Ervaring van een deelnemster
35-jarig jubileum uitje
Om 10 uur was ik present in de Rivierenhof, waar al velen zaten te wachten. Ik meldde me bij de leidster en ging zitten. We kregen een kaartje met naam opgespeld en ons werd gezegd, dat eerst de rolstoelers naar buiten moesten. Intussen waren 2 lange bussen voorgereden, de eerste bus had een lift, waar de mensen, moeilijk ter been, in konden. Wij – met een stok – namen de tweede bus. Intussen had Willy (ook een aanleunwoonster) zich bij me aangesloten, wat ik prima vond. We zijn de hele dag bij elkaar gebleven.
Voor we wegreden stelde de chauffeuse zich aan ons voor: ik heet: 1, 2, 3, enz. Tineke, wat u beslist niet meer vergeet. Ze vertelde ons, dat we naar Vledder in Drenthe gingen en, beloofde ze: ik neem een route over B wegen, waar ik u veel van kan vertellen. En dat deed ze; ze vertelde over de natuur, over de woningen, waar we langs reden, over kentekens aan de gevels en wat die betekenden……. Doodstil luisterden we en genoten!
Bij het hotel in Vledder aangekomen stond de eigenaar van het hotel ons al op te wachten. Wat leuk, zeiden we, dat u ons staat op te wachten. Ze vond dat fijn om te horen en hielp ons onze jassen op te hangen en ons de wc te wijzen. In de eetzaal stonden de tafels gedekt en dit kwamheel uitnodigend over. De voorzitster van de Zonnebloem vertelde ons, dat we deze dag aangeboden kregen van de Gasthuizen. Elk jaar kiezen zij uit mooie aanvragen voor activiteiten met ouderen en dit jaar viel de Zonnebloem in de prijzen….. Zij doen immers veel voor de oudere medemens…. Wij applaudisseerden dat kun je begrijpen.
Het diner was zoals een diner hoort te zijn: prima en uitgebreid ! We hebben flink onze kiezen in werking gezet en als toetje: warme kersen op een bol ijs met slagroom als besluit. We mochten met onze gevulde maag verkassen naar een zaal, waar de volksdansers uit Dwingeloo optraden. Ik, als oud volksdanster, kon dat wel waarderen; trouwens iedereen. Intussen stond er al weer koffie met gebak voor onze neuzen. Het was weer tijd om in de bus te stappen en we werden keurig om zes uur bij huis afgezet. We kunnen terugkijken op een geslaagde dag.
Betty Westerik
