Cookies

Zonnebloem.nl en de bijbehorende (sub)domeinen maken gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken.

Wij gebruiken functionele en analytische cookies om bezoekers een optimale bezoekerservaring te bieden. Bovendien plaatsen derde partijen advertentie cookies, zodat De Zonnebloem u relevante en gepersonaliseerde advertenties kan tonen buiten deze websites om.

Uw internetgedrag buiten de websites kan ook door deze derde partijen gevolgd worden door middel van tracking cookies. Door op akkoord te klikken bevestigt u akkoord gaat met het gebruik van analytische en tracking cookies en cookies van derde partijen.

Voor meer informatie klik hier

Instellingen

Zonnebloem.nl en de bijbehorende (sub)domeinen maken gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken.

Wij gebruiken functionele en analytische cookies om bezoekers een optimale bezoekerservaring te bieden. Bovendien plaatsen derde partijen advertentie cookies, zodat De Zonnebloem u relevante en gepersonaliseerde advertenties kan tonen buiten deze websites om.

Uw internetgedrag buiten de websites kan ook door deze derde partijen gevolgd worden door middel van tracking cookies. Door op akkoord te klikken bevestigt u akkoord gaat met het gebruik van analytische en tracking cookies en cookies van derde partijen.

Voor meer informatie klik hier

U kunt zelf instellen welke cookies u van ons accepteert. Houd er rekening mee dat door het niet accepteren van cookies uw website ervaring niet optimaal kan zijn. Meer informatie over het gebruik van gegevens van verschillende cookies vindt u in ons cookiebeleid.
Via youronlinechoices.com kunt u zelf bepalen per netwerk of u advertenties krijgt te zien op basis van uw vorige websitebezoek en interesses. U kunt de cookies ook van uw apparaat verwijderen door te klikken op de browser die voor u van toepassing is: Chrome, Firefox, Internet Explorer, Edge, Safari (macQS), Opera.

Kim Revalideert: Positief blijven

Sinds het begin van mijn revalidatieproces doe ik mijn best om alles van de zonnige kant te bekijken en te focussen op wat er lukt. Toch dwarrelen er op momenten dat ik niet oplet gedachtes door mijn hoofd. Twijfels. 

Vaste nadenkprik is de rit naar het revalidatiecentrum. Routineus parkeer ik mijn rode Canta op dezelfde plek, vlak bij de ingang. Vervolgens rol ik met mijn rolstoel door de automatische schuifdeuren langs de inpandige apotheek direct naar de aanmeldrobots, naast de liften. Als ze het niet doen staat er altijd een welkomstmedewerker bij de ingang om hallo te zeggen en je op te vangen. Er vormen zich dan lange rijen voor de baliemedewerkers die alle aanmeldingen handmatig moeten invoeren. Ik ben opgelucht te zien dat de zuil het vandaag wel doet. Hij eet mijn identificatie op en vraagt of ik nog steeds woon waar ik woon en ben wie ik ben. Uit het midden van het apparaat komt een geprint papiertje met tijd en afspraak. Ik stop deze in mijn portemonnee. Aan het einde van het traject heb ik een hele stapel verzameld. Ik weet nog niet wat ik met die stapel ga doen, maar de papiertjes geven houvast. Ze zijn tastbaar. Bewijs van mijn inzet. 
 
Na de aanmelding ga ik rechtdoor in plaats van de lift in. Vandaag moet ik eerst langs de revalidatiearts. Het gesprek vindt plaats in het reumagedeelte van Reade op de begane grond. Ik zie hem niet vaak. Hij is de helikopter boven mijn revalidatieproces en beslist of we verder blijven gaan of niet. Ik vind het spannend. Wat als hij vindt dat ik niet genoeg vooruit ben gegaan, of als ze de stekker uit mijn proces willen trekken. Wat moet ik dan? 
 
“Hoe vind je dat het gaat?” vraagt de revalidatiearts in zijn spreekkamer. “Ik hoor van het team dat je vooruit gaat.” Iets van de spanning glijdt van me af. “Oja?” vraag ik. “Wat zegt het team over mij?”. De arts lacht een beetje. “Ik wil eigenlijk graag van jou horen hoe jij het vindt gaan.” Ik ben eerlijk en vertel over de ups en de downs. “Dat is normaal," zegt hij bemoedigend. “We wisten van tevoren dat dit een lang revalidatietraject zou worden. Je moet van ver komen.” Ik knik en hoor wat hij zegt. Ik besluit me hieraan vast te houden. “Het is een lange weg.” Zeg ik. Als ik de spreekkamer uitrol, ben ik blij dat ik de weg niet in mijn eentje hoef af te leggen. 
 
Elke keer als twijfels de overhand krijgen en ik vind dat het revalideren te langzaam gaat en me teleurgesteld voel is er een helpende tegenstem uit mijn omgeving. Vaak zijn het bemoedigende woorden van mijn ouders en broertje, of iemand uit het revalidatieteam. De fysio- en ergotherapeuten herinneren me steeds opnieuw aan de stappen die ik maak als ik het even niet meer zie zitten. Ze helpen me positief blijven. 

Kim Spierenburg

Kim Spierenburg

Kim Spierenburg (26) heeft SLE, Sjögren en Coeliakie. Ze heeft weinig energie en veel pijn. Ze werd ziek toen ze drie was. Dit hield haar niet tegen om haar dromen na te jagen: violist worden en optreden op een groot podium. Ze trad onder meer 16 keer op met Marco Borsato in de Ziggo Dome. Tot ze zieker werd en vioolspelen niet meer ging. Ze is gestart met een revalidatietraject om sterker te worden.