15 mei naar “Hortus Overzee” in Den Helder
Half twaalf werd kwart over twaalf. Wachten kan soms lang duren. Gelukkig was er een heerlijk zonnetje en stonden er bankjes om de wachttijd, al pratende in de zon,
op een aangename manier door te komen.
Zo begon, althans voor de gasten die bij AH instapten, het uitje naar “Hortus Overzee” in Den Helder.
Gelukkig was een van de vrijwilligsters (Anneke) Albert Heijn ingedoken om daar het hele assortiment aan krentenbollen op te kopen en daardoor heeft ze waarschijnlijk in de bus een opstand van hongerige ouderen voorkomen.
In de Hortus aangekomen ging één groep met een gids de rondleiding doen terwijl de anderen zich te goed konden doen aan een heerlijke lunch in buffetvorm. Het was duidelijk dat de twee bedienende dames én de ruimte niet berekend waren op een grote groep ouderen met veel rollator- en rolstoelgebruikers. Het oogde daardoor allemaal redelijk chaotisch. Uiteindelijk heeft toch iedereen gesmuld van de soep en de lekkere broodjes.
Na het eten konden diegene die de route met de gids al hadden gedaan heerlijk op het terras in het zonnetje gaan zitten of op eigen gelegenheid nogmaals genieten van de prachtige Japanse tuin.
De gids vertelde bij de rondleiding over de aanzet (± 30 jaar geleden) tot de “Hortus Overzee” die van 1994 tot 2018 de “Oranjerie” heette. Met de nieuwe naam wordt onderstreept dat de collectie voor een deel tot stand is gekomen door marinemensen die planten van hun overzeese reizen mee terugnamen naar hun thuishaven.
Het doel was om planten te verzamelen uit de VOC-landen. We kwamen eerst in een grote kas met een verscheidenheid aan cactussen uit het Caraïbisch gebied waaronder
de “Koningin van de nacht” die inderdaad maar één nacht bloeit.
De wandeling door de Japanse tuin (ontworpen door een team uit Kyoto) was de moeite meer dan waard. In deze tuin, waar sommigen een rood bruggetje hadden verwacht – maar dat is typisch Chinees, volgens onze gids, zagen we een grote vijver waar kleine watervalletje in uitstromen. Midden in de vijver het schildpaddeneiland. Domein van roodwangschildpadden die daar het hele jaar verblijven maar ‘s winters niet te zien zijn omdat ze dan letterlijk onderduiken om op de bodem hun winterslaap te houden.
Daarna kwamen we bij de Samoeraiboom (Camellia). Deze boom kreeg zijn bijnaam omdat hij dapper stand houd in alle weersomstandigheden. Bijzonder aan deze boom is dat zijn bloemen niet de blaadjes een voor een laat vallen maar dat de hele bloem in één keer loslaat. Ook zagen we o.a. een zogenaamde elastiekboom, een papiermoerbei, een Japanse lakboom (de lakdoosjes e.d.) en de Ginko Bilobaboom die vooral voor ouderen een uitkomst is voor het soms falende geheugen. Dagelijks een Ginko Bilobapilletje en je vergeet niets meer.
Daarna door naar de Tropische kas waar we de kamfer (kamferboom) konden ruiken die de meesten van ons zich nog goed kunnen herinneren van de mottenballen van vroeger. Tot slot bezochten we nog de vlinderkas waar de vele vlinders om ons heen fladderde en waar prachtige Chinese rozen bloeiden.
En toen was daar de bus weer die zorgde dat iedereen weer veilig in Schagen aankwam. Al met al hebben we weer kunnen genieten van een heerlijke zonnige dag waar de
meeste gasten met veel plezier aan zullen terugdenken.
Tekst en foto's Marjanne van der Pal
