Dans verbindt jong en oud in Bloos

Een middag die wat moeizaam op gang leek te komen, mondde uit in één groot feest van muziek en dans. Zeker toen de leerlingen van basisschool de Fontein er bij kwamen. Het thema van Kijk in mijn ogen en het verbinden van jong en oud d.m.v. muziek en dans kwam goed uit de verf.

Ook was er belangstelling van wethouder Miriam Haagh en de pers. In dagblad De Stem verscheen een lovend artikel.

BNdestem 16-april 2019

PRA Muziektheater zorgt in Podium Bloos voor een interactieve dansvoorstellingen met senioren uit Breda en leerlingen van basisschool De Fontein. Foto edwin wiekens/pix4profs

Drie verschillende werelden worden één in Podium Bloos dankzij dans.
STEVEN VAN BEEK

Vol bewondering en opgewonden kijken kinderen van basisschool De Fontein naar de openingsdans van Andrea Beugger en Dries van der Post van PRA Muziektheater uit Amsterdam. Een dertigtal senioren uit Belcrum en De Linie zijn hier samen met De Zonnebloem en kijken eveneens ademloos toe naar het fysieke samenspel, dat soms zo dichtbij komt dat er aanraking is.

Het theatergezelschap, met accordeonist Coos Lettink en klarinettist Caspar Terra, streek gisteren neer in Podium Bloos voor hun voorstelling 'Kijk in mijn Ogen'. De kinderen ontmoeten senioren, twee generaties kijken elkaar in de ogen. Raken elkaar aan door dans. Maken contact.Want het bleef voor de kinderen en senioren niet alleen bij kijken. Langzaam werden ze door de dansers uit hun comfortzone getrokken. Door subtiele aanrakingen, of door simpelweg een uitnodiging. Er werd gedanst, iedere drempel werd weggenomen.

De kinderen deden de populaire dans swishswish en streetdance voor de ouderen. Zij, op hun beurt, vertolkten de boogiewoogie voor de kinderen en zo werden ze langzaam maar zeker aan elkaar gekoppeld.

De 10-jarige Adam danste met zeventiger Wieske. ,,Je voelt jezelf weer jong, er komen herinneringen vrij. Vroeger danste je ook. En dit was ook zo'n fijn jongetje, ik aaide 'm heerlijk door zijn krullenbol", klinkt Wieske liefdevol. En Adam: ,,Ik voelde geen zenuwen, omdat ik met mijn klas was. Om met haar te dansen vond ik normaal, ik heb veel respect voor haar. Het was fijn dat zij door mijn haar woelde, want daarom merkte ik dat zij het ook prettig vond."

De kinderen kregen vooraf al op school een workshop van de dansers. Wisten wat hen te wachten stond, wat van hen verwacht werd. De senioren kregen zo'n workshop pas vlak voordat de voorstelling begon. Theaterwerkplaats Tiuri, buren van Podium Bloos en spelers met een beperking, werden op het laatste moment nog uitgenodigd. Zonder angst of zenuwen intrigeerden ook zij in de slotdans. Zo werden drie verschillende werelden één.

Artistiek leider van het gezelschap Monique Masselink zag een ontroerende middag. ,,We brengen leefwerelden bij elkaar via dans en muziek. Er gebeurde vandaag veel. We bewegen hen door dans over die drempel, brengen iedereen naar het moment." De ouderen genoten zichtbaar, net als de kinderen, wat resulteerde in een uiterst ontroerend en tegelijk komisch geheel. ,,Willen jullie misschien vaker dansen met deze oudjes?", roept een oudere dame na afloop hoopvol. De kinderen reageren enthousiast. ,,Maar dan wel als we dit weer met de hele klas doen", verduidelijkt Adam.