad een advertentie voor vrijwilligers om gasten te bezoeken en te vervoeren naar activiteiten. Mijn kinderen gingen inmiddels naar school en ik vond het als onderwijzeres, die dus altijd al met kinderen bezig was, wel leuk om mij ook in te zetten voor ouderen. Daarom gaf ik mij op als chauffeur bij de Zonnebloem. Maar al snel werd er een dringend beroep op mij gedaan, om ook gasten te bezoeken. Dat sprak mij wel aan en gaf ook meer voldoening dan alleen gasten te rijden, zodat ik in korte tijd zo'n 7 ouderen bezocht en ook deelnam aan de uitjes, die georganiseerd werden. Over en weer gaf dat een goed gevoel. Elke keer een blij gezicht als je komt en als je weggaat de vraag: “wanneer kom je weer?” Zo ontstaat er een soort moeder-dochter band.

Ook het contact met de vrijwilligers onderling schept een band en heeft een belangrijke sociale functie. Zo reden we mei 1996 met een heel stel de avond- Laura en later dat jaar de RABO sponsorfietstocht. We knutselden met elkaar om voor de gasten met Kerst en Sinterklaas een attentie te maken. We maakten een lied bij een jubileum of maakten zelf verjaardagskaarten met een aantal vrijwilligers.

Jarenlang heb ik bij alle activiteiten en festiviteiten met een fototoestel om mijn nek gelopen en foto's gemaakt. Daar zijn 6  fotoboeken uit voortgekomen, waarin een stuk geschiedenis van deze afdeling is vastgelegd. Ook daar heb ik veel plezier aan beleefd. Alleen kom ik mezelf weinig tegen op die foto's, want er werden toen nog geen selfies gemaakt!

In maart 2005 wisten ze me, na 14 jaar, uiteindelijk toch te strikken voor een bestuursfunctie en heb ik 6 jaar, overigens met veel plezier, het bezoekwerk gecoördineerd. Nieuwe vrijwilligers en gasten aannemen was één van de taken. Dat stelde mij in de gelegenheid om naast de basiscursus voor vrijwilligers, extra cursussen te volgen, o.a. voor bestuurswerk en voor rouwverwerking. Dat was een waardevolle toevoeging, waarbij ik een hoop kennis en ervaring op heb gedaan.In 2006 ontving ik de zilveren speld voor ruim 10 jaar trouwe dienst.

Het mooie van het Zonnebloemwerk is, dat je zelf je tijd kunt indelen en activiteiten kunt kiezen, die jou het meest aanspreken en waar jij je prettig bij voelt. Tegelijkertijd is het niet vrijblijvend en moet je het ook met elkaar doen; je bent immers een (sociaal) team van vrijwilligers. Motivatie en gedrevenheid zijn nodig om de zaak draaiend te houden.

Mij wordt nog wel eens gevraagd: is dat niet saai en erg lang om bijna 25 jaar bij dezelfde vereniging te blijven. Mijn antwoord is dan: nee, want er is geen jaar hetzelfde. Met veel ups, maar ook veel downs. En steeds weer de uitdaging om van de ups te genieten en van de downs te leren en er positief uit te komen.

In dat licht staat mij nog helder voor ogen, dat we bij een Zonnebloemactiviteit allemaal een emmertje met een waxinelichtje er in kregen met de woorden: ”soms loopt je emmertje over, maar dan is er altijd een lichtpunt!” Dat geldt voor de gast en de vrijwilliger.

Een zonnebloem in de natuur keert zich steeds naar het licht en heeft een heel groot hart. Dat beeld heb ik geprobeerd ook in de vereniging steeds uit te stralen en dat geeft, ook na 25 jaar, nog altijd een goed “zonnebloemgevoel”.

Inez Reij

'Zonnebloem Ridderveld'  25 jaar!

'Wat zijn ze prachtig! Het lijkt wel of ik een arm vol zonnetjes heb.'

Hoe komt het toch, dat ik altijd zo blij word van zonnebloemen? Komt het misschien omdat het de lievelingsbloemen van mijn man waren? Of is het de herinnering aan die grote gele velden vol zonnebloemen in Frankrijk? Wat de oorzaak is weet ik niet, maar met deze bloemen haal ik de zon in huis.

Dat zonnige gevoel krijg ik ook altijd als ik een van de vrijwilligers zie van de vereniging De Zonnebloem. Bij een bezoekje aan huis, een boottocht of een gezellige middag. Altijd staan ze met een zonnig gezicht voor je klaar. Wat toepasselijk, dat de club naar een zonnebloem is genoemd! Ik wil wel eens weten hoe het komt dat heel Nederland het werk van 'de Zonnebloem' kent en omarmt.

Dit is wat ik na wat speurwerk te weten ben gekomen:

Vlak na de Tweede Wereldoorlog, in 1945, maakte Alex van Wayenburg het programma 'Radioziekenbezoek de Zonnebloem'. Hij had een groot ideaal: of je nu ziek bent of gezond, niemand mag eenzaam zijn. Veel mensen waren het hiermee eens.  En zo werd in 1949  'De Zonnebloem' opgericht. In 1964 werd de stichting een vereniging. Steeds meer vrijwillig(st)ers en donateurs meldden zich aan. In heel Nederland werden afdelingen opgericht, zo ook in Alphen aan den Rijn. In Alphen gingen de vrijwilligers enthousiast aan 't werk. Allerlei gezellige en leuke  middagen en uitjes werden georganiseerd. Steeds meer mensen hoorden van de gezelligheid, meldden zich aan en de club ging groeien, groeoeien en groeoeoeien. De vereniging groeide uit zijn jasje, er moest een ledenstop komen... Een ledenstop? Nee, dat kon niet! Zo werd 25 jaar geleden - met algemene stemmen - de afdeling Alphen aan den Rijn gesplitst in Alphen Centrum en Alphen Ridderveld.

2015: Onze vereniging 'De Zonnebloem' bestaat 25 jaar. Een hele grote felicitatie waard! En een gigantisch boeket bloemen voor alle vrijwilligers; voor het vele werk wat zij altijd met veel enthousiasme en een zonnig gezicht doen. Een boeket bloemen, met een zonnebloem. Je krijgt daarmee een beetje zon terug, voor alle warmte die jullie uitstralen.

Klaasje v.d. M.