Uitstapje naar Marius van Dokkum in Andijk

Bij aankomst stond de koffie al klaar en voor ieder was er een heerlijk gebakje.

Hierna de lezing van Annet Mantel – van Workum over haar broer: de veelzijdige kunstenaar Marius van Dokkum (60). Geboren en getogen in Andijk, maar reeds lang woonachtig in Uchelen nabij Apeldoorn. Overal in het gebouw hangen schilderijen van deze man, ze zijn met veel humor geschilderd. Het is genieten.

Annet verteld dat Marius op zijn 6de jaar al een eerste prijs won met de tekening van een boom. Het zat er dus al jong in. Ook schrijft hij een boekenserie voor kinderen over Opa Jan en illustreert dit met kleurrijke, grappige tekeningen.

Tijdens de pauze is het dringen geblazen in de verkoophoek. Verschillende legpuzzels, verjaardagkalenders en kaarten, met afbeeldingen van Marius‘ werk, gaan over de toonbank. Ook kunnen wij het interieur van het huisje van Opa Jan bekijken dat werkelijk bestaat. De diehards zijn ook in de regen en kou de buitenkant hiervan gaan zien en…. daarbij de buiten-WC van Opa Jan met bewoner. Na de pauze krijgen we via een scherm te zien hoe Marius het schilderij “Hippie Reünie” heeft gemaakt en komen er verschillende thema’s zoals religie en de perenserie aan bod. Dit alles doorspekt Annet met liedjes en gedichtjes.

Na een voortreffelijke lunch worden we verrast door Wil Gorter. Zij heeft een hoedenmuseum in Andijk, genaamd “Zet ‘m op”. Nog steeds leert ze bij op een hoedenmakersschool in Soest. Ze begint met een hoedenlied uit 1870 en de eerste hoed die ze opzet is een kepi uit 1936. Elke hoed heeft wel een verhaal. Ze komen overal vandaan. Van Peru tot Mongolië en van Afghanistan tot Marokko. Daarnaast een politiepet en de postbodepet van de PTT enz. enz..  Zelfs het hoofddeksel van meneer pastoor was aanwezig. Een verzameling van ruim 30 jaar. Ook laat Wil hier en daar een toepasselijk liedje horen. Ze vertelde o.a. dat er in 1915 een wet was vervaardigd die bepaalde dat er op hoedenspelden een dopje moest, voor de veiligheid. Eén mevrouw die in die tijd in Amsterdam in een tram zat herinnerde zich dit ineens en besloot toen, om een boete te ontlopen, de krielaardappeljes die ze kort daarvoor had gekocht op de pennen te spiesen. Probleem opgelost.

Tegen het einde van het programma kreeg iedere aanwezige een hoedje opgezet en werd er een liedje met gymnastische oefeningen gezongen. Iedereen deed mee. Het was een bijzondere dag.

Op de terugweg alleen blije vrolijke mensen in de bus ook al kwamen we met sneeuw weer in Schagen aan. Maar….daar werden we niet koud of warm van.

 Tekst en foto's van Marjanne van der Pal (vrijwilligster)