Nieuwsbrief nr. 3 2017
Als ik dit schrijf moet de verjaardag van Sinterklaas nog gevierd worden, maar als u deze nieuwsbrief leest zijn we al weer dicht bij de viering van Kerstmis.
Nog een paar weken en dan scharen we ons rond de kerstboom en kijken we terug op het afgelopen jaar.
In dit jaar hebben we afscheid genomen van de coördinator van de activiteitencommissie en hebben we in deze groep van vrijwilligers ook nog te maken gehad met wat ziekte en zeer. Hierbij dan ook een woord van dank aan deze activiteitencommissie die de zware klus, met minder commissieleden, weer perfect heeft uitgevoerd en alles in goede banen heeft geleid.
Helaas zijn we ook dit jaar weer geconfronteerd met het feit dat we afscheid hebben moeten nemen van een aantal gasten. Daar waar we van het overlijden op de hoogte waren gesteld, hebben we onze deelneming over kunnen brengen aan de nabestaanden.
Na de kerstviering gaan we met rasse schreden richting 2018 en maken we ons op voor een knallende jaarwisseling en weer een jaar vol met activiteiten. Het programma voor 2018 vind u verderop in deze nieuwsbrief. Een programma waarin wij hopelijk een van de grote wensen die al jaren op het lijstje van de afdeling staat, een bezoek aan diergaarde Blijdorp, kunnen gaan uitvoeren. Ik hoop dat we er net zo’n succes van kunnen maken als de boottocht op de Biesbosch van 2 jaar geleden. Twee bussen vol gasten en vrijwilligers zou weer fantastisch zijn.
Ik wens iedereen hele fijne Kerstdagen en een geweldige jaarwisseling met daarbij de allerbeste wensen voor het komende jaar, waarbij ik de wens uitspreek dat ik velen van u bij een van de activiteiten mag begroeten.
Namens het bestuur van de afdeling Alphen aan den Rijn-Ridderveld van de Zonnebloem Prettige Kerstdagen en een fantastisch 2018.
Willem Versteeg, voorzitter
De Wandeling
Mag ik jouw verhaal gebruiken voor mijn boek?" Aan de telefoon is Jeroen Kleijne, een vriend van een vriendin. Het verhaal waar hij op doelt is mijn aanwezigheid in de Ridderhof tijdens het schietdrama. Hij weet dat ik deze gebeurtenis een plek heb gegeven en er liever niet te veel over wil praten.
"Nou ja, als jij daar iets mee kunt, doe maar" is mijn antwoord.
Toen ik dit zei kon ik niet weten wat de gevolgen van mijn ja zouden zijn.
In februari 2017 was de boekpresentatie.
Een heel bijzondere gebeurtenis voor een 82-jarige, die zoiets nog nooit had meegemaakt.
Maar, dit was pas het begin...
Jeroen waarschuwt mij, dat ik wel eens benaderd kan worden door een krant of tv-omroep.
En ja, hij heeft gelijk:
Meteen de volgende dag klinkt de telefoon: Met KRO-NCRV, spreek ik met Klaasje van der Meer? U spreekt met de redactie van De Wandeling. Ik wil graag een afspraak met u maken. Wij zoeken veerkrachtige, positieve mensen en hebben uw naam doorgekregen van de uitgever en de schrijver van het pas verschenen boek.
Ik ben sprakeloos, dit heb ik niet verwacht!
Meteen gaat het balletje rollen. Al de volgende dag, precies 10 uur staat een redacteur op de stoep. Het gesprek gaat maar een uurtje duren, is mij verzekerd, maar het loopt een ietsje uit. Het is reuze gezellig en rond 1 uur vertrekt de dame weer naar Hilversum. Zij gaat ons gesprek doorspreken met een regisseur en Joris Linssen voor het programma "De Wandeling".
Ik ben wel wat wijzer geworden, want ook ik kon dingen vragen, die wel eens in mijn hoofd opkwamen.
Nu weet ik bijvoorbeeld hoe een omroep aan personen komt voor een bepaald programma. Er wordt bij schrijvers en uitgevers geïnformeerd, of zij namen van mensen met een bijzonder verleden of hobby, een karaktertrek of andere hoedanigheden in een boek zijn tegengekomen.
18 Mei, dag van "De Wandeling".
Vandaag mag ik ervaren hoe het is om aan een tv-programma mee te doen.
Prompt om 9 uur staat de regisseur, samen met een stagiaire en regieassistente voor de deur. Hij vertelt dat hij de wandeling eerst zelf gaat lopen, om te kijken waar leuke opnameplekjes zijn en waar eventueel een bankje staat (om uit te rusten?). Ook neemt hij het verloop van de dag door en geeft het advies dat ik - voor iedereen binnenkomt - een uurtje moet gaan rusten.
11 Uur wordt een grote doos bezorgd met belegde broodjes, melk en karnemelk en stappen de cameraman en geluidsman binnen, met heel veel apparatuur. En 5 minuten later komt ook Joris Linssen binnen. Een aimabele man, die meteen het ijs breekt. Het opnameteam lijkt net een grote familie. In een gezellig sfeertje lunchen wij met z'n allen.
Ik word aan het geluidssysteem gekoppeld met een microfoontje op mijn borst geplakt en een kastje aan de broeksband geklemd. Daarna wordt het geluid getest.
En dan begint de wandeling. Ik in mijn cabrio (mijn scootmobiel).
Heel langzaam, met een slakkengang, praten en lopen wij door het mooie natuurgebied Zegersloot. Linssen stelt vragen, die hem worden ingegeven door de regisseur. Regelmatig moeten we van regisseur Joep 50 meter terug lopen en de vraag opnieuw stellen en beantwoorden. Ik heb grote bewondering voor de cameraman. Hij loopt het hele traject achteruit, met de grote zware camera op zijn schouder. Om een indruk te geven hoe groot het ding is: de lens van de camera is groter dan mijn onderarm plus een hand met uitgestrekte vingers. Ook de geluidsman loopt de hele tijd achteruit. De microfoon hangt aan een stok van wel 4 meter lengte!
Nadat er ook opnames zijn gemaakt op een bankje, gaan wij naar de Ridderhof. Ook daar willen zij graag filmen. Ik verzeker ze dat er personen zijn, die veel en veel slechter uit het drama zijn gekomen dan ik. Maar als ik daar mijn verhaal vertel, lijkt het wel of ik die middag opnieuw beleef. Ik merk, dat de schietpartij toch in mijn onderbewustzijn is blijven hangen en nog steeds emotioneert.
Tot slot van de opnames kan ik Linssen mijn levensmotto laten zien, wat gegraveerd staat in een glasplaat op het Margrietplein: Het refrein van een lied van Liesbeth List, Heb het leven lief en wees niet bang!
Het is al 5 uur als ik verlost word van microfoontje en geluidskastje en afscheid neem van leuke mensen. Het was een lange dag filmen, waar uiteindelijk, na veel knip- en plakwerk, maar 20 minuten uitzending van overblijft. Het voelde heel bijzonder, maar ook heel gewoon.
"De Wandeling" is op 7 oktober jl. uitgezonden
Klaaske van der Meer
Heeft u de uitzending gemist? Als u een computer of een tablet heeft, dan kunt u De Wandeling met Klaaske van der Meer wellicht terugzien op de website van KRO-NCRV.
De uitzending van 7 oktober heeft twee onderwerpen. De wandeling door Alphen aan den Rijn start ongeveer halverwege.
Speciaal voor de gasten
Regelmatig komen wij onjuiste gegevens tegen in de administratie van onze afdeling. Onze vraag aan u als zonnebloemgast is om ons te helpen de gastenadministratie up-to-date te houden.
Wanneer er wijzigingen zijn in uw gegevens, zoals uw telefoonnummer, mobiele nummer, uw regiopasnummer of het telefoonnummer van uw contactpersoon, wilt u dit dan alstublieft aan ons doorgeven?
Weet uw familie en/of relatie, dat u als gast ingeschreven staat bij onze afdeling? Zo niet, wilt u dit dan alsnog aan hen kenbaar maken?
Het is handig om het telefoonnummer van uw vrijwilliger, één van de bestuursleden Bezoekwerk of het secretariaat in uw boekje te vermelden.
Het gebeurt regelmatig, dat een gast is verhuisd, in het ziekenhuis is opgenomen of zelfs is overleden en dat wij het niet weten. Dat kan voor beide partijen heel confronterend en vervelend zijn.
Graag vragen wij uw medewerking.
Bestuursleden Bezoekwerk
Carla Wortman, 06-44188550 en Dikkie Moesker: 06-19877276
Muziekmiddag dameskoor “De zeesterren”
“De herfst is mooi zolang de zon nog schijnt!”
Op woensdag 18 oktober was het dan zover. Na de zomerstop begon het nieuwe seizoen weer voor leden van de Zonnebloem. Het was een prachtige zonovergoten dag waarin de bomen zich in vlammend rood, geel en groen tooiden. Sommigen van ons waren zelfs op hun scootmobiel gekomen. Bij de deur van het wijkcentrum “Swaenswijk” werden we begroet door twee beeldige meisjes in dezelfde kleertjes met een pailletten ster op hun truitje. De middag werd gehouden in de prachtige kerkzaal van de Maranatha kerk.
Bij binnenkomst aan de linkerhand was het imponerende orgel waarop de tekst te lezen valt “Houd de lofzang gaande”. De kerkzaal is zachtgroen met gele gordijnen en een grijze leistenen vloer. Kortom een prachtige accommodatie met een mooie akoestiek. We kregen allemaal een lekker kopje koffie of thee met een koekje erbij. De zaal was goed gevuld. Op het bordes onder het preekgestoelte stonden de lessenaars en een drumstel al klaar voor het koor. De afdelingen Ridderveld en Centrum werden allen welkom geheten door een van de vrijwilligers met een zonnebloembroche.
Om tien over twee trad het koor binnen en opende toepasselijk met het lied “Hoor je het zingen der sterren”. De dames staan onder leiding van de dirigente Linda Roessink. Ze waren gekleed in zeeblauw met daarop een roze sjaal met sterren. De liedjes werden aan elkaar gepraat door een van de koorleden. En zo begon onze muzikale reis. We gingen van start met de “Middellandse zee” en iedereen werd uitgenodigd mee te zingen. Voor ons op tafel lag een A-viertje met de tekst van de refreinen. Nu we onze keeltjes opgewarmd hadden gingen we verder met “Een dag uit duizend dromen” van Frans Bauer. Wat met enthousiast applaus werd begroet. Daarna gingen we met de “Postkoets” van Mieke en Selma een reis terug in de tijd waarna we aankwamen bij “My Bonny” met een geweldige solo van de accordeonisten . Maar de nostalgie ging nog verder met “Mandolinen in Nicosia” van de Zangeres zonder Naam. Ik kreeg het idee dat er misschien wel sommigen van ons waren die even een traantje wegpinkten over zoveel romantiek… met een daverend applaus als resultaat. En natuurlijk zongen we verder over “Ach Margrietje” met een gevoel van weemoed en ontroering. Nu werd het toch tijd voor een wat vrolijker noot met “De woonboot” waarop veel inhaakten en meedeinden met zichtbaar plezier. Door ziekte van de soliste kon er 1 liedje niet uitgevoerd worden, we hopen dat het beter met haar gaat.. Vanuit de wereldstad Amsterdam vertrokken we met “De zeeman” van Ciska Reinders. Het koor voerde ons met armgebaren mee naar verre oorden. Van al dat zingen word je dorstig, tijd voor een pauze.
In de pauze was er een lekker glaasje drinken en het vertrouwde advocaatje met een flinke dot slagroom om ons op te peppen. Schalen met lekkere hapjes gingen meerdere malen rond. Wat een verwennerij!
We staken weer van wal met het prachtige “Parelvissers” uit de gelijknamige opera van George Bizet (1840) gevolgd door “Mijn vissersmeisje”, een echte klassieker. De stemming zat er goed in en we zongen “Omdat ik zoveel van je hou” dan ook vol enthousiasme mee met het koor dat stoere zeemanspetten droeg. Daarna dreven we mee naar “De verzonken stad” waarna onze gedachten afdwaalden naar “Peter” want ja…..wie was er als bakvis nu niet verliefd op geweest? Voor mij nog nét geen jeugdsentiment. Daarna zongen we verder over het “Schipperskind”, voor velen een bekende wijs. De sfeer zat er goed in en menigeen haakte in en deinde mee. Nu was het de beurt aan “Meester Koos”. Een compilatie van verschillende kinderliedjes. Van “Kortjakje” tot “In een groen, groen, groen, groen knollenland” waar “Kabouter Spillebeen” heen en weer zat te wippen. Voor mij, lid van de “jongerengroep” van de zonnebloem, nog een beetje vroeg maar alvast een mooie oefening voor mijn toekomstige kleinkinderen. De muzikale reis werd afgesloten door een toegift:
Het Zonnebloemlied
We zijn gezellig bij elkaar, dat doet de Zonnebloem (3x)
Wie staan voor alle mensen klaar? Dat doet de Zonnebloem(3x)
Daar konden wij ons als gasten van de Zonnebloem helemaal in vinden! Er werd enthousiast meegeklapt en meegezongen. De middag werd afgesloten door een van de vrijwilligers die het koor De Zeesterren onder begeleiding van de dirigente Linda Roessink, met op de accordeon Mien en Teuni en met als drummer van de band Theo Schipper, hartelijk bedankte. Zo hadden we weer met elkaar een onvergetelijke middag.
Bij deze wil ik allen die het voor ons, gasten van de Zonnebloem Ridderveld en Centrum, mogelijk hebben gemaakt, van harte bedanken. Niet te vergeten die twee beeldige meisjes bij de deur.
Op naar de volgende keer…”we say goodbye…”
Henriëtte van Dam.
Pluim voor vrijwilliger
Al onze vrijwilligers doen hun best om het de gasten naar de zin te maken met bezoekwerk, activiteiten, rondbrengen van kaarten, gasten vervoeren en ga zo maar door.
Eén vrijwilliger wil ik een PLUIM geven. Deze vrijwilliger kennen jullie niet, we zien deze vrijwilliger nooit, niet op vergaderingen of uitstapjes. Deze vrijwilliger bezoekt drie gasten, waarvan twee elke week, de één op dinsdag- en de andere op woensdagmorgen en nummer drie ook regelmatig.
Als één van de gasten in het ziekenhuis ligt, gaat de vrijwilliger op de fiets naar Leiderdorp. Gaat samen met de gast in rolstoel wandelen of voert een goed gesprek. Wil nooit op de voorgrond treden.
Beste vrijwilliger, ik hoop dat je nog lang bij onze afdeling blijft en wens je voor de toekomst nog al het goede.
Regio vrijwilligersmiddag
Zaterdag 11 november was er een gezellige middag voor alle vrijwilligers uit de regio Alphen aan den Rijn. Het werd gehouden in de zaal van de “Ipse” in Nieuwveen.
Wij werden ontvangen met een glaasje prosecco, waarna de voorzitter van de regio de heer H. Groen in ’t Wout de middag opende.
Hierna was het de beurt aan Marjolein Meiers (vroeger bekend van de Berini’s) en haar twee muzikanten. Nou, dat was een geweldig optreden, heel muzikaal, met vrolijke en leuke luisterliedjes. En ze speelden alle drie uitstekend verschillende instrumenten.
Tijdens de pauze werd er een prima buffet geopend, dat was in twee delen, want na het tweede optreden van Marjolein konden wij weer naar het buffet.
Al met al een heel geslaagde en gezellige middag, die werd bezocht door 175 vrijwilligers. Eigenlijk jammer dat er van onze afdeling maar zeven waren.
Mien
