Enorm veel reacties uit verschillende hoeken heb ik gekregen op mijn aandeel in de documentaire van Bromet over scootmobielen. Daar is dan ook te zien hoe ik dolgelukkig de Forty-five van For Motion, aller snelste scootmobiel van Nederland, in ontvangst kon nemen. Na maanden dubben en wachten was ik enorm toe aan deze stap vooruit, in snelheid met name.
De praktijk haalde mij echter gauw in en uit mijn gelukzalige bubbel van vrijheid. Ik liep namelijk ineens tegen hele andere beperkingen aan. De Forty-Five is dan wel de beste in zijn soort, dat vind ik nog steeds, maar het is een soort Harley Davidson terwijl ik helaas toch een invalidenkar nodig heb. Er werd mij beloofd dat ik er makkelijk ook mee de supermarkt in kon. Dat bleek niet zo te werken.
Ik had een enorme draaicirkel, misschien door die vier wielen? En woon in Amsterdam waar je behoorlijk wat kleine filialen hebt. Laat staan de Kruidvat bijvoorbeeld. Wat ik als ultiem examen zie als het gaat om scootmobiel rijden. Daar zouden ze het eindexamen moeten houden. Zelfs met kinderzitje achterop heb ik zelden iets omgereden kan ik met trots opbiechten.
Langzaamaan begon ik heel hard te piekeren. Hoe kon ik mijn leven zo aanpassen dat ik met de scootmobiel overweg kon? Ik begon te denken aan boodschappen bezorgen, plannen van mijn loopjes op de dag in winkels, zwemles/dansles organiseren. Maar zelfs de voordeur van de school van Rosie kon ik niet bereiken door de draai die ik moest maken. Na vier dagen vooral 's nachts wakker te liggen, was ik eruit. Maar dit is de reden dat ik een scootmobiel gebruik! Om mijn benen te ontlasten en mijn leven kan leiden zoals ík dat wil. Een scootmobiel geeft vrijheid. Ik wil weer vrijheid.
De ontwikkelaars bij For Motion waren begripvol. En ik mocht hem spoedig inruilen voor een ander model: de Fast-one. Een kleinere versie maar die nog wel 32 km per uur gaat en met drie wielen en een kleinere draaicirkel. Aan alle kanten heb ik fijne aanpassingen gekregen. Zo kan mijn eigen anti-decubitus kussen op de stoel, heb ik hand- en duimgas, een hele duurzame lithium accu etc.
Ik ervaar wat ik zo graag wilde: snelheid, ontlasting van mijn benen en de vrijheid waar ik zo naar verlang. Kortom: als je een nieuwe kar zoekt, bedenk goed wat je ermee wilt doen. Er is/komt van alles op de markt. Maar het moet vooral jou ondersteunen. (Nogal logisch).
Sanne Baur heeft een spieraandoening aan beide benen waardoor ze o.a. chronisch ontstoken enkels heeft. In haar blogs schrijft ze openlijk over haar leven in een rolstoel. Over het proces, het wel/ niet kunnen accepteren hoe het leven loopt. Over het (letterlijk) zittende moederschap. Waar ze in het dagelijks leven tegenaan loopt. En over hoe ze haar geluk en liefde voor het leven weer teruggevonden heeft.